 oord in Hollywood
(1938)
 Toen Solly Spaeth vermoord was, werd hij door niemand betreurd. Zijn dood werd door velen beschouwd als zijn welverdiende loon, en als lijk verkreeg hij een grotere populariteit dan hij tijdens zijn leven ooit had kunnen verwachten. Vrienden had hij niet, en degenen die hun geld aan hem hadden toevertrouwd, waren door zijn toedoen in financiële moeilijkheden gekomen. Tot de slachtoffers van Solly's speculatief beleid behoorde ook diens compagnon. Zelfs voordat Ellery Queen in de zaak betrokken werd, waren er reeds teveel verdachten. De vier belangrijkste waren: een notaris en advocaat van kwade zaken, die op de dag van de moord een nieuw testament had opgemaakt, Speath's arme compagnon, in wiens bezit het moordwapen werd aangetroffen, Walter Speath, Solly's zoon, die door het bovengenoemde testament werd onterfd, en tenslotte Soll's blonde protegee, die door zijn dood vijftig miljoen dollar rijker zou worden. De zaak leek bijna te gemakkelijk voor de politie, totdat Ellery de pijnlijke vragen begon te stellen, die onverbiddelijk zouden leiden tot de ontmaskering van de moordenaar. Queen is Koning wanneer het op waterdichte mysteries aankomt die op onnavolgbare en kundige manier die elementen van ingeniositeit, verrassing en originele plaatsing combineren om tot een deductieve oplossing te komen die voor de lezer eerlijk aanvoelt en strikt overeenstemt met de wetenschap van een gestroomlijnde moord. Dit, de veertiende Queen die aan het grootste Amerikaanse boekkopende publiek wordt voorgesteld presenteert; een blonde exotische danseres, Winni Moon; haar welriekende chimpansee; een moord die die een uitgevers droom werd; Pink, een atleet uit Flatbush, Brooklyn; Solly Spaeth, een onethisch financier uit New York. En tenslotte is Queen ook letterlijk Koning in Moord in Hollywood, wanneer hij gestalte geeft aan Hilary "Scoop" King. |
||||
| "Gedurende de hele verhaallijn is "The Devil to Pay" levendig, ongecompliceerd en interessant; het is nog maar eens een welkom Ellery Queen succes." -- The New York Sun | ||||
    |
||||
| Boven links naar rechts:
zowel stof- als harde kaft voor Stokes en Grosset & Dunlap uitgaven. Onder links naar rechts: Stof en harde kaft voor Triangle-boeken en Tower-boeken (World Publishing co.). (Klik op de kaften zelf om die verschillen te zien) * |
||||
|
The Brooklyn Eagle, Feb
20. 1938 "Ellery in Hollywood" "Een nieuw mysterie van Ellery Queen. Wat een opwindend gevoel geven die woorden wanneer ze die op een nieuwe boekenkaft zien. En Ellery doet het opnieuw. Dit keer is hij verhuisd naar Hollywood, niet als detective maar als schrijver van filmscripts voor detectives. Hij wordt er tewerkgesteld door een onzichtbare Mr. Butcher die hem een groot, mooi maar leeg kantoor ter beschikking stelt met niets om er in te doen. Wachtend op de man die ontoegankelijker lijkt dan royalty, breekt er in Los Angeles een moord mysterie los; zoals een hond op het spoor van een vos, snuffelt ook Ellery al gauw rond bij mogelijke misdadigers. Men de gebruikelijke domheid arresteert de politie de verkeerde man, al moet gezegd dat ze er dit keer wel een heel goede reden voor hebben; en dus gooit Ellery met zijn nooit aflatende gevoel en kunde om schuldigen aan te wijzen zich in de strijd als pseudoreporter, en kwijt zich nog met uitstekend speurwerk van de taak. Natuurlijk, op geheel eigen wijze en tot de verrassing van iedereen (dat hopen we toch, want we konden zelf de schuldige niet aanwijzen) vindt hij zijn man en redt de onschuldige. Alhoewel er genoeg coleur locale is, een glamoureuse maar ziekmakende blonde Venus die een chimpansee als huisdier rondleidt aan een roze koord, een domme en zeer meningrijke inspecteur, een dronken reporter, een mooie en sportieve heldin, toch is die zeer zeker niet de beste Queen. Het ontbreekt aan de gruwelijkheid uit de vroege verhalen en lijkt te sterk zijn best te doen om de onverwachte moordenaar aan te duiden. Toch is het een pittig verhaal en mijlenver boven de norm in detectivefictie. Queen's fans mogen dan wel licht ontgoocheld zijn door de gewoonheid van zijn meest recente misdaadthriller, ze zullen blij zijn het te kunnen lezen." Washington DC's The Evening Star, Feb 23 1938, "New Books at Random" by Margaret Germond "... Het verhaal is typisch Hollywood in zijn opzet. Geen enkele van zijn figuren, uitgezonderd Valerie, komt uit Californië. Solomon Spaeth “ontstond” in New York, werd zonder scrupules op gebied van werkwijzen miljonair en ging samen in de zaken met Jardin in Hollywood. Jardin komt uit Virginia, is een aristocraat en sportman. Pink, hoofdbutler van het Jardin establishment, is geboren in Flatbush, Brooklyn, Ruhig is een Oostenrijker, Winni Moon begon aan het leven in South Dakota en Walter Spaeth kwam op de wereld in een ziekenhuis in Chicago. Getrouw aan de algemene atmosfeer van Californië’s fantastische metropolis, permitteert Ellery Queen enkele zeer gerichte commentaren over de studio's en ander instituties in de smeltkroes aan de kust van de Stille Zuidzee. Het is een goed verhaal, mooi opgebouwd met mysterie en besprenkeld met romantiek. En Dhr. Queen is desalniettemin fascinerend omwille van zijn verandering van stijl en uitzicht." |
||||
|
|
||||
|
De eerste van de Hollywood verhalen en ook het eerste EQ-verhaal met een
lichte politieke ondertoon. Dit verhaalt bouwt nooit iets op wat ook maar lijkt op een
interessant detectiveverhaal. Zijn beste deel is dan nog het eerste hoofdstuk waarin het
romantisch subplot wordt opgezet. Hoe vreemd toch dat de politie de moordenaar niet
bij de lurven vatte terwijl de aanwijzingen die EQ vond voor het grijpen lagen.
EQ's idee voor een verhaallijn met betrekking tot kamelenharen jassen vindt een meer
logische uitwerking in het kortverhaal "Mind
Over Matter" (1939). Film: Ellery Queen and the Perfect Crime. |
||||
|
De titel verwijst naar het
idioom voor problemen als gevolg
van iemands acties, een "dienst
die verwacht wordt, en niemand
is bereid die uit te voeren". De zin zou verwijzen naar de duivel, een naad die moeilijk te bereiken was en waarvoor veel "smeer" nodig was om te betalen. De uitdrukking is een goed gedocumenteerd gebruik aan boord van schepen, voor het eerst opgetekend in de zeventiende eeuw, maar duivel als naam voor een scheepsnaad is minder bekend, en er is verdacht veel onenigheid tussen de bronnen over welke naad bedoeld wordt. De volledige uitdrukking die in veel boeken wordt gegeven is "there's the devil to pay and only half a bucket of pitch", of "there's the devil to pay and no pitch hot". Maar er is geen bewijs dat de uitdrukking een nautische oorsprong had, hoewel het aan boord van schepen waarschijnlijk werd overgenomen toen het een soort cliché was geworden, gebaseerd op de bestaande scheepvaartbetekenis van betalen. Het is waarschijnlijker dat de uitdrukking een verwijzing was naar een Faustiaanse overeenkomst, een pact met Satan, en naar de onvermijdelijke betaling die uiteindelijk aan hem gedaan zou worden. De vroegste verschijningen rond het begin van de achttiende eeuw wijzen zeker niet op een maritieme oorsprong of context. Hier is een voorbeeld, geschreven door Jonathan Swift in 1738: "I must be with my Wife on Tuesday, or there will be the Devil and all to pay". (Michael Quinion) |
||||
         |
||||
|
Daily Telegraph, Sydney
2 april 1938 "Mystery of the
Week: Ellery Queen
grows a beard" door Dr. Watson
Junr. "Het voornaamste nieuws in het nieuwste Ellery Queen mysterie is het haarfijne feit dat de slungelige detective een baard laat groeien. Het is waar dat hij die alleen draagt om hem later af te kunnen scheren en zich zo te kunnen vermommen voor mensen die hij eerder heeft ontmoet. Maar de groteske realiteit van een Ellery Queens baard heeft me diep ontroerd; de zwarte haren zijn mijn meest blijvende herinnering aan "The Devil To Pay". Want ik ben er eerder nooit toegekomen te geloven dat Ellery Queen echt bestaat. Ik heb me nooit kunnen voorstellen hoe hij eruitzag. Voor mij is hij altijd een bonenstaak in een hemd geweest, glad en pedant, buitengewoon gelukkig en hoogst ongeloofwaardig. Zijn baard deed hem op de een of andere manier menselijk lijken. Ik voel nu dat ik hem, met geduld en begrip, kan leren kennen. Iets als een steek! Het mysterie is verder een typische Ellery Queen - geniepig, onderhoudend, verrassend en niet overtuigend. Ik was woedend over Ellery Queen's luchthartige en radicale gevolgtrekkingen (Gollancz p. 191) uit de vondst van een verrekijker in een huis in de buurt van de plek waar de schurkachtige zakenman doodgestoken is met een mengsel van zwaard, suikervervanger, pijl en cyanide. In feite betekent zijn nietszeggende logica dat, als een detective een appelboom aantreft in de buurt van de plaats waar een moord is gepleegd, hij onmiddellijk weet dat er een kerel in die boom zat te kijken hoe de moord werd gepleegd. En ik moet herhalen, met een eed, dat ik onder geen enkele omstandigheid de ethiek van het afluisteren bij de opsporing zal goedkeuren - of het nu bij een sleutelgat is, zoals Nelson Lee deed, of bij een dictafoon, zoals Ellery Queen het doet. Niettemin heb ik genoten van "The Devil To Pay" (hoewel de relevantie van de titel voor mij een compleet en volkomen raadsel is) . Afgezien van het vreemde wonder van de baard van Ellery Queen, begroet ik met opgeheven cognacballon zijn ontdekking van een moordenaar die in tal van andere mysteries als type is opgedoken, maar nooit als moordenaar is uitgekozen of verdacht." |
||||
  |
||||
|
Boven
links: Voorpublicatie in
Cosmopolitan december 1937. Bove rechts: Franstalig magazine Mon Magazine Policier (Revue Moderne) Vol.4 uitgegeven in Montreal, Canada, 15 december 1944. Het bevatte Le Mystère de la Rapière |
||||
|
 Copyright © MCMXCIX-MMXXIV Ellery Queen, een website rond deductie. Alle rechten voorbehouden. |
