Reeds vanaf het begin had de zaak Khalkis een sombere snaar geraakt. Het begon, iets wat eigenlijk vrij harmonieus was met hetgeen zou volgen, met de dood van een oude man. Georg Khalkis, internationaal beroemde kunsthandelaar en - verzamelaar, stierf door hartfalen. Na de begrafenis vond zijn advocaat het testament niet meer terug en riep onmiddellijk hulp..
Wanneer Inspecteur Queen en zijn zoon Ellery erbij worden geroepen om het mysterie van het verdwenen testament op te lossen, vernoemd Ellery de enige plaats waar nog niet werd gezocht . . . de kist! Wanneer de Khalkiskist terug wordt opgegraven bevat deze niet één - maar twee lijken!

De gebruikelijke voorbereidingen, een doodgraver die voorover leunde en de handgreep beetpakte van een horizontaal liggende roestige deur, de bedompte lucht, de lijkkist die voorzichtig in de grafkelder werd neergelaten, bezige werklieden, een paar haastig gefluisterde woorden, de ijzeren deur die dichtsloeg, de aarde en de graszoden die er weer op werden geworpen.  De begrafenis was in alle rust en met het gepaste decorum verlopen, slechts enkelen hadden een niet te definiëren dreiging in de lucht voelen hangen. Toen de treurenden weer thuis waren, barstte de bom: het testament was spoorloos verdwenen. Het begin van een van de meest verbluffende zaken uit de loopbaan van Queen.

"De Griekse Doodskist is een levendig en goedopgebouwde verhaal dat in een ongewone omgeving plaatsvindt, een ingenieuze plot, een verrassende ontknoping en een gerechtvaardigd gebruik van de analytische deductieve methodes." Herald Tribune Books

Volgens JJMcC gaat deze zaak de vroegere publicaties vooraf en dateert ze van de jaren waarin Ellery net van school afstudeerde.
De meest van het stuk brengende en briljant geplotte Queen ooit! Meer bochtenwerk dan in de Mississippi. EQ's eerste vastgelegde onderzoek is een hoogtepunt in de detectiveliteratuur en naast 'The Finishing Stroke' één van mijn favorieten, deze laatste heeft enkel een menselijker Ellery voor maar op punt van verrassende wendingen is dit boek het summum. Hierin onderzoekt Ellery de moord van een man die in andermans doodskist werd teruggevonden. Er zijn veel verdachten en terwijl het verhaal verder gaat wordt de verhaallijn steeds meer ingewikkeld (wat bij mysteries wel eens het omgekeerde pleegt te zijn). De Griekse Doodskist is opmerkelijk door zijn vier afzonderlijke oplossingen, die geleidelijk aan naar voren komen als vier afzonderlijke climaxen in het verhaal, één op het eind van iedere grote onderdeel. Het boek toont aan hoe complexer het leven kan zijn dan men oorspronkelijk denkt. Het toont ook aan hoe bepaalde ideeën uit elkander schijnen voort te spruiten en zo geleidelijk aan meer complex worden. De echte en laatste oplossing is indrukwekkend omdat ze 'dieper' gaat dan alle anderen en enkele wel heel verrassende wendingen bevat. De uiteindelijke oplossing komt echt hard aan - zo hard dat toen ik het las ik het boek bijna wegsmeet van ongeloof. Ellery Queen's voorzichtige deductieve proces toont uiteindelijk aan dat alleen (puntje puntje) de misdaad kan hebben gepleegd. Een gegeven dat sinds 1932 wel een aantal maal in andere media werd verwerkt... Maar een absolute tour de force en verplichte literatuur voor iedere rechtgeaarde detectiveliefhebber en zeker voor diegene die van mening zijn dat enkel de Engelse schrijvers ingenieuze verhaallijnen kunnen ontwikkelen. Ellery Queen bewees het tegendeel.

In de eerste jaren van hun samenwerking was er een nooit gezien drang naar symbolisme in het werk van Ellery Queen. En alhoewel dit zeer zeker het geval is, is het voorbeeld dat hier het meest wordt voor aangehaald het feit dat elke hoofdstuk met een letter uit de titel van het boek begint. Dit is echter enkel in  'The Greek Coffin Mystery'   het geval waar alle beginletters samen: "The Greek Coffin Mystery by Ellery Queen" vormen. Het illlustreert perfect de speelsheid en de zin voor detail die de neven aan de dag legden bij het maken van hun boeken.

"Ik weet alleen dat hij voor mij sedert lang één van de beste detective schrijvers is die nu aan het werk zijn, en dat ik elk nieuw verhaal van hem meteen meeneem ." - -J.B. Priestley - Evening Standard

EQ is geen absurdist. De oplossing lijkt logisch en goed ontwikkeld, dit in tegenstelling tot Anthony Berkeley's meervoudige oplossing in, The Poisoned Chocolates Case (1929).Het verhaal is afgeleid van E.C. Bentley's ¹   Trent's Last Case (1913) die twee oplossingen bevat en zijn detective laat falen, de echte oplossing wordt pas per toeval gevonden nadat de detective zijn valse (maar toch ingenieuze) uitleg naar voren bracht. Berkeley gebruikte deze ontwikkeling herhaaldelijk in zijn boeken onder verschillende vormen met meervoudige oplossingen en mislukte detectives genoeg. Berkeley lijkt meer geïnteresseerd in het schrijven van het anti-detective verhaal, hierbij aantonend dat iedere situatie wel zo kan verdraaid worden dat ze blootstaat aan verschillende interpretaties, hierbij vrij algemeen het idee van het echte detectiveverhaal in zijn hemd zettend, en specifiek de mogelijkheid om iets door rede te bevatten. Deze soort absurdisme zit ver van de aanpak die we bij EQ terugvinden. EQ wil daarentegen aantonen hoe de rede dieper en dieper bepaalde situaties kan doorgronden om zo steeds verdergaande ideeën bloot te leggen. De meest treffende analogie of model voor EQ is die van de wetenschappelijke ontdekking, waarin een Tycho Brahe duizenden feitelijke observaties maakt, een Kepler ze groepeert in wetten, en een Newton ze uiteindelijk uitlegt met een systeem van de universele zwaartekracht. EQ's boek is de fictionalisering van dit proces, een poging om een denkbeeldige situatie te creëren die tenvolle de complexiteit van het menselijk redeneren demonstreert. EQ's latere werken zijn niet echt georganiseerd rond meervoudige oplossingen; in De Griekse Doodskist, wordt met de vier oplossingen de structuur en organisatie van het boek's ontwerp en verhaal vorm gegeven. De techniek van de gedeeltelijke oplossingen die dieper blijven uitgroeien wordt behouden; het is een steeds weer terugkerende eigenschap van zijn techniek.

Volgens JJMcC verloopt deze zaak zich nog voor de eerder gepubliceerde zaken en dateert ze uit de tijd toen Ellery net van het college was afgestudeerd.

Er is een uitdaging aan de lezer in het boek aanwezig.

1   E.C. Bentley was een Brits journalist. Hij schreef slechts vier detectives maar was zeer invloedrijk en genoot in zijn tijd veel aanzien. Zijn reputatie piekte rond 1940