Lijst van Personen: Arch Johnson (1922

Hij werkte als krantenjongen bij de Philadelphia Inquirer en de Associated Press terwijl hij ernaar streefde om journalist te worden.

Zijn vader, die als advocaat in Minnesota had gewerkt, overleed op 22 mei 1939 als gevolg van complicaties na een blindedarmoperatie die hij een week eerder had ondergaan.

Het was geen verrassing dat hij, na zijn dienst in het U.S. Marine Corps in de Pacific tijdens de Tweede Wereldoorlog, journalistiek ging studeren aan de University of Pennsylvania. “Ik was nog maar zeven studiepunten verwijderd van een diploma journalistiek,” herinnerde hij zich later.

Tegen die tijd was Arch al getrouwd met Gladies Mona Bell, met wie hij op 20 november 1940 in Manhattan, New York City, in het huwelijk trad. Hun zoon, Charles Edward "Chuckie," werd het jaar daarop geboren maar overleed tragisch op zevenjarige leeftijd.

Daar was hij dan, in New York tijdens de fantastische jaren '50, precies op het moment dat het Gouden Tijdperk van de televisie begon. Het was, zoals hij het zelf omschreef, “gunstig.” Maar eerst kwam de radio.

“Aan het einde van het radiotijdperk heb ik behoorlijk wat werk gedaan. Maar toen ik halverwege de jaren '50 arriveerde, werd radio al verdrongen door televisie. Ik deed 'Young Dr. Malone' en had een vaste rol in 'Right to Happiness' met Claudia Morgan. Maar het grote geld was verdwenen. We deden radio gewoon om bezig te blijven.”

Toen braken de gloriedagen van het live televisiedrama aan. “Het was opmerkelijk—de kwaliteit van die oude kinescopen blijft overeind. Dat waren korrelige opnames, en veel van die ‘kinnies’ werden verbrand omdat men dacht dat de kwaliteit niet goed genoeg was.”

In Niagara (20th Century Fox, 21 jan 1953), met Marilyn Monroe, speelde Johnson een politiechauffeur. Hij was echter nooit duidelijk herkenbaar in beeld en bleef dan ook onvermeld op de aftiteling.

Bij DuMont in de reeks Rocky King, Detective (ook bekend als Inside Detective), verscheen Arch in meerdere afleveringen ("The Pay-Off", 31 jan 1953; "The Silencer", 19 jul 1953; "The Final Game", 11 okt 1953 en "Payment Deferred", 12 dec 1954).

In het eerste seizoen van Dark of Night, een dramatische anthologiereeks op het DuMont Network, speelde hij samen met Joe Boland en Carl Low in een aflevering die werd uitgezonden op 20 maart 1953.

Hij speelde in minstens vijf afleveringen van Captain Video and His Video Rangers, waaronder "The Man from Tomorrow" (DuMont, 12-19 mrt 1954). In de reeks Omnibus, gepresenteerd door Alistair Cooke, was hij te zien met Eva Marie Saint en E.G. Marshall in "Young Man in Politics" (CBS, 31 okt 1954).

De aflevering "The Mail Fraud" van The Mail Story (ABC, 6 dec 1954) bracht hem samen met Dennis Patrick, Truman Smith, Royal Dano en Anthony Perkins.****

Overigens niet voor het laatst had hij ook een gastrol in The Big Story. In de aflevering "The Case of the Last Knock Out, J. Edward Reid, Oregon Journal" (NBC, 12 nov 1954) was hij te zien naast Russell Collins, Arny Freeman, Gloria Marlowe, Donal McKee en Wesley Lau. De aflevering draaide om journalist J. Edward Reid, die hielp bij het oplossen van de moord op een kapitein.

Robert Wise’s film Somebody Up There Likes Me (MGM, 3 jul 1956) had niet alleen Paul Newman en Sal Mineo in de cast, maar ook Arch Johnson. In deze biografische film over bokser Rocky Graziano, gebaseerd op diens autobiografie, speelde Johnson Heldon, een van de ruige, straatwijze figuren die invloed probeerden uit te oefenen op Rocky.

rch Johnson (14 maart 1922 – 9 oktober 1997)
Lengte: 1 m 85 (6') Gewicht: Ogen: blauw Haar: bruin Huwelijken: (1) Gladies Mona Bell (20 nov 1940 - ?, gescheiden) zoon Charles Edward "Chuckie" Johnson (jun 5. 1941 - 1948) (2) Yvonne Saccard (1957 - jun 1966, gescheiden) * kinderen: Joseph "Joe" (1953 -) Archie (1958 - ) ... (1961 -) ... (before 1965 -) * Jennifer, Jessica, LouAnn (3) Eleanor Marie Hoekstra (1 jan 1969 - feb 1971, gescheiden) (4) "Joyce" ** (1972 - 15 jun 1981, gescheiden) (5) Jean Nancy Dickerson Heibeck (29 mei 1994/5 - zijn dood)
Boven rechts: Vermoedelijke foto van de vijftienjarige Arch Johnson

Archibald Winchester Johnson werd geboren op 14 maart 1922 in Minneapolis, Hennepin County, Minnesota, als zoon van Archibald Winchester Johnson (1898–1939), een advocaat, en L(o)uella "Lulu" Regina Johnson (1902–1968). Het gezin woonde op 5305 29th Ave. S, Hennepin, MN. Op driejarige leeftijd viel hij in het water terwijl hij aan de oever speelde. Hij werd gered door de 67-jarige A.C. Bennet, die volledig gekleed in Lake Nokomis sprong om hem van de verdrinkingsdood te redden. Zijn ouders waren gescheiden, en Luella haalde de jonge Arch van de St. Charles School. In een voogdijzaak die daarop volgde in december 1928, besliste de rechter dat de voogdij overgedragen moest worden van de grootouders naar Luella. Arch’s vader moest uitleggen waarom hij Luella geen financiële steun had geboden voor het kind. In de volkstelling van 1930 woonden Arch en zijn moeder bij Luella’s neef, Charlie B. Chase, en diens vrouw in Hennepin. Luella werkte als typiste. "Lou Ella" hertrouwde op 7 oktober 1931 in Cuyahoga, Ohio, met Leroy Edwards Rogers, een verkoper, wat resulteerde in twee kinderen: Alvin Eugene (1932-2009) en Jon Morton (1935-2019). Johnson ging later naar de Roosevelt High School.
Hij werkte als krantenjongen bij de Philadelphia Inquirer en de Associated Press terwijl hij ernaar streefde om journalist te worden. Zijn vader, die als advocaat in Minnesota had gewerkt, overleed op 22 mei 1939 als gevolg van complicaties na een blindedarmoperatie die hij een week eerder had ondergaan. Het was geen verrassing dat hij, na zijn dienst in het U.S. Marine Corps in de Pacific tijdens de Tweede Wereldoorlog, journalistiek ging studeren aan de University of Pennsylvania. “Ik was nog maar zeven studiepunten verwijderd van een diploma journalistiek,” herinnerde hij zich later. Tegen die tijd was Arch al getrouwd met Gladies Mona Bell, met wie hij op 20 november 1940 in Manhattan, New York City, in het huwelijk trad. Hun zoon, Charles Edward "Chuckie," werd het jaar daarop geboren maar overleed tragisch op zevenjarige leeftijd.
Johnson begon in Philadelphia en werkte in het gemeenschapstheater als acteur en regisseur. Als het lot anders had beslist in een van de grootste Broadway-hits, had Johnson misschien eerder bekend gestaan als een komiek dan als een zwaargewicht. Terwijl hij werkte in het Valley Forge Veterans Hospital, ontmoette hij Stalag 17-auteurs Donald Bevan en Edmund Trzcinski, beiden voormalige krijgsgevangenen. De twee veteranen hadden het stuk oorspronkelijk geschreven en opgevoerd in Stalag XVII-B zelf. De tweede versie werd voltooid in Parijs en een derde in New York in 1949, waar het voor het eerst werd gelezen door José Ferrer. Hij bood aan om tijd vrij te maken om het stuk te herschrijven voor Broadway, maar overenthousiast weigerden ze en zochten ze direct een podium. In het ziekenhuis sloot Arch vriendschap met het duo en overtuigde hij het Philadelphia-gemeenschapstheater Plays & Players (1714 Delancey Street) om het stuk onder de oorspronkelijke titel, Stalag XVII-B, op te voeren van 6 tot 9 april 1949. Hij nam zelf de komische rol van "Stosh" op zich. Terugkijkend op die tijd zei hij ooit: “Toen ik Stosh speelde en het publiek hoorde lachen, dacht ik ineens: ‘Waar ben ik al die tijd geweest? Dit is het!’” De auteurs gaven later toe dat het stuk nog niet klaar was—tot jaren later, toen ze Ferrer in New York opnieuw ontmoetten. Tegen de tijd dat Stalag 17 (48th Street Theatre, 8 mei 1951 – 21 jun 1952) Broadway bereikte, was Johnson te diep in zijn studies aan het Neighborhood Playhouse verwikkeld om de rol te spelen. Robert Strauss vertolkte uiteindelijk het personage dat Johnson had neergezet. Johnson werd wel gevraagd als stand-in voor Strauss en stemde toe, al dacht hij: “Oké, maar ik zal er nooit op het toneelpodium staan.” Zijn invloed bleef behouden, aangezien de Broadway-productie zijn idee overnam om Stosh lange onderkleding te laten dragen. Arch bracht nog een jaar door bij "Plays & Players" voordat hij zich twee jaar lang toelegde op studies bij Sanford Meisner en Martha Graham aan het gerenommeerde "Neighborhood Playhouse" in New York. Het was Meisner die een bepalende observatie maakte over Johnsons lange carrière: “Onder het Amerikaanse systeem... ‘zal je een karakteracteur worden, terwijl je in Europa een hoofdrolspeler zou zijn.’” Over Meisners woorden reflecterend, zei Johnson: “Ik weet niet zeker waarom Sandy dat zei. Misschien omdat er, emotioneel gezien, als ik werk, een wilde, open kwaliteit in zit die niet per se past bij een relaxte uitstraling. Ik was nooit knap genoeg om daarop te vertrouwen. Ik wilde altijd werken aan het karakter, wilde dat het van binnenuit kwam, en hij (Meisner) vond dat erg Europees.” Naast zijn werk op het toneel verscheen hij af en toe op televisie op Channel 3, destijds bekend als WPTZ. Johnson begon zijn professionele carrière bij een toneelgezelschap in Atlantic City, geleid door acteur John Marley. De groep bestond uit getalenteerde artiesten zoals Gene Saks en diens vrouw, Bea Arthur. De ervaring bleek van onschatbare waarde en in 1952 maakte Johnson zijn Broadway-debuut in Mrs. McThing (Martin Beck Theatre, 20 feb 1952 – 10 jan 1953, Morosco Theatre, 25 mrt – 1 nov 1952), 48th Street Theatre (3 nov 1952 – 10 jan 1953), als vervanger van Ernest Borgnine, die naar Hollywood vertrok voor de film From Here to Eternity.
Daar was hij dan, in New York tijdens de fantastische jaren '50, precies op het moment dat het Gouden Tijdperk van de televisie begon. Het was, zoals hij het zelf omschreef, “gunstig.” Maar eerst kwam de radio. “Aan het einde van het radiotijdperk heb ik behoorlijk wat werk gedaan. Maar toen ik halverwege de jaren '50 arriveerde, werd radio al verdrongen door televisie. Ik deed 'Young Dr. Malone' en had een vaste rol in 'Right to Happiness' met Claudia Morgan. Maar het grote geld was verdwenen. We deden radio gewoon om bezig te blijven.” Toen braken de gloriedagen van het live televisiedrama aan. “Het was opmerkelijk—de kwaliteit van die oude kinescopen blijft overeind. Dat waren korrelige opnames, en veel van die ‘kinnies’ werden verbrand omdat men dacht dat de kwaliteit niet goed genoeg was.” In Niagara (20th Century Fox, 21 jan 1953), met Marilyn Monroe, speelde Johnson een politiechauffeur. Hij was echter nooit duidelijk herkenbaar in beeld en bleef dan ook onvermeld op de aftiteling. Bij DuMont in de reeks Rocky King, Detective (ook bekend als Inside Detective), verscheen Arch in meerdere afleveringen ("The Pay-Off", 31 jan 1953; "The Silencer", 19 jul 1953; "The Final Game", 11 okt 1953 en "Payment Deferred", 12 dec 1954). In het eerste seizoen van Dark of Night, een dramatische anthologiereeks op het DuMont Network, speelde hij samen met Joe Boland en Carl Low in een aflevering die werd uitgezonden op 20 maart 1953. Hij speelde in minstens vijf afleveringen van Captain Video and His Video Rangers, waaronder "The Man from Tomorrow" (DuMont, 12-19 mrt 1954). In de reeks Omnibus, gepresenteerd door Alistair Cooke, was hij te zien met Eva Marie Saint en E.G. Marshall in "Young Man in Politics" (CBS, 31 okt 1954). De aflevering "The Mail Fraud" van The Mail Story (ABC, 6 dec 1954) bracht hem samen met Dennis Patrick, Truman Smith, Royal Dano en Anthony Perkins.**** Overigens niet voor het laatst had hij ook een gastrol in The Big Story. In de aflevering "The Case of the Last Knock Out, J. Edward Reid, Oregon Journal" (NBC, 12 nov 1954) was hij te zien naast Russell Collins, Arny Freeman, Gloria Marlowe, Donal McKee en Wesley Lau. De aflevering draaide om journalist J. Edward Reid, die hielp bij het oplossen van de moord op een kapitein. Robert Wise’s film Somebody Up There Likes Me (MGM, 3 jul 1956) had niet alleen Paul Newman en Sal Mineo in de cast, maar ook Arch Johnson. In deze biografische film over bokser Rocky Graziano, gebaseerd op diens autobiografie, speelde Johnson Heldon, een van de ruige, straatwijze figuren die invloed probeerden uit te oefenen op Rocky.

Boven links: Arch Johnson, David Hedison en John Lee kletsen tussen de scènes door tijdens de opnames van de aflevering "Follow the Leader" van The Big Story (NBC, 2 mrt 1956) in Justin, Texas. Boven rechts: Arch Johnson in de biografische film over bokser Rocky Graziano, Somebody Up There Likes Me (MGM, 3 jul 1956). Arch speelde Heldon, een van de ruige, straatwijze figuren die proberen invloed uit te oefenen op Rocky.

Later, toen hem werd gevraagd naar zijn favoriete rol, zei hij: “Dat was jaren geleden in 'Studio One', en niemand heeft het gezien. Het heette 'The Ballad of Yermo Red' (CBS, 30 jul 1956), en het was een toonbeeld van poëzie over het Westen.” Toch beschouwde hij West Side Story als de meest opwindende productie waar hij ooit deel van uitmaakte. Gedurende de rest van de jaren ’50 bleef televisie hem regelmatig gastrollen aanbieden, iets wat hij combineerde met zijn werk op het toneel.
Off-Broadway rollen: The Terrible Swift Sword (Phoenix Theatre, 15 - 20 nov 1955) als de Regular Army Sergeant Inherit the Wind (Woodstock Playhouse, 27 aug - 1 sep 1957), waarin Arch de rol van Matthew Brady vertolkte. Broadway rollen: Bus Stop (Music Box Theatre, 2 mrt 1955 - 13 feb 1956)* Saint Joan (Phoenix Theatre, 11 sep - 21 okt 1956) The Happiest Millionaire (Lyceum Theatre, 20 nov 1956 - 13 jul 1957), waarin hij een komische prijsvechter speelde die een ballet uitvoerde West Side Story (originele cast) (Winter Garden Theatre, 26 sep 1957 - 28 feb 1959); Broadway Theatre, 2 mrt - 10 mei 1959; Winter Garden Theatre, 11 mei - 27 jun 1959). Na zijn scheiding van zijn eerste vrouw hertrouwde Arch met Yvonne Saccard, en het echtpaar kreeg meerdere kinderen.

Boven links: Judy Canova (als Helen Parch) en Arch Johnson (als Heywood Miller) in de aflevering "Party Line" van Alfred Hitchcock Presents (CBS, 29 mei 1960). Boven rechts: "The Bold Fenian Men" was een aflevering van Maverick (ABC, 18 dec 1960) waarin Arch samenspeelde met Roger Moore.
Boven: Arch Johnson, de uiterst charismatische maar ook licht naïeve Sergeant McGraw in G.I. Blues (Paramount, 18 aug 1960), met Elvis Presley en (boven rechts) Letícia Román, helemaal in extase door een optredende Elvis op het podium.

Hoewel zijn rol in G.I. Blues (Paramount, 18 aug 1960) tegenover Elvis Presley als een doorbraak op het grote scherm kon worden beschouwd, was het toch de televisie die hem een gestage stroom werk bleef bezorgen. Zo kreeg hij een terugkerende rol als Gus Honochek in de tv-serie The Asphalt Jungle (ABC, 2 apr - 25 jun 1961, 13 afleveringen). In mei 1961 merkte een krant op: “De Johnsons verwachten deze zomer nog een kind. Dat brengt het totaal op drie Johnson-kinderen.” In zijn vrije tijd werkte Arch samen met de editor-cutter, in de hoop op een dag zelf te kunnen regisseren.

Boven links: Hij kreeg een terugkerende rol als Gus Honochek in de tv-serie The Asphalt Jungle (ABC, 1961). Hier te zien (v.l.n.r.) Jack Warden, William Smith (die we allemaal herinneren als Falconetti in Rich Man, Poor Man aka Witte Zwanen, Zwarte Zwanen) en Arch Johnson. Boven rechts: The Asphalt Jungle (ABC, 1961) (v.l.n.r.) Jack Warden, Arch Johnson en William Smith.

Na ongeveer tien jaar op Broadway en meer dan 160 live netwerkvideo-opdrachten te hebben voltooid, vertrok hij naar Hollywood. “Tenzij je de twee Davids kent—Susskind en Merrick—krijg je in het Oosten nauwelijks nog werk. Hier werk ik de hele tijd.” Andere series waarin hij verscheen waren Hawaiian Eye (ABC, 1961-62, 3 afleveringen), Rawhide (CBS, 1961-64, 5 afleveringen), Kraft Suspense Theatre (NBC, 1963-64, 2 afleveringen), The Munsters ("Tin Can Man", CBS, 5 nov. 1964), ...

Boven links: De sitcom Camp Runamuck (NBC, 16 sep 1965 - 15 apr 1966, 26 afleveringen) had Arch als de "Ik haat kinderen" kampcommandant Wivenhoe, hier te zien naast Alice Nunn (als Mahala May Gruenecker). Boven rechts: The Donna Reed Show, Donna en Arch achter de schermen ("Charge", ABC, 21 okt 1965).

Archs tweede huwelijk hield ook geen stand, en in juni 1966 waren hij en Yvonne officieel gescheiden **. Arch maakte een moeilijke periode door en werd op 16 augustus gearresteerd en aangeklaagd in El Porto Beach op verdenking van marihuanabezit, nadat de politie twee ons had gevonden in zijn appartement in El Porto Beach, Torrance, Californië. Tussen februari en april 1967 verscheen hij voor de rechtbank. Johnson pleitte onschuldig en kreeg twee jaar voorwaardelijk, plus een boete van $250. Eén ding bleef doorgaan: zijn werk onder andere voor televisie. Waaronder: The Big Valley* (ABC, 1967-1969, 2 afleveringen), The Invaders ("The Miracle", ABC, 27 feb. 1968), ...

Boven links: In "The Chaperone", een aflevering van The Monkees (NBC, 7 nov 1966), is de enige manier voor Davy om met de dochter van generaal Vandenburg (Arch Johnson) te daten, door een feestje te organiseren onder ouderlijk toezicht... Boven rechts: Arch Johnson en Grace Lee Whitney (wie herinnert zich deze ogen niet van Star Trek?) in Death Valley Days ("Tall Heart, Short Temper", 17 mei 1968, Syndication).
Boven links: In The Invaders ("The Miracle", ABC, 27 feb. 1968). met Barbara Hershey. Boven rechts: Als Chief Rivers in een aflevering van Land of the Giants ("The Inside Rail", ABC, 5 ok. 1969).
Boven links: Arch in Bewitched ("The Generation Zap", ABC, 5 mrt 1970). Boven rechts: Napoleon and Samantha (Disney, 5 jul 1972) met (v.l.n.r.) Michael Douglas, Jodie Foster, Arch Johnson en Will Geer. Tijdens de opnames van deze film werd Jodie Foster aangevallen door een van de leeuwen en kort in zijn bek gedragen, en ze heeft nog steeds de littekens van de aanval. Wanneer ze naakt verschijnt in bepaalde films, wordt ze gefotografeerd vanuit specifieke hoeken om de littekens te verbergen.

Eleanor Marie Hoekstra werd op 1 januari 1969 in Los Angeles zijn bruid, maar het huwelijk eindigde in 1971 in een scheiding. Vervolgens trouwde hij in 1972 met "Joyce." Johnson verlangde ernaar om terug te keren naar het toneel, aan beide kusten. Maar Broadway-producenten leken hem van hun lijst te hebben geschrapt. De acteur verklaarde: “Ik ga eens of twee keer terug naar New York en bezoek de mensen voor wie ik heb gewerkt. Ze vertellen me dat ze een rol voor me hebben, en ik zeg: 'Stuur me het script,' maar dan zeggen ze: 'Arch, we kunnen je niet betalen.' Ze denken nog steeds dat Hollywood alleen maar grote Cadillacs en zwembaden is.”

Boven: Arch Johnson in het geweldige The Sting (Universal, 25 dec 1973).

De NBC-tv-serie *Ellery Queen* (1975-76) was een creatie van producenten Levinson en Link. Het zou sommigen misschien verbazen te horen dat er nog een andere, wellicht minder bekende, terugkerende rol in de serie was: plaatsvervangend commissaris Hayes verscheen in minstens drie afleveringen. Hij werd gespeeld door Arch Johnson.

Boven: Ken Swofford (Frank Flannigan), Arch Johnson (Deputy Commissioner Hayes), David Wayne (Inspector Richard Queen) in Ellery Queen (NBC, 1975-1976).
Boven links: Little House on the Prairie ("The Runaway Caboose", NBC, 11 feb. 1976). Boven rechts: Lynda Carter in Wonder Woman ("Knockout", CBS, 14 okt 1977) en, 'makkelijk te missen', Arch Johnson rechts van haar...

Als enige lid van de originele Broadway-cast speelde hij mee in de heropleving van West Side Story (Minskoff Theatre, 7 feb - 30 nov 1980) waarmee hij ook op tournee ging door Europa. Op 15 juni 1981 liep zijn vierde huwelijk met "Joyce" op de klippen. Over de laatste tien jaar van zijn carrière zei hij in een interview uit 1983: "Toen ik naar Hollywood ging, was ik tien jaar lang nooit werkloos, maar in de laatste tien jaar dat ik daar was, werd ik steeds vaker werkloos. Ik was daar te lang gebleven. Mijn rollen begonnen af te nemen, en ik zei: ‘Ik ga terug naar het theater om twee redenen. Eén, ik houd van werken en ben behept met een sterke werkethiek, en twee, naar mijn mening zou je, zolang je nog energie hebt, niet zomaar moeten rondhangen in de filmwereld, waar ze alleen het topje van de ijsberg gebruiken.’ "Je kunt overexposure krijgen. In de televisie-industrie hoor je het voortdurend. En castingmensen zouden zeggen: ‘Ja, Arch is prima, maar wie hebben we die nieuw is?’ Dus werd de volgende acteur die net uit New York kwam, overwogen. … Ik heb wel genoten van de vruchten van een beetje succes. Maar dat was het ook niet helemaal, en ik begon terug te keren naar het theater, omdat theater is waar ik thuishoor.” "Ik word nu ouder, en acteurs zonder veel geld beginnen zich af te vragen: ‘Wat brengt de toekomst?’ en ‘Wat gebeurt er als ik oud en grijs ben—wie zal voor me zorgen?’” Arch gaf toe dat hij nooit een goede zakenman was geweest en zelfs met al dat constante werk nooit goed was in sparen. “Wie zou zo gestaag kunnen werken en zich toch zorgen maken over de toekomst? Duidelijk is dat ik, zolang ik in staat ben mijn tekst te leren en op een podium te staan, kan blijven werken.” Hij speelde Ephraim in Desire Under the Elms bij de Pennsylvania Stage Company, die op 16 februari 1983 in première ging. Zijn laatste rol was in de tv-film Murder in Black and White (CBS, 7 jan 1990) naast Richard Crenna en Diahann Carroll. Hij had een hoofdrol in het off-Broadway-stuk Other People's Money (Minetta Lane Theatre, 7 feb 1989 - 4 jul 1991).

Boven: Het off-Broadway stuk Other People's Money (Minetta Lane Theatre, 7 feb 1989 - 4 jul 1991) met (v.l.n.r., zittend) Kevin Conway en Janet Zarish; (v.l.n.r., staand) James Murtaugh, Scotty Bloch en Arch Johnson.

Op 29 mei 1994/95 trouwde hij met Jean Nancy Dickerson en ging eind jaren '90 met pensioen. Tijdens zijn pensioen vestigde Johnson zich aan de Eastern Shore van Maryland. Hij gaf les in een alfabetiseringsprogramma in de Eastern Correctional Institution in Westover, gesponsord door de openbare bibliotheek van Somerset County, en was betrokken bij een Alternative to Violence-programma van de Religious Society of Friends. Arch Johnson, 75 jaar, uit Snow Hill, Maryland, overleed op 9 oktober 1997 in het Atlantic General Hospital in Berlin na een korte ziekte. Hij had kanker.

Notities: * Toen Arch als vervanger optrad, nam hij op 26 okt. 1955 de rol van Dr. Gerald Lyman over, nadat acteur Anthony Ross dood in bed was aangetroffen. Hij speelde de rol totdat Glenn Anders het, op zijn beurt, kon overnemen. Sommige bronnen identificeren deze "Joyce" als Joyce Ann Leslie. Echter, deze persoon trouwde op 25 maart 1978 met Archie Laurence Johnson (1915-2011), zij is dus niet de Joyce die we zoeken. * Hij had 5 kinderen die hem overleefden. Een artikel uit 1961 (dat Joe en Archie bevestigde) vermeldde ook: "De Johnsons verwachten deze zomer nog een kind. Dat brengt het totaal op drie Johnson-kinderen," wat zou betekenen dat dit het derde kind was van Arch en Yvonne. Een artikel uit 1967 over de gebeurtenissen rond zijn rechtszaak vermeldde dan weer dat Johnson getrouwd is en 4 kinderen heeft. Ondanks dat IMDb stelt dat het echtpaar slechts twee kinderen had, lijkt het logischer om aan te nemen dat de "overige" namen van zijn kinderen uit in de overlijdensadvertentie aan dit vierde huwelijk zijn toe te schrijven. **** Volgens IMDb was de titel voor deze aflevering "Swindling the Companies" (9 dec. 1954). De titel "The Mail Fraud" komt uit Ross Reports on Television. De programma's, feiten of datums in het rood moeten nog bevestigd worden.

Klik op Uncle Sam als je denkt ons te kunnen helpen...!
Andere referenties (1) Wikipedia (2) IMDb (3) IBDB (4) Playbill.com (5) IOBDB (6) "NBC Betting Heavily On 'Camp Runamuck'" by Jack Allen, Buffalo Courier Express, July 2. 1965 (7) "Arch Johnson is familiar face" Syracuse Herald-American, Sep. 19. 1965 (8) "Arch Johnson's enduring career is reflected in his familiar face" by Sylvia Lawler, The Morning Call, Feb 15. 1983. Bijkomende video & audio bronnen (1) The Explosive Generation movieclip 1961 YouTube (2) Camp Runamuck Pilot Sep 17. 1965 YouTube (3) Bonanza "Judgment at Olympus", Oct 8. 1967 YouTube (4) Buford cathes a cheater movieclip 1973 YouTube (5) GE True clip "Firebug"Jan 3. 1963 YouTube (6) G.I. Blues 1960 shower scene YouTube
Dit profiel hierboven maakt deel uit van Ellery Queen a website on deduction. Deze acteur speelde in de Ellery Queen tv-serie van 1975-1976. Vele van de profielen op deze site zijn samengesteld na zeer nauwgezet onderzoek van diverse bronnen. "Please quote and cite ethically!"
Pagina aangemaakt 24 maart 2025 Versie 1.1 - Laatste update 25 maart 2025