De essentie van het schaakspel ligt precies in de mogelijkheid van de ene speler om te voorspellen welke zet de andere speler zal gaan maken. Dit is op zichzelf al moeilijk genoeg. Als je hierbij dan ook nog eens niet weet welke de identiteit van je tegenspeler is wordt het probleem alleen maar groter. De vier inwonenden van de 'kastelen' rond York Square werden betrokken in een onaangenaam en gevaarlijk schaakspel. Eén vraag steekt meteen de kop op: is één van van de pionnen niet de tegenspeler? Zijn Robert, Emily, Myra en Percival York: " spelers" of worden ze bespeeld?

De moorden begonnen met een briefje:

Beste Walt:
Ik weet wie je werkelijk bent.
Ik ken jouw handigheid.
Ik ken de kwaliteit van jouw gehoorzaamheid. Ik weet wat je denkt. Ik weet wat je wil. Ik ken je grootse bestemming.
Ik mag je graag.

Walt was de klusjesman van York Square, thuis van vier van de overlevende erfgenamen van het York fortuin. Er was Robert York -- vastberaden en exact in zijn bewegingen; Myra York -- een zachte schoonheid wiens leven aan het afbrokkelen was; Emily York -- die haar luxueuze huis had omgebouwd tot een kloostercel; en Percival York -- playboy, gokker en dronkaard. Dit waren de mensen wiens leven werd bedreigd door de mysterieuze "Y" -- maar wie of wat was "Y"?

Verschillende  verwijzingen naar auteurs o.a. naar Borges' "Death and the Compass", Bernard Shaw en Huxley. Niet Aldous maar Thomas Henry Huxley (1825-1895) een Brits bioloog en aanhanger van Darwin.  Uit zijn essay "A Liberal Education and Where to Find It" (1868) hier het oorspronkelijke (iets grotere) citaat welke na meer dan 100 jaar later niets aan kracht heeft ingeboet:

"Yet it is a very plain and elementary truth, that the life, the fortune, and the happiness of every one of us, and, more or less, of those who are connected with us, do depend upon our knowing something of the rules of a game infinitely more difficult and complicated than chess. It is a game which has been played for untold ages, every man and woman of us being one of the two players in a game of his or her own.  The chessboard is the world, the pieces are the phenomena of the universe, the rules of the game are what we call the laws of Nature.  The player on the other side is hidden from us.  We know that his play is always fair, just, and patient.  But also we know, to our cost, that he never overlooks a mistake, or makes the smallest allowance for ignorance.  To the man who plays well, the highest stakes are paid, with that sort of overflowing generosity with which the strong shows delight in strength.  And one who plays ill is checkmated--without haste, but without remorse."

Het boek werd in 1964 genomineerd voor een Edgar in de categorie "beste roman".