| 
     he 
    Adventures of the Puzzle Club and Other Stories 
	(2022)
  
												
												De kritische lezer zal zich herinneren dat de twee neven die schreven 
		als Ellery Queen in de jaren zestig en zeventig vijf 
		korte verhalen publiceerden over de Puzzle Club en haar nieuwste lid, Ellery Queen zelf. Vijftig jaar later pakte Josh 
		Pachter de handschoen op en gaf ons nog vijf verhalen over de Puzzle 
		Club, elk even verbijsterend als de oorspronkelijke vijf, elk met een 
		inleiding door een familielid, vriend of liefhebber van Mr. Queen. 
 Naast de tien Puzzle Club-verhalen zijn er vier die de familie Griffen 
		introduceren en E.Q. Griffen, die net zulke verwarrende problemen oplost 
		als zijn naamgenoot. Deze verhalen zijn geschreven door West 87th Street 
		Irregular  Josh Pachter en ingeleid door 
		Frederic Dannay, een van de twee neven die deel uitmaken van het 
		EQ-partnerschap.
 
 Het chapbook dat bij de gesigneerde en genummerde uitgave hoort bevat 
		Pachter's verhaal "S.O.S.", dat door Dannay werd geredigeerd en in 1972 
		werd gepubliceerd in Ellery Queen's 
		Mystery Magazine.
 
 Verkrijgbaar in paperback, e-formats, en in een prachtige hardcover 
		editie gesigneerd door Richard Dannay, Rand B. Lee, en Josh zelf.
		Met inleidingen van Martin Edwards, Joseph Goodrich,
		Dale C. Andrews, Kurt Sercu, 
		Janet Hutchings, 
		Jon L. Breen, 
		Mike Nevins, 
		Arthur Vidro, Jeffrey Marks en 
		Richard Dannay.
 | 
  
												| 
												
						
      					
												
												
						
						
												Toen 
												Josh Pachter begon aan Misadventures 
												(2017), 
												herlas hij The 
						Tragedy of Errors en werd geïnspireerd door drie 
												verhalen met daarin iets wat Ellery Queen 
												omschreef als "The Puzzle Club". 
 Er zijn vijf Puzzle Club 
												verhalen bekend. De drie 
												verzameld in
						Tragedy of Errors werden eerst gepubliceerd in 1971, 
						“The Three Students” en “The Odd Man” in Playboy 
												en “The Honest Swindler” in The Saturday Evening 
						Post. (De andere twee zijn ouder en zijn eerst 
												uitgebracht in 
						1965 — “The Little Spy” in Cavalier en “The 
						President Regrets” in Diners’ Club Magazine — 
												en herdrukt in 1968 in Q.E.D.: Queen’s Experiments 
						in Detection.)
 
 Het centrale concept van de 
												vijfdelige EQ minireeks — 
												waarvoor ook Isaac Asimov koos 
												in zijn veel langere reeks van Black Widowers 
												verhalen — is dat van zes 
												vrienden die op onregelmatige 
												tijdstippen samen komen om 
												uitgebreid te tafelen, 
												maar vooraleer daar aan te 
												beginnen werd één lid van de 
												groep in de “Puzzelstoel,” 
												geplaatst en kreeg van de vijf 
												anderen een mysterie 
												voorgeschoteld die dit 
												aangewezen slachtoffer dan moest 
												oplossen.
 De groep bestond uit Syres (een 
												rijke oliebaron, wiens 
						Park Avenue penthouse werd gebruikt als plaats van de 
												bijeenkomst voor de club), Darnell (een 
												misdaadjurist, beter bekend als “de Clarence Darrow 
												van de rijken”), Dr. Vreeland (een 
												vooraanstaand 
						psychiater), Emmy Wandermere (de dichter winnaar van Pulitzer Prize), Dr. Arkavy (de 
												biochemicus, Nobelprijs winnaar) 
						… en, natuurlijk, Ellery Queen (bekend 
												auteur en speurder). The vijf 
												verhalen delen verschillende 
												kenmerken: Dr. Arkavy is steeds 
												verhinderd 
						(meestal lezingen aan het geven op een breed assortiment 
												van internationale bijeenkomsten 
												en symposia), het is altijd Ellery’s 
												beurt om in de Puzzelstoel 
												plaats te nemen, en elke verhaal 
												wordt stilgelegd voor de 
												klassieke “Uitdaging aan de 
												lezer,” waarin ook wij gewone 
												stervelingen de kans wordt 
												gegeven om ons met Ellery's 
												brein te meten.
 
 "Mijn eerste idee was om gewoon verder te gaan 
												waar Dannay en 
						Lee ophielden en mijn eigen Puzzle Club verhaal in 1972 
												te plaatsen. Maar tezelfdertijd 
												was ik ook aan het werk aan een 
												verhaal dat de vijftigste 
												verjaardag van mijn eerste 
												publicatie in EQMM moest vieren, 
												daarin is de hoofdfiguur uit het 
												eerste verhaal ook vijftig jaar 
												ouder en wordt hij uitgedaagd 
												door de herinnering aan een 
												moord die hij vijftig jaar 
												eerder niet kon oplossen.
 Dus ik besloot mijn Puzzle Club 
												verhaal ook in het heden te 
												plaatsen, waarbij de 
												terugkerende figuren meteen ook 
												vijftig jaar ouder waren dan dan 
												we ze voor het laatst ontmoeten. 
												Ik besloot ook dat het hoog tijd 
												was dat Dr. Arkavy ten tonele 
												verscheen."
 
												
												
      											
												
												
												
												
												Zijn idee voor een kortverhaal 
												leek zeer goed te passen als Puzzle Club 
												verhaal, Josh werkte het af, gaf 
												het de naam “A Study 
						in Scarlett!” en diende het in bij EQMM. 
												Janet 
						Hutchings hield er van, en met de goedkeuring 
												van de Dannay en Lee erven 
												verscheen het in 
						
												
												EQMM’s mei-juni nummer 
												van 2019. 
 Josh kreeg de smaak te pakket en 
												vatte het idee op om nog vier Puzzle Club pastiches 
												te schrijven om die, na 
												publicatie in EQMM, te 
												verzamelen samen met de vijf 
												originele verhalen in een nieuwe 
												verzameling: 
						The Puzzle Club, door Ellery Queen 
												en Josh Pachter. Janet was het 
												idee genegen, en 
						Richard Dannay, als vertegenwoordiger van de erven was 
												enthousiast.
 
 Daar de titel van zijn eerste Puzzle Club 
												een Sherlock 
						Holmes zinspeling was (op
  A Study in Scarlet), 
												dacht hij dat het wel leuk zou 
												zijn die Holmesiaanse 
												zinspelingen in de 
												daaropvolgende verhalen aan te 
												houden — en, daar de eerste ook 
												een kleur bevatte; zou het extra 
												leuk zijn dit in de 
												daaropvolgende titels ook aan te 
												houden. 
 Het 
												tweede Puzzle Club verhaal, 
												verscheen in het 
												januari/februari 2020 nummer van
												EQMM, en draagt de naam 
												“The Adventure of the Red 
												Circles” (naar “The Adventure of 
												the Red Circle”). In Nov/Dec 
												2020 uitgave verscheen 
												vervolgens ookzijn derde 
												bijdrage onder de 
												titel “The Adventure of the 
												Black-and-Blue Carbuncle” (naar 
												“The Adventure of the Blue 
												Carbuncle”).
 
 Voor de vierde 
												titel kwamen een aantal Sherlockiaanse 
												kleurentitels in aanmerking (“The Five Orange Pips,” “The Adventure of the Yellow 
						Face,” en “The Adventure of Black Peter.”), 
												
												maar Josh 
												ging uiteindelijk voor 
						
												 
												"The Five Orange Pipes" 
												(EQMM Jan/Feb 2021). 
												 
												 Voor het vijfde en laatste, 
												staat vast dat er opnieuw een 
												verwijzing naar een Sherlock Holmes 
												titel zal zijn maar dit keer 
												zonder kleur. In 
						1917, schreef Sir Arthur Conan Doyle een Holmes verhaal 
												genaamd 
						“His Last Bow,” en Josh vatte het plan op om dit Puzzle 
						Club verhaal “Their Last Bow” te noemen.
 
 In deze laatste pastiche, wil 
												hij het onmogelijk maken om 
												iemand ooit nog een vervolg 
												hierop te schrijven. 
												"Neen, ik ga Ellery niet 
												vermoorden — niet alleen zou ik 
												zijn dood niet op mijn geweten 
												willen hebben, de erven en Janet 
												zouden dit ook niet toelaten, 
												zelfs als ik dit zou willen. 
												Maar er zal wel iets gebeuren 
												wat de serie tot een even 
												logische als onvermijdbare 
												conclusie zal brengen."   
						
						
												(4)
 |