Nina Roman (1934 - ) - Lijst van Personen

Ze had rollen (ze was een van Miss Kitty’s saloondames) in Gunsmoke (CBS, 9 okt 1965 - 4 maa 1974, minimaal 4 afleveringen) en in meerdere afleveringen van Wagon Train (ABC, 30 maa 1964, minimaal 1 aflevering). Dit bezorgde haar een van de hoogtepunten van haar leven. Toen ze bij Grauman’s Chinese Theatre werkte, keek ze vaak naar Bette Davis op het scherm. “Ik was zo onder de indruk van Bette Davis. Ik vond haar fenomenaal. En uiteindelijk werd ik gecast als een van haar meisjes. Het voelde als een scène uit een film, bijna als uit 'All About Eve'. Ik liep naar haar toe en kreeg een brok in mijn keel, want wanneer je een droom in je leven realiseert... En hier stond ik dan, met haar samenwerkend. Vijf dagen lang op een filmset. Ik werd er zo emotioneel van, en ze keek me aan, begon te huilen, stond op en hield me vast. We wiegden samen. Het was zo mooi. En de volgende dag zag ik haar naar me toe lopen—ze bracht me koffie en donuts.”

Ze huwde David Hughes in april 2012 en werd Nina Rhodes-Hughes. Vijf jaar eerder was ze met haar man naar Bowen Island verhuisd en sindsdien was ze actief betrokken bij het theater op het eiland. Het gemeenschapsgevoel dat ze hier ervaart, is voor haar van groot belang, vooral nu ze opnieuw geconfronteerd wordt met de nasleep van een ervaring die in haar geheugen blijft gegrift staat.

Ze werd benaderd door Philip Melanson, professor aan de Universiteit van Massachusetts en pleitbezorger van de Freedom of Information Act, die een boek schreef waarin hij vragen opwierp over de moord op Robert F. Kennedy. Verschillende bewijselementen wezen op meer dan acht schoten en de mogelijke aanwezigheid van een tweede schutter. Melanson liet haar een transcriptie zien van haar FBI-verhoor uit 1968, waarin meer dan een dozijn fouten stonden.

Haar interview met CNN in 2012 zorgde wereldwijd voor een hernieuwde interesse in de moordzaak. Ondanks de aandacht die dit opleverde, leidde het echter niet tot grote juridische ontwikkelingen. De zaak blijft officieel gesloten.

In oktober 2012 regisseerde ze Dead Man’s Cell Phone, met Cameron en Minns, Rosie Montgomery, Laurel Bailey en Tina Nielsen in de hoofdrollen.

Nina Rhodes-Hughes produceerde en regisseerde op 9 maart 2013 een lokale uitvoering van het toneelstuk Noah’s Ark, geschreven door Ginny Cunningham uit Pittsburgh en gebaseerd op James W. Douglass’ boek JFK and the Unspeakable, in het Canadian Memorial Centre for Peace in Vancouver, British Columbia.

Ze was ook public relations-directeur van het Century Plaza Hotel, waar ze het voor elkaar kreeg dat de cast van Jesus Christ Superstar en Porgy and Bess in het hotel verbleven. De balzaal werd gevuld met een orkest dat de volledige score van Porgy and Bess speelde. “Oh, geweldig. Dat was echt een succes. Ik moest daar heel wat telefoontjes voor plegen.”

Nina combineerde haar werk met een innovatieve benadering van fondsenwerving, waarbij ze kunst en liefdadigheid met elkaar verweefde om gemeenschapssteun en betrokkenheid te stimuleren.

Op de vraag in een interview waarom ze, ondanks haar succes, nooit echt doorbrak naar roem, geld en glorie, antwoordde ze dat ze zich steeds meer verdiepte in liefdadigheidswerk en fondsenwerving. “Ik heb altijd zoveel verschillende aspecten van het leven willen verkennen... Het geld was niet alleen voor mij. Ik houd van geld—ik vind dat we allemaal alles zouden moeten hebben wat we nodig hebben en willen. En toch dacht ik altijd dat ik ook roem wilde, maar naarmate ik ouder werd, besefte ik dat mijn drijfveer eigenlijk altijd was om dienstbaar te zijn—om echt te helpen, om een verschil te maken.”

ina Roman (8 januari 1934 -)
Lengte: 'petite" Gewicht: Ogen: zeegroen Haar: zwart Huwelijken: (1) Philip Sudano, schrijver acteur (1955 - 1959, gescheiden) Zoon: Ross * (28 nov 1955 - ) (2) Alvin Michael Rosenfeld aka Michael Rhodes, agent, producer (4 jun 1961 - feb 1974, gescheiden) Twee dochters: Laura (18 feb 1967 - ) Camila (1 nov 1969 - ) (3) Harvey Myron Krasner (5 mei 1978 - 1987, gescheiden) (x) David Hughes (april 2012 - , heden) Zus: Suzanne "Suzie" (1942 - )

Nina werd geboren in Brooklyn op 8 januari 1934 als Nina Fried, de dochter van Joodse immigranten uit Europa. Haar vader, Jack ***, was een Oostenrijker die werkte als manager van een schoenenwinkel, terwijl haar moeder, Clara (of Claire), Russisch was. “Ja, op driejarige leeftijd wist ik al dat ik danseres wilde worden. Mijn vader zei dat wanneer hij me in zijn armen hield en er muziek speelde, mijn voeten begonnen te bewegen, en hij zei: ‘Oh, danseres.’ En hij zong—hij had een prachtige stem. Hij was zelf behoorlijk artistiek, ook al was het niet zijn beroep. Hij hield van kunst. Hij hield van showbizz.” Het leven van haar moeder werd diep beïnvloed door een tragisch verleden. Ze ontsnapte uit Rusland tijdens een pogrom, waarbij ze getuige was van de moord op haar moeder en broer, simpelweg omdat ze Joods waren. Deze traumatische ervaring liet haar mentaal en emotioneel getekend achter, waardoor ze paranoïde en angstig werd, zelfs in veilige situaties. De verhalen waarmee ze opgroeide, zei Nina, gaven haar een sterk gevoel van morele plicht en een diep idealisme. De diverse achtergronden van haar ouders zorgden voor een boeiende opvoeding, waarbij er meerdere talen in het huishouden werden gesproken. Nina, die vier talen spreekt, groeide op in een meertalige omgeving, wat ze als verrijkend beschouwde. “Dat was geweldig—je leert over verschillende culturen*.” Wonen in de VS stelde haar ook bloot aan een breed scala aan voedingsmiddelen, talen en gebruiken. Als kind in Brooklyn was haar familie niet rijk, maar ze had een rijke verbeelding. Zelfs toen wist ze al dat ze een verschil wilde maken in de wereld—terwijl ze ook haar dromen nastreefde om danseres en actrice te worden. Omdat ze dicht bij Times Square woonde, nam ze danslessen op Broadway. Ze stapte uit op 42nd Street en liep naar het CBS-gebouw, waar haar lessen werden gegeven.
De jonge Nina verliet Brooklyn en trok met haar moeder, vader en tante per auto naar Los Angeles. De reis verliep niet zonder problemen—ze kregen meerdere keren autopech—maar het gaf haar de kans om het land te zien, of op zijn minst toch het deel ervan langs de iconische Route 66. Aanvankelijk voelde Los Angeles als een teleurstelling vergeleken met de energie van New York City, vooral Hollywood en Vine, die niet aan haar verwachtingen voldeden. “...Het was een drogisterij, een klein koffiehuis, een bank en een warenhuis—ik dacht, dit moet een grap zijn... Alles was laagbouw, en mensen waren zo ontspannen. Ik liep snel, en iemand vroeg: ‘Waar is de brand?’ Ik was teleurgesteld en had heimwee.” In New York was ze net verkozen tot voorzitter van haar club en verlangde ze ernaar terug te keren. “Ik wilde terug naar New York. Maar mijn ouders zeiden: ‘Dit is Gods land, en hier blijven we.’ Ik was een tiener—ik had geen keuze.” Haar vader verdiende de kost als verkoper in een juwelierszaak. Ze ging naar Hollywood High School en werkte bij Grauman’s Chinese Theatre om haar dans- en acteerlessen te bekostigen. Ze werd opgeleid door Michael Chekhov en studeerde samen met bekende acteurs zoals Akim Tamiroff, Feodor Chaliapin Jr., John Barrymore Jr. en Ann Revere. De sfeer was sterk Russisch, en veel van haar medestudenten stonden op de zwarte lijst vanwege het McCarthyisme, dat talloze carrières in de entertainmentindustrie had verwoest. Wanneer Nina haar artiestennaam, Nina Roman, begon te gebruiken of waarom ze die koos, is niet bekend. Wel bleef ze deze naam gebruiken voor de rest van haar schermcarrière. In 1952 werd ze uitgeroepen tot Beste Actrice onder alle middelbare school- en universiteitsstudenten in Los Angeles. Het jaar daarop, op slechts 18-jarige leeftijd, kreeg ze haar eerste televisierol: ze speelde een stripteasedanseres uit Brooklyn naast Ray Milland in een aflevering van Meet Mr. McNutley (ook bekend als The Ray Milland Show, CBS, 1953). “Er kwam geen striptease bij te pas natuurlijk,” herinnerde ze zich. “Het was gewoon uit een taxi stappen en wat dingen doen. Ik was echt verbaasd over hoeveel takes het kostte voordat Ray Milland de telefoon opnam. Het lag niet aan hem—ik denk dat het een technisch probleem was. Drieëntwintig takes, en ik dacht, oh mijn God. Het was mijn eerste ervaring, en het was zo anders dan theaterwerk...” In die tijd was ze nog steeds lid van de Chekhov Stock Company, die optrad in Agora. Ze was ook danseres—een Nick Castle-danseres—en trainde bij Nico Charisse, de ex-man van Cyd Charisse. “Dansen is geweldig. Met de muziek word je meegenomen—het is magisch. Het is een roes die alleen dansers echt begrijpen. Maar het is fantastisch.”
Ze trouwde met acteur-schrijver Philip Sudano in Tijuana in 1955, en later dat jaar, op 28 november, werd hun eerste zoon, Ross , geboren in Los Angeles. “…en dan ga je echt niet meer de weg op.*” Ze kon thuisblijven terwijl ze haar acteercarrière nastreefde, een agent vond en alle nodige stappen ondernam om vooruit te komen in de industrie. “Ik ging naar audities en kreeg de rollen. Niet elke keer. Ik zal het nooit vergeten. Ik ging naar een auditie en ze zeiden: we willen een combinatie van Kim Novak en Elizabeth Taylor. Ik zei, het was echt brutaal: ‘Dus jullie willen een lange, korte, blonde brunette met één blauw-bruin oog? Wat is dat nou?’ … Ik kreeg de rol niet.”

Boven links: Dit schilderij van Lucrezia Borgia en haar “Bratislavische herdershond” werd gebruikt in het verhaal en als rekwisiet in The Shaggy Dog (Disney, 19 maa 1959). In september 1958 trok Nina Ramon een weelderige renaissancistische jurk aan en een met juwelen versierde tiara, nam een gouden kelk in haar hand en nam vervolgens, met een venijnige uitdrukking, plaats voor haar portret door kunstenaar Rafael Montalboddi. Dit portret was het enige wat van haar in de film te zien was. Boven rechts: Nina in een publiciteitsfoto voor 77 Sunset Strip (ca. 1959).
Boven: Foto uit de Peter Gunn serie met Craig Stevens en Nina Roman ("Criss Cross", NBC, 28 sep 1958).

Op 24 december 1958, na twee maanden scheiding, kreeg Nina de voogdij over haar driejarige zoon toegewezen en werd haar een alimentatie van $50 per maand toegekend, in afwachting van haar echtscheiding in 1959. Tussen 1959 en 1960 verscheen ze in talrijke publiciteitsfoto’s voor Steve Ellingsons U-Bild-houtbewerkingspatronen, die in verschillende kranten werden gepubliceerd. In 1959 maakte ze haar grote schermdebuut als studente in regisseur Sam Fullers misdaaddrama The Crimson Kimono (Columbia, 21 aug 1959). Rond deze tijd studeerde ze ook samen met acteur Bruce Dern, die ze—naast Michael Chekhov—beschouwde als een van de twee meest invloedrijke figuren in haar carrière, omdat hun benaderingen volledig verschillend waren. Later ontmoette ze haar tweede echtgenoot, agent en producer Mike Rhodes, toen ze hem belde om een interview in te plannen. Die ontmoeting leidde tot hun relatie, waarbij Nina veel aandacht besteedde aan haar intuïtie en kleine gebaren. “Hij kocht één roos voor me—het was alles wat hij zich op dat moment kon veroorloven. Maar die ene roos betekende meer voor me dan een dozijn langstelige rozen met diamanten. Hij was attent.” Ze trouwden in Los Angeles op 4 juni 1961.

Boven: Nina Roman (R) als de meid in "Miniature" een episode van het populaire Twilight Zone (ABC, 21 feb 1963) samen met Claire Griswold (L).

Ze had rollen (ze was een van Miss Kitty’s saloondames) in Gunsmoke (CBS, 9 okt 1965 - 4 maa 1974, minimaal 4 afleveringen) en in meerdere afleveringen van Wagon Train (ABC, 30 maa 1964, minimaal 1 aflevering). Dit bezorgde haar een van de hoogtepunten van haar leven. Toen ze bij Grauman’s Chinese Theatre werkte, keek ze vaak naar Bette Davis op het scherm. “Ik was zo onder de indruk van Bette Davis. Ik vond haar fenomenaal. En uiteindelijk werd ik gecast als een van haar meisjes. Het voelde als een scène uit een film, bijna als uit 'All About Eve'. Ik liep naar haar toe en kreeg een brok in mijn keel, want wanneer je een droom in je leven realiseert... En hier stond ik dan, met haar samenwerkend. Vijf dagen lang op een filmset. Ik werd er zo emotioneel van, en ze keek me aan, begon te huilen, stond op en hield me vast. We wiegden samen. Het was zo mooi. En de volgende dag zag ik haar naar me toe lopen—ze bracht me koffie en donuts.”

Boven: Nina Roman was regelmatig te zien in de doordeweekse kleurenserie Morning Star van NBC. Ze vertolkte de rol van Liz Mitchell in dit halfuur durende drama over een jonge, ambitieuze modeontwerpster in New York City. (nov 1965)

Ze speelde de hoofdrol in een soap genaamd Morning Star (NBC, 18 okt 1965 - 27 mei 1966, minimaal 6 afleveringen). “Ik stond onder contract bij Columbia Studios. Op een dag zat ik in de haar- en make-upafdeling in de NBC-studio’s in Burbank toen Robert Kennedy binnenkwam. Hij liep de kamer binnen en alles stopte,” herinnerde ze zich over de dag dat ze de charismatische jonge senator ontmoette. Kennedy was naar de studio gebracht ter voorbereiding op Meet the Press, dat in dezelfde studio werd opgenomen. De fotografen kwamen erbij om het moment vast te leggen en te promoten. Nina besloot hem te vertellen hoeveel ze zijn kracht en werk tegen armoede bewonderde. “Ik vertelde hem hoeveel ik zijn broer bewonderde en hoeveel respect ik voor hem had vanwege zijn strijd tegen de maffia, hoe ik het waardeerde dat ze probeerden de regering op te schonen.” Ze vervolgde: “Ik zei: ‘Als u ooit besluit om president te worden, zal ik voor u werken. Dat beloof ik.’” Hij lachte het weg en verzekerde haar dat hij geen zulke plannen had. Ze praatten verder over politiek en wereldzaken. “En wat doet jij?” vroeg hij uiteindelijk. Ze vertelde hem dat ze actrice was en hij vroeg hoe vaak ze op televisie kwam. “Elke dag.” Kennedy was bescheiden. Hij vroeg hoeveel pagina’s tekst ze per dag moest leren, en toen ze “30 pagina’s” antwoordde, was hij echt wel verbaasd. “Je leert 30 pagina’s per dag uit uw hoofd?” “Dat doe ik,” antwoordde ze. “Dat zou ik nooit kunnen,” zei hij. “Maar mijn broer Jack kon dat. Hij kon iets heel snel bekijken en het meteen onthouden. Ik heb dat nooit gekund, en dat bewonderde ik in hem. En dat bewonder ik ook in u.”

Boven links: Nina Roman (links) met Robert Kennedy en, rechts van hem, Elizabeth Perry uit de tv-soap Morning Star (NBC), december 1965. Boven rechts: Nina Roman heeft schilderen ontdekt. Hier poseert ze met enkele van haar creaties, waaronder een portret van haar 10-jarige zoon (rechtsboven). Wanneer ze niet schildert, speelt ze een getroebleerde vrijgezelle vrouw in NBC's dagserie Morning Star (Binghamton Press, 19 maa 1966).
Boven: Nina Roman in The Wild Wild West ("The Night of the Assassin", CBS, 22 sep 1967) met Phyllis Davis.

Toen Kennedy zijn kandidatuur voor het presidentschap aankondigde, werd Nina een fondsenwerver. Ze organiseerde verschillende evenementen, waaronder een wijn- en kaasbijeenkomst voor Ethel Kennedy en een treinreis genaamd de Kennedy Cannonball, die van L.A. naar Bakersfield reed. Haar zoon, Ross, ging met haar mee. Nina, die veel entertainers en beroemdheden kende—Nancy Sinatra was een goede vriendin—organiseerde snel een evenement in een lokale discotheek, The Factory. “We noemden het toen een ‘happening’,” herinnerde ze zich later. Het evenement was een groot succes en Kennedy stuurde haar persoonlijk een telegram om haar te bedanken. De energie nam toe, en Kennedy’s vooruitzichten straalden zo fel als de Californische zon. Dat is de reden waarom Nina Roman zich in 1968 in het Ambassador Hotel bevond, slechts een paar meter van senator Robert Kennedy verwijderd, toen hij werd neergeschoten op de avond dat hij de Democratische voorverkiezing van Californië won—oog in oog met zijn bekende moordenaar.

Ze was uitgenodigd om op de avond van 4 juni 1968 naar het Ambassador Hotel te komen om hem opnieuw te ontmoeten. De avond was euforisch, gevuld met lachen en vreugdevolle vieringen. Nina wachtte—ze was gevraagd om Kennedy te halen en hem naar de Salinger perskamer te leiden zodra hij van het podium kwam. Maar de entourage leidde hem de andere kant op, door de keuken richting de Colonial room. “Nee, nee, dat is de verkeerde kant, hij moet hier komen,” riep ze. Ze rende achter hen aan terwijl hij van het podium werd geleid. “Plotseling draait hij naar rechts en gaat recht vooruit naar de Colonial, de andere perskamer... toen, terwijl ik naar hem keek, hoorde ik pop.”... Toen zag ze aan haar linkerzijde, voor de senator, hem, Sirhan Sirhan, staan op een stalen keukentafel. Er waren maar twee schoten gelost. Terwijl ze hem naar beneden brachten, klonken er meer schoten aan haar rechterkant, dicht achter senator Kennedy*. Snelle schoten, 12, misschien 13 in totaal... “Toen keek ik naar beneden en zag ik dat de senator was gevallen. Hij lag op de grond. Hij was neergeschoten.” Ze herinnert zich dat ze schreeuwde: “Oh mijn God, nee, oh mijn God, nee.” Daarna viel ze flauw. Toen ze weer bijkwam, lag senator Kennedy op de grond, met bloed dat rondom zijn hoofd stroomde. Zijn vrouw, Ethel, knielde naast hem. In totaal waren zes mensen neergeschoten, één dodelijk. Kennedy zou later die dag in het ziekenhuis worden dood verklaard. Haar zoon, Ross Rhodes , herinnert zich de nacht van de schietpartij duidelijk; hoe het snikken van zijn ouders hem wakker maakte, hoe hij zijn dekens van zich afduwde en door de badkamer strompelde die zijn slaapkamer verbond met de kamer met de tv. Hij was 13 jaar oud en had zijn moeder nog nooit zien huilen.

Boven: Nina Roman, de Amerikaanse atleet en acteur Rafer Johnson, actrice Shirley MacLaine, behoren tot de Californische delegatie op de eerste dag van de 1968 Democratische Nationale Conventie, gehouden in het International Amphitheatre in Chicago, Illinois, 26 augustus 1968.

Daarna distantieerde ze zich snel van de politiek. De moord had een diepe impact op haar gehad, net zoals op het politieke landschap. Ze woonde in Tarzana, CA, waar ze ook een derde kind kreeg en haar focus verschoof naar andere fondsenwervingen, haar acteercarrière, en zelfs de opening van een fitnessstudio. Daar gaf ze fitnesslessen aan bekende klanten zoals Paul Newman, Cheryl Tiegs, Cher en Richard Simmons. Kort na haar (feb 1974) scheiding van Michael "Mike" Rhodes, een van de producenten van die serie (die ook de aflevering "Caesar's Last Sleep" had geschreven), speelde Nina Roman de rol van Grace, de secretaresse van inspecteur Queen in Ellery Queen (NBC, 18 sep 1975 - 4 apr 1976, 7 afleveringen).

Top links: Een scène uit Ellery Queen's "The Adventure of Miss Aggie's Farewell Performance" (NBC, 19 okt 1975) Top rechts: Jim Hutton (Ellery) en Nina Roman (Grace) in Ellery Queen's "The Adventure of The Judas Tree" (NBC, 1 feb 1976) Boven links: Nina in Ellery Queen's "The Adventure of Caesar's Last Sleep" (NBC, 14 maa 1976) Boven rechts: Nina Roman als de secretaresse van inspecteur Queen, Grace, met David Wayne (Inspecteur Queen) en Jim Hutton in "The Adventure of the Disappearing Dagger" (NBC, 4 apr 1976).

Na 1977 verdween ze op de een of andere manier van het scherm. Harvey Myron Krasner werd haar derde echtgenoot toen ze op 5 mei 1978 trouwden. Ze waagde zich in de vastgoedsector in Beverly Hills en raakte, volgens een interview met Gloria Crichton, diep betrokken bij spirituele en metafysische praktijken. In de jaren 80 speelde ze slechts enkele afleveringen in de serie Emerald Point N.A.S. (CBS, 12 dec 1983 - 12 maa 1984, 2 afleveringen). In 1983 kwam ze als toerist naar Vancouver, werd verliefd op de stad en verhuisde er uiteindelijk naartoe. Ze richtte de acteertak op van de Vancouver Film School (1996) en gaf daarna onafhankelijk les.
In de jaren 90, voornamelijk gevestigd in Vancouver, blies ze haar acteercarrière op televisie enigszins nieuw leven in. Zo verscheen ze o.a. in The X-Files (Fox, 10 nov 1996) en Millennium (Fox, 15 jani 1999). Haar laatste optreden op het scherm was als een beroemde actrice in de serie Secret Agent Man ("The Face", UPN, 2 jun 2000). Rechts: Als Nina Rhodes deed ze interviews voor een programma genaamd Contact (1999) (YouTube).
Ze huwde David Hughes in april 2012 en werd Nina Rhodes-Hughes. Vijf jaar eerder was ze met haar man naar Bowen Island verhuisd en sindsdien was ze actief betrokken bij het theater op het eiland. Het gemeenschapsgevoel dat ze hier ervaart, is voor haar van groot belang, vooral nu ze opnieuw geconfronteerd wordt met de nasleep van een ervaring die in haar geheugen blijft gegrift staat. Ze werd benaderd door Philip Melanson, professor aan de Universiteit van Massachusetts en pleitbezorger van de Freedom of Information Act, die een boek schreef waarin hij vragen opwierp over de moord op Robert F. Kennedy. Verschillende bewijselementen wezen op meer dan acht schoten en de mogelijke aanwezigheid van een tweede schutter. Melanson liet haar een transcriptie zien van haar FBI-verhoor uit 1968, waarin meer dan een dozijn fouten stonden. Haar interview met CNN in 2012 zorgde wereldwijd voor een hernieuwde interesse in de moordzaak. Ondanks de aandacht die dit opleverde, leidde het echter niet tot grote juridische ontwikkelingen. De zaak blijft officieel gesloten. In oktober 2012 regisseerde ze Dead Man’s Cell Phone, met Cameron en Minns, Rosie Montgomery, Laurel Bailey en Tina Nielsen in de hoofdrollen. Nina Rhodes-Hughes produceerde en regisseerde op 9 maart 2013 een lokale uitvoering van het toneelstuk Noah’s Ark, geschreven door Ginny Cunningham uit Pittsburgh en gebaseerd op James W. Douglass’ boek JFK and the Unspeakable, in het Canadian Memorial Centre for Peace in Vancouver, British Columbia. Ze was ook public relations-directeur van het Century Plaza Hotel, waar ze het voor elkaar kreeg dat de cast van Jesus Christ Superstar en Porgy and Bess in het hotel verbleven. De balzaal werd gevuld met een orkest dat de volledige score van Porgy and Bess speelde. “Oh, geweldig. Dat was echt een succes. Ik moest daar heel wat telefoontjes voor plegen.” Nina combineerde haar werk met een innovatieve benadering van fondsenwerving, waarbij ze kunst en liefdadigheid met elkaar verweefde om gemeenschapssteun en betrokkenheid te stimuleren. Op de vraag in een interview waarom ze, ondanks haar succes, nooit echt doorbrak naar roem, geld en glorie, antwoordde ze dat ze zich steeds meer verdiepte in liefdadigheidswerk en fondsenwerving. “Ik heb altijd zoveel verschillende aspecten van het leven willen verkennen... Het geld was niet alleen voor mij. Ik houd van geld—ik vind dat we allemaal alles zouden moeten hebben wat we nodig hebben en willen. En toch dacht ik altijd dat ik ook roem wilde, maar naarmate ik ouder werd, besefte ik dat mijn drijfveer eigenlijk altijd was om dienstbaar te zijn—om echt te helpen, om een verschil te maken.”

Boven: Schitterende foto van Nina en David's "gelukkig samenzijn".


Notities: * Ross nam de naam van haar tweede man Mike Rhodes aan en werd zelf een succesvolle acteur. ** Zij is een van de weinige getuigen die de aanwezigheid van een tweede schutter meldden. CNN had haar gewaarschuwd om de reacties van lezers op de website waar het verhaal van Johnson was gepubliceerd niet te lezen, maar ze deed het toch en vond ze kwetsend. Ze werd beschuldigd van het zoeken naar geld en werd belachelijk gemaakt omdat ze niet eerder naar voren kwam. Had ze zichzelf verdedigd, zou ze gezegd hebben dat ze geen beloning zoekt en dat ze wel naar voren kwam, maar niemand luisterde. Nina vond lokale steun op Bowen Island. *** "Ze had een derde kind..." (3) **** Jack's ouders waren Samuel en Ray (Rachel), zijn broers en zussen: Louise, Sall, Henry, Fred, Max en Ettie. Alle vermelde data voor films zijn voor de eerste release in de VS. Alle vermelde data voor TV programma's zijn die van eerste uitzending. Alle vermelde data voor (radio)toneelstukken zijn voor de periode waarin de acteur erbij betrokken was. De programma's, feiten of datums in het rood moeten nog bevestigd worden.

Klik op Uncle Sam als je denkt ons te kunnen helpen...!
Andere referenties (1) IMDb (2) "The night they killed Bobby" by Denise Ryan (The Vancouver Sun, May 5. 2012) (3) "B.C.-based actress Nina Rhodes-Hughes speaks of RFK’s assassination" by Denise Ryan (The Vancouver Sun, May 3. 2012) (4) "RFK assassination witness willing to testify for Sirhan Sirhan’s lawyers" by Brad Johnson & Michael Martinez (CNN, Jul 9. 2012) (5) "Canadian witness to RFK assassination claims there was 2nd shooter" (National Post, May 1. 2012) Bijkomende video & audio bronnen (1) Nina Rhodes-Hughes interview by Gloria Crichton May 5. 2012 YouTube (2) Helen Shaver interview with host Nina Rhodes Contact, 1997 YouTube (3) Melinda full movie (MGM, Dec 3. 1972) YouTube (4) A Dream is a Wish Your Heart Makes Annette Funicello Story full movie (CBS, Oct 22. 1995) YouTube

Dit profiel hierboven maakt deel uit van Ellery Queen a website on deduction. Deze actrice speelde in de Ellery Queen tv-serie van 1975-1976. Vele van de profielen op deze site zijn samengesteld na zeer nauwgezet onderzoek van diverse bronnen. "Please quote and cite ethically!"
Pagina aangemaakt 1 april 2025 Versie 1.1 - Laatste update 25 april 2025