uintin Chivas  (september 1961)

Reeds aan elf jaar was hij de leider van een kinderbende in het bruisende 15de eeuwse Napels. Hard, meedogenloos en sluw met een engelgezicht en de moraal van een straatloper. Vroegwijs en op geen enkele manier door scrupules weerhouden, had hij reeds vroeg zijn doelen uitgezet - deze waren niets meer maar ook niets minder dan deze van een edelman: rijkdom, een vrouw die hem in hogere kringen bracht en de vrije tijd om van de kunst te genieten. Hoe hij deze verwierf kon hem niets schelen. Er waren in zijn ogen maar twee soorten mensen - deze aan de top die hem hoger konden helpen en deze aan de grond die als handige stapstenen konden worden gebruikt. Beide soorten begreep hij perfect. Maar geen van beiden kon hem begrijpen - tot het te laat was!"

Daar stond ik dan, handen en voeten gebonden, bebloed en op weg naar de gevangenis...

De weg krioelde nu van de mensen die genoten van het gratis vermaak. Voor hen was het carnavalsdag en ze maakten er het beste van, schreeuwden en hoonden ons alsof we apen aan een paal waren. Genoveffa lag met haar gezicht naar beneden op de ezel met haar achterste omhoog. Zij zag er heel anders uit dan het mooie Florentijnse meisje met de grijze ogen, met wier rijke familie ik dacht verenigd te zijn.
Toen zag ik Poultice Petrulla tussen de menigte. "Petrulla, jij heks, jij obscene heks!" schreeuwde ik, "Je hebt me verkocht! Vervloekt ben je, je hebt me verkocht! Jij smerige zeug! Wormstekige zak van onfatsoen! Moge je botten rotten voor je sterft!"