|
|
|
NAAR PAGINA: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 |
WHODUNIT ?
Lee
en Dannay waren niet alleen de scheppers van de figuur Ellery Queen, maar
zij (vooral Dannay) deden meer om het genre te ondersteunen en aan te wakkeren in dat land
dan wie dan ook. Dannay speculeerde zelf over het mogelijk toekomstig belang van
detectiveverhalen: "Binnen 20 of 30 jaren zullen literaire geschiedschrijvers teruggrijpen
naar een goed detectiveverhaal om uit te zoeken hoe de mensen werkelijk leefden. Onze
boeken zijn net zo goed een weerspiegeling van hun tijd als de boeken van Proust voor zijn
tijdperk". |
 egen het eind van de
eeuw werden de schrijvers ideeën en verhaallijnen zo veel keer
gekopieerd en
"licht" gewijzigd dat het makkelijk zou zijn om het genie achter de meesterlijk opgebouwde
verhalen te vergeten. Ellery Queen is de laatste van de grote klassieke
detectives waarin het plot en de mysterie belangrijkst waren, veel belangrijker dan de
karakteruitwerking, de sociale relevantie, grootse schrijfkunst of wat dan ook. Klassieke
detectives hebben immers geen personaliteiten maar maniërismen. En natuurlijk, deze
gerichtheid op het puzzelaspect van de whodunit leent zich uitstekend voor kortverhalen --
we moeten ook niet vergeten dat het ganse genre tientallen jaren lang gericht was op de
verhalen en niet op de boeken. Vrij weinig schrijvers zij in staat om een goed kortverhaal
rond een mysterie opbouwen en zelfs dan nog kwijten ze die taak door te verwijzen naar
eerder, in andere boeken, gemaakte karakterbeschrijvingen. Hier zijn de puzzels
steeds van hoge kwaliteit en houden steeds de eerlijkheidsregels van de klassieke
"whodunit" in eer: er is zelfs een duidelijke afscheiding tussen het deel waarin de
aanwijzingen worden gegeven en het deel waarin de ontknoping volgt. Op die manier krijgt
de lezer een volwaardige kans om de zaak op te helderen nog voor de speurders dit doen. De
onderwerpen van de diverse verhalen doorlopen het volledige gamma van het klassieke
kortverhaal met zeldzame boeken, verdwijnende treinen, vergiftigingen om erfenissen binnen
te rijven, en stervensboodschappen die de moordenaar aanwijzen. Als ware vertegenwoordiger
van "literatuur" heeft Ellery Queen zeker zijn gelijke gevonden maar
zeker niet in de ontwikkeling van het detectiveverhaal met al de speelse
accessoires die
hij zich eigen maakte. Het is veel moeilijker dan op het eerste gezicht lijkt om het
onderscheid te maken tussen de Ellery Queen die in de boeken verschijnt
en de Ellery Queen, de 'echte' schrijver en pseudoniem voor de twee neven
(of zelfs de neven als afzonderlijke personen).In ware Ellery Queen
stijl werden de data waarop de neven zijn geboren of gestorven vaak omgewisseld (zelfs
door zeer gerenommeerde bronnen). Verwarring alom als dit ook nog eens met de plaatsnamen
gebeurt.Tegenwoordig (2018) is toegang tot genealogische data via websites makkelijker dan ooit. David Nathan's geboortedatum kunnen we zo makkelijk bevestigen als 20 oktober. Maar voor Emanuel Lepofsky is de geboorteakte terug te vinden waarop 12 januari staat genoteerd en niet de algemeen aangenomen datum van 11 januari. Rand B. Lee kon ons hierover het volgende zeggen: "Op de overlijdensakte van mijn vader staat 11 jan 1905 als geboortedatum; we hebben zijn verjaardag ook steeds op die dag gevierd; hij zelf ging ook daar van uit net als zijn zussen, mijn tantes, vaak bevestigd hebben. 12 jan is een vergissing in het document."
20 okt 1905, Brooklyn, N.Y. City - 3 sept 1982, White Plains, N.Y
11 jan 1905, Brooklyn, N.Y. - 3 apr 1971, Roxbury dichtbij Waterbury
Gereproduceerde krantenartikels:
|
|
|
|
Inleiding |
Plattegrond |
Q.B.I. |
Liist Verdachten | Wie?
| Q.E.D.
|
Moord en scene |
Nieuw |
Auteursrecht Copyright © MCMXCIX-MMXIX Ellery Queen, een website rond deductie. Alle rechten voorbehouden. |
n se nog
steeds moeilijk voor te stellen dat reeds in de late jaren 20 de twee neven, die in N.Y.
waren tewerkgesteld als publici-
aniel (David) Nathan alias
anford
(Emanuel) Lepofsky alias 
