  a Decade Prodigieuse  aka  en Days' Wonder Italië- Frankrijk
(1972)aka  urder
by Deceit
Bron:
Ten Days' Wonder |
| Time magazine,
door J.C. 15 mei. 1972 "Out of Control Dit wonder, zoals wonderen duren, duurde negen dagen.' intoneert Orson Welles in zijn beste Eastern Airlines Wings-of-Man-stem. Het beeld snijdt abrupt van een zwart scherm naar Tony Perkins die ligt te woelen en te stuiptrekken in bed. Hij is in de laatste stuiptrekkingen, zo leren we later, van een onsmakelijke drugservaring. Zijn handen zijn doordrenkt met bloed - 'mijn bloed,' snikt Perkins, hoewel hij niet eens een lichte kneuzing lijkt te hebben. Claude Chabrol, die uitblinkt in strak gedisciplineerde oefeningen in suspense ('This Man Must Die', 'Le Boucher'), lijkt zelf even uitzinnig te worden in 'Ten Days' Wonder', waar spanning en inzicht ondergeschikt zijn aan spijtige stilistische flamboyantie. Chabrols camera fladdert rond als een duizelingwekkende flamingo, die van grote hoogten afdaalt om stillevens te belichten als een tuin, een vijver of twee naakte geliefden die verstrengeld zijn in de groene bladeren. De geliefden zijn Charles en Helene (Perkins en Marlene Jobert), de geadopteerde kinderen van de miljonair en tiran Theo Van Horn (Welles). Papa heeft zijn fortuin gebruikt om het jaar 1925 nauwgezet na te bootsen. Het was een opwindende tijd om te leven,' legt hij uit tijdens zijn nachtelijke gourmetmaaltijd, terwijl hij iedereen die hem tegenspreekt streng aan de tafel aankijkt. Charles moet in zijn onderbroek over het landgoed ravotten, maar vindt troost in het beeldhouwen van grote, peinzende Olympische figuren. Helene is een beetje een stijve, een kwaliteit die overtuigend wordt overgebracht door Miss Jobert, die door de film schuifelt in een staat van grootogige rigor mortis. Ook aanwezig is een intellectuele vriend van Charles, Paul Regis (Michel Piccoli), die niet de hersens heeft om te vertrekken nu het nog kan. Charles en Helene biechten hem hun passie op, en Regis ontvangt het nieuws met gelijkmoedigheid. Hij helpt de geliefden zelfs om te gaan met een chanteur en probeert in het algemeen een situatie te verlichten die nog gecompliceerder wordt door het feit dat Helene ook Papa's vrouw is. Het leidt allemaal tot moord, wat alleen maar te verwachten is van een film die gebaseerd is op een roman van Ellery Queen. Er wordt ook heel wat kosmisch gekletst over schuld, straf en verlossing. 'Ten Days' Wonder' ademt een soort verstopt katholicisme, een eigenschap die de jonge Chabrol ontdekte in het werk van Hitchcock, die een zware en niet geheel heilzame invloed op hem heeft gehad. Alles is hier nogal oninteressant uit de hand gelopen, inclusief Orson Welles. Als Welles een wenkbrauw optrekt, ondergaat hij zulke stuiptrekkingen dat het lijkt alsof hij probeert een grote harige boemerang van zijn gezicht de stratosfeer in te slingeren." |
|
Ellery Queen ontmoet Claude Chabrol in een verward en zwaarmoedig mysterie. De film werkt niet echt maar is vaak fascinerend om zien. Waarschijnlijk de vreemdste EQ adaptatie van allemaal, die het verhaal vanuit Wrightsville naar een Franse wijngaard verplaatst. Ellery zelf komt niet in de film voor en wordt vervangen door "Paul Regis" het geheel is een bizarre, onsamenhangende hutsepot. In deze overweldigende Franse misdaadthriller, scheen afpersing het minste van de problemen die op Charles afkwamen. Zijn adoptievader Theo heeft een gekkin als moeder en een prachtige vrouw, de leeftijd van Charles, als echtgenote. In feite voelt Charles zich sterk tot haar aangetrokken. Daarenboven moedigt de vader zijn ganse familie aan om gekleed te gaan in kledij van de jaren 20, waardoor ze zich nog meer wereldvreemd gaan voelen. Wanneer hij dan in een vreemd bed ontwaakt met bloed aan de handen en zich niks meer van de voorbije nacht herinnert panikeert hij. Hij belt Paul, zijn oude filosofieprofessor, een van de weinige niet-familieleden bij wie hij discreet om hulp kan vragen. Theo heeft van zijn landgoed een bijna onafhankelijk universum gemaakt, uniek in zijn soort. Paul vergezelt Charles naar zijn vader's vreemde huis en hij gebruikt zijn filosofische training om het mysterie van de bebloede handen op te lossen. |
  |
|
Boven links: Anthony Perkins, Marlène Jobert
en Michel Piccoli. Boven rechts: Orson Welles. |
| "Ellery Queen ontmoet Claude Chabrol" in een grillig maar stemmig mysterie. De film werkt niet, maar is vaak fascinerend om naar te kijken. Misschien wel de vreemdste EQ bewerking van allemaal, deze haalt het verhaal uit Wrightsville en in het Franse wijnland. Ellery zit helemaal niet in de film, hij is vervangen door "Paul Regis", en het geheel is een bizarre, onsamenhangende wanvertoning. De kostuums suggereren de jaren 1920, maar de tijd is het heden. Het verhaal van het boek wordt vrij goed gevolgd (op twee wijzigingen na die het verhaal echt niet ten goede komen) maar door de vele zwartgalligheden betekende het uiteindelijk een desastreus vaarwel aan het grote doek voor Ellery Queen (die misschien blij was niet in het verhaal te worden vernoemd!) |
    |
| Filmmakers
Nieuwsbrief, november 1972 "TEN DAYS' WONDER. Frankrijk. Dir: Claude Chabrol. Deze keer heeft Chabrol zich definitief over de schreef gewerkt. Elegant gecomponeerd, maar mist het evenwicht van LES BICHES of LE BOUCHER: een krakend over-ingewikkeld Ellery Queen plot, Anthony Perkins opnieuw in de rol van een jonge psychopaat, en Orson Welles florerend in zijn gebruikelijke megalomane pracht als een Olympiaans vaderfiguur. De moeite waard vanwege het prachtige camerawerk in zelfs de meest triviale scènes." Film Information, door B.M.R. - juni 1972 "Bewonderaars van 'La Femme Infidel' en 'Le Boucher' zullen teleurgesteld worden door 'Ten Days' Wonder'. Chabrol's laatste werk mist de intellectueel stimulerende helderheid van concept en het verwarmende mededogen van de eerdere films. Opnieuw houdt Chabrol zich bezig met interacties tussen mensen in een decadente omgeving, en opnieuw is de plot complex. Maar de complexiteit is deze keer eerder ingewikkeld dan subtiel. Het verhaal gaat over een gestoorde jongeman (Anthony Perkins), een vroegere professor van hem (Michel Piccoli), de stiefmoeder van Perkins (Mariene Jobert), met wie hij een verhouding heeft, en zijn rijke adoptievader (Orson Welles), een monsterlijke vaderfiguur. Perkins, die ontwaakt uit een aanval van geheugenverlies, wordt diep bang dat hij iemand zal vermoorden. Iemand wordt vermoord, en de professor gebruikt Ellery Queen-achtig denkwerk om het mysterie te ontrafelen. Maar het mysterie blijft ondoorgrondelijk, met verschillende verwijzingen naar het breken van de Tien Geboden." |
| (Source Trailer YouTube) |
 Andere artikels over deze film (1) IMDb (2) La decade prodigieuse Full movie Daily Motion |
 Copyright © MCMXCIX-MMXXII Ellery Queen, een website rond deductie. Alle rechten voorbehouden. |
Regisseur: Claude Chabrol