|
|
NAAR PAGINA: 1 • 2 |
| 12
Vragen voor Edward D.Hoch
Gedurende de tijd die we reeds op het net
doorbrachten had ik verscheidene e-mail contacten de wereld rond. Ik heb
steeds kunnen ondervinden dat deze contacten uitermate positief waren,
eigenlijk net het tegenovergestelde als altijd beweerd wordt over het
www.
Crippen & Landru publiceren hoogwaardige detective verhalen. Laat het duidelijk wezen dat ik op geen enkele manier met hen ben verbonden en ben dan ook volledig vrij om hen van harte aan te bevelen. Je kan alleen maar bewondering hebben voor de hoge kwaliteit van de boekbinding, design en ook verhalenkeuze die ze aanbieden. Het is dan ook geen verrassing om ook Edward Hoch's werk tussen hun huidige boeken in druk terug te vinden - klik hier - |
|
| V: | Het is opvallend te zien dat vele detective schrijvers met een meer dan normale interesse het werk van hun collega's volgen of bestuderen. We denken hierbij onmiddellijk aan Frederic Dannay met zowel zijn immense collectie misdaadfictie als zijn daaraan gekoppelde kennis. Hij is lang niet de enige auteur die meer dan een gewone belangstelling koesterde voor de verhalen die anderen produceerden. Voorbeelden van zijn bewondering voor anderen zijn zelfs terug te vinden in het ganse Queen-canon en getuigen hiervan. Het is bijna gewoon te noemen om deze opgedane kennis ook aan het werk te zetten: dikwijls zien we hen dan ook de rol samensteller van bloemlezingen aannemen. En omgekeerd net zoals zoveel acteurs ook willen regisseren proberen sommige samenstellers verhalen te schrijven. Hoe belangrijk is het voor een detective schrijver op up-to-date te blijven met wat medeschrijvers produceren? Is deze kennis echt noodzakelijk? Werkt ze altijd in het voordeel of eerder remmend? |
| A: |
Ik denk dat het vrij essentieel is voor schrijvers binnen een bepaald genre om bewust te zijn van wat aan hen vooraf ging. Ik moet, jammer genoeg toegeven dat een verrassend hoog aantal van de nieuwere lichting detective schrijvers die kennis missen. |
| V: | Jon L.Breen schreef een uitstekend artikel voor Tragedy of Errors waarin hij stelt dat: “De multigefaceteerde Queen werd meer gezien als merknaam dan als auteur” Ikzelf vind dat hun fenomenale bijdrage er precies in bestond het detective verhaal "levend en wel" te houden in de verschillende soorten media zonder hun eigen specifieke keurmerk te verliezen. Daaraan meteen toevoegend dat het toch de detective verhalen waren die mij aan het Queen-imperium deden verslingerd raken. Overwogen ze, volgens jou, nooit om de "franchise" aan iemand anders over te laten? Dan wel op zo'n manier dat iemand echt verder bekommerd was om het verder zetten van de Ellery Queen verhalen? Zou dit een goede keuze geweest zijn? |
| A: |
In de jaren
volgend op Manny Lee's overlijden, benaderde Fred Dannay mij tweemaal met het idee om de serie verder te
zetten, hij beloofde telkens het ontwerp van Tragedy of Errors te
zullen opsturen maar deed het uiteindelijk nooit. Persoonlijk
denk ik dat hij zichzelf er niet kon toe brengen een nieuwe partner te nemen.
Na Fred's overlijden contacteerden zijn zonen een aantal schrijvers met het idee om het boek af te werken maar uiteindelijk werd nooit een overeenkomst bereikt. Dit is de reden waarom de schets uiteindelijk werd uitgegeven zoals Fred ze schreef. |
| V: | Verschillende van de Grote Detectives hebben verhalen waarin ze
 komen te overlijden. Sherlock Holmes, Poirot, Inspector Morse en (zelfs) Barnaby Ross, … Zou er een specifieke reden
zijn waarom Ellery Queen geen zo'n verhaal kreeg? Is er nog een ultieme pastiche overgebleven, een "dood door deductie"? |
| A: |
Sherlock Holmes en Drury Lane stierven omdat hun auteurs tijd wilden vrij maken voor (voor hen) meer productieve verhalen. Doyle
wilde zich volledig op historische verhalen toeleggen en Queen op
de beter verkopende EQ verhalen. Christie bewaarde Poirot's dood tot het eind, tot na ze ophield met schrijven, en zo zal het maar net met Morse het geval zijn geweest. Vele schrijvers mogen dan wel een figuur "op rust sturen' (zoals Ed McBain deed met Matthew Hope) maar ze houden hem/haar wel achter de hand mochten ze ooit van nut zijn. Ik denk niet dat er iemand zit te wachten op een boek waarin EQ sterft. Trouwens de auteurs deden het trouwens al eens eerder met Drury Lane. |
| V: |
Fred Dannay had een beetje van een
legendarische reputatie als een strenge uitgever, zoals Janet Hutchings
aangaf “ ... worden de uitgevers wijzigingen niet altijd als suggesties
gezien’. Jij had hier duidelijk geen problemen mee en zag ze daadwerkelijk als suggesties. Het komt me voor dat het vrij gekend was dat welke naam je een verhaal ook meegaf, als je het EQMM toestuurde dan zou Fred er wel een betere naam voor vinden. Ik heb me vaak afgevraagd wat er zou gebeuren als men niet met die wijzigingen akkoord ging. (We laten de beschrijvingen van de aparte werkwijze die Lee/Dannay hadden even buiten beschouwing) Diverse auteurs vermelden de verbeteringen die aan hun werk werden aangebracht en verwijzen naar gesprekken (telefoon, brieven of in hoogst eigen persoon) die ze met Fred hadden. Er wordt nooit echt duidelijk gesteld hoe de uiteindelijke knoop werd doorgehakt. Was het altijd eenrichtingsverkeer? |
| A: | Overwegend wel. Ik gaf af en toe wel mijn eigen opinie, maar als Fred echt op een verandering aandrong bood ik weinig weerwerk. Ik twijfel er aan of andere auteurs dit wel deden. Eén van mijn meeste herdrukte verhalen, "The Leopold Locked Room" droeg oorspronkelijk de titel "The Vengeance Room." Ik denk nog steeds dat dit een goede titel zou zijn, maar Fred bracht doorslaande argumenten aan om meer het verband te benadrukken met de andere verhalen in de Leopold serie, zodat ik uiteindelijk toch toegaf. |
| V: | Het lijkt me nog steeds vreemd te horen dat beide partners geplaagd werden door een gebrek aan zelfvertrouwen. Meerdere voorvallen zijn beschreven waarin zowel Dannay als Lee hun rol als schrijver (of iets anders) te laag inschatten. Ze moeten toch zeker beseft hebben wat ze hebben verwezenlijkt? Bvb. Manfred’s rol in de 'vergelijking' wordt vaak onderschat, zijn aandeel in de "franchise" is zeker net zo belangrijk te noemen? |
| A: |
Ik denk dat het gebrek aan zelfvertrouwen het grootst was bij Manny Lee.
Hij wilde eigenlijk meer ernstige fictie schrijven. Maar eigenlijk had
hij een groot aandeel in de serie boeken,
 waaronder (denk ik)een laatste
verrassing voor Fred. (Waarschuwing: Oplossing wordt onthuld.) In hun
laatste boek, A Fine and Private
Place, deed EQ nog beter dan in The French Powder Mystery
waar de naam van de moordenaar de laatste twee woorden van het boek
vormden, door de naam van de moordenaar maar twee keer in het ganse boek
te laten voorkomen en wel als de eerste en de laatste woorden. De
moordenaar verschijnt in verschillende scènes maar wordt steeds op een
andere manier omschreven. Manny stierf enkele weken voor het boek werd
uitgegeven, en wanneer ik Fred er op wees hoe slim hiermee was
omgesprongen kwam het mij voor dat hij er niet van op de hoogte was. Ik
geloof echt dat deze gimmick, uniek in de detective fictie, Manny's
laatste verrassing was voor Fred. |
| V: | Ik blijf het ook vreemd vinden dat het gebruik maken van gastschrijvers zo controversieel blijft. Jack Vance, bvb., beweert omomwonden dat zijn proza werd gestolen. Jij aanvaardde de taak om The Blue Movies Murders te schrijven. In die periode was het reeds vrij bekend dat die romans werden geschreven door anderen. Bestond er inderdaad ook een overeenkomst met Lee/Dannay met betrekking tot het ondertekenen van het boek of zelfs het toegeven van het auteurschap? |
| A: | De overeenkomst was niet met Dannay/Lee maar met Scott Meredith, hun toenmalige literair agent. De bedoeling was inderdaad dat ik niet onthulde het te hebben geschreven, maar toen na een aantal jaar steeds meer informatie verscheen o.a. in fanpublicaties en in Hubin's Crime Fiction, en voelde ik me ook niet langer verplicht hier het stilzwijgen te bewaren. Fred maakte in ieder geval nooit bezwaar dat de identiteit van de schrijvers werd bekend gemaakt. |
 |
||
| Boven: Fred Dannay, de Japanese detective schrijfster Shizuko Natsuki en Edward D.Hoch tijdens het 3de Crime Writers International Congres in Stockholm, Zweden, in juni 1981. Foto met toestemming van Edward D.Hoch | ||
| V: | Dannay/Lee schreven The Finishing Stroke toen men dacht dat hun speurder niet meer opgewassen zou zijn tegen de steeds voortschrijdende technologie, waarbij in de hedendaagse criminologie de traditionele detective niet langer een noodzaak was. Het zou steeds moeilijker worden om verhalen te verzinnen waarbij Ellery's denkproces zou nodig zijn. Zit er nog steeds waarheid in die overtuiging? Waarom dan niet bvb. een soort "historische" detective creëren die zich voortbeweegt in de jaren 40 of 50? | |
| A: | Vandaag de dag worden meer historische detectives gepubliceerd dan bijvoorbeeld in de voorbij decennia, en ik denk dat dit ook deels de verklaring is. Sue Grafton heeft haar Kinsey Millhone serie in de mid-tachtiger jaren "bevroren", en ik denk dat indien EQ ooit nieuw leven werd ingeblazen hij het best zou renderen in de 1930-70 periode zoals in de originele verhalen. | |
| V: | Heeft Lee zijn schrijversblok na the Player on the Other Side/Fourth Side of the Triangle/And on the Eighth Day ooit overwonnen? | |
| A: | Blijkbaar nam Lee terug zijn aandeel in de samenwerking op met Face to Face, maar kreeg opnieuw problemen zodat hij The House of Brass onmogelijk kon afwerken. Het boek werd geschreven door Avram Davidson vertrekkende van Fred's basisnotities, net als And on the Eighth Day en The Fourth Side of the Triangle. (Voor The Player on the Other Side deed Theodore Sturgeon hetzelfde vertrekkende van Fred's plannen.) Net voor Face to Face, werkte Lee samen met Dannay aan de omkaderende secties voor A Study in Terror die werden toegevoegd aan Paul W. Fairman's novelle gebaseerd op de gelijknamige film. Het is mij nog steeds niet duidelijk wie de EQ kortverhalen produceerde gedurende de vroege jaren 60, maar ik vermoed dat Fred Dannay waarschijnlijk "Abraham Lincoln's Clue" alleen schreef of met weinig hulp van Lee. | |
| V: | Fred was een werkelijk briljant "plotter". Hij maakte soms gebruik van "Hitchockiaanse" verschijningen in zijn boeken bvb. in On the Eighth Day waar hij zijn verjaardag in verborg. Het lijkt me meer iets wat broodschrijvers zouden doen als een soort knipoog naar de ware oorsprong van de verhalen. Heb je zelf dergelijke zaken in overweging genomen bvb. voor The Blue Movies Murders ? | |
| A: | Neen, ik deed dit nooit in dat specifieke boek. Maar van tijd tot tijd stak ik wel iets in andere verhalen. Zo heb ik twee verhalen in de binnenkort verschijnende bloemlezing Murder Most Catholic. Het Hoch verhaal draagt de titel "The Arrow of Ice," en het andere verhaal geschreven onder het pseudoniem "Stephen Dentinger," heet "Cemetery of the Innocents." Hierin laat ik een persoon opmerken dat het slachtoffer kon gedood zijn door een pijl uit ijs, die daarop smolt,een verwijzing naar het Hoch-verhaal in hetzelfde boek. | |
| V: | Spraken ze ooit over de oorsprong van hun figuren? (Djuna, Paula Paris, Nikki Porter,…)? | |
| A: | Neen. Ik denk dat Nikki Porter haar oorsprong vond in de EQ luisterspelen, om de eenvoudige reden omdat ze een vrouwelijk stem naast die van Ellery en zijn vader wilden. Daarna probeerden ze op velerlei manieren om ze in de verhalen in te werken. Paula Paris was bedoelt als romantische interesse in The Four of Hearts en de vier sportmysteries. Ik denk dat ze het uiteindelijk moest afleggen tegen de meer genietbare Nikki Porter. | |
| V: | Je schreef het laatste EQ verhaal -- een kort kerstverhaal in The Tragedy of Errors . Gezien oorspronkelijk Dannay werd gevraagd het te schreven en dit niet deed, kan men zich afvragen of Dannay gewoon weg net zo 'onvermogend' was om gewone verhalend te schrijven als Lee scheen te zijn in het bedenken van verhaallijnen. Dit lijkt moeilijk voor te stellen gezien de toch wel zeer gedetailleerde basisschets van Tragedy of Errors die eigenlijk 'weinig' nodig had om ze tot echt verhaal te verheffen. Hoe sta je hiertegenover? | |
| A: | Het was Fred's agent, Scott Meredith, die me contacteerde voor het schrijven van het kerstverhaal, aanvankelijk misschien zelfs buiten Fred's weten om. (Men maakt vaak gebruik van broodschrijvers om deze zaken af te werken). Ik beschouwde het als een eer dat Fred mij verkoos boven één van de door Meredith's gekozen gastschrijvers. Als mijn vermoedens kloppen en Dannay inderdaad één of meerdere kortverhalen alleen schreef dan lijkt het mij evident te stellen dat in 1975, vier jaar na Manny's dood, hij de taak gewoonweg niet alleen wilde aannemen. | |
| V: |
Vele atleten bereiken vaak een stadium waarin ze voelen plots niet meer
'mee' kunnen. Ze vinden te weinig de voldoening die zo ooit in hun
sport vonden en verlaten het volledig. Bestaat er zo iets voor schrijvers? Kunt u zich een leven zonder schrijven voorstellen? |
|
| A: | Neen, en dat kunnen weinig schrijvers. Occasioneel zul je er wel één hebben die zijn "pensionering" aankondigt maar komen daar dan binnen de kortste keren op terug. | |
 |
||
|
Interview via email Copyright
© April 25.2002 Edward D.Hoch - Kurt Sercu |
||
|
Januari 2008
Op het forum van EQMM kwam het bericht dat Ed Hoch
is overleden.
|
||
 |
||
|
||
|
|
| Inleiding | Plattegrond | Q.B.I. | Liist Verdachten | Wie? | Q.E.D.
| Moord en
scene | Nieuw |
Auteursrecht Copyright © MCMXCIX-MMVIII Ellery Queen, een website rond deductie. Alle rechten voorbehouden. |
Voor mijn contacten met de meeste inwoners van de V.S. het wel vreemd moet hebben
geklonken een website rond 'Ellery Queen' (the American Detective
Story) gemaakt door een Belgische fan. Maigret zou de meer voor de
handliggende keuze zijn geweest of zelfs Poirot. Meestal kan ik de
vooringenomenheid wel verstaan maar niks daarvan toen ik een korte email
ontvang van Edward Hoch. In deze mail corrigeerde hij zijn vermelde
geboortedatum en stelde gewoon dat hij van de site had genoten. Ik
verzamelde al mijn moed en vroeg hem of ik een aantal vragen voor hem
kon voorbereiden. Waarop dat een prompt "no problem" volgde. Ed heeft zelf een
indrukwekkend oeuvre bijeengeschreven die op zichzelf mag worden
geprezen, attentie verdiend of een website... gezien het onderwerp van
deze site spitste ik de vragen toe op zijn samenwerking met de leden van
de Queen partnership....