|
|
 en
Swofford
(25 juli 1933 - 1 november 2018) |
|
|
Lengte: 1 m 65 Gewicht: Ogen: blauw Haar: rood Huwelijk: Barbara Ann "Barbee" Biggs (1959 - 1 nov 2018, zijn dood) 5 kinderen: Meemee Renee (13 jul 1960 -) Twins: Stephen (25 aug 1962 -) Stephanie (25 aug 1962 -) Brendan Alan (18 jan 1968 -) Sabrina Cornelia (1 aug 1971 -) Zus: Charline (30 dec 1926 - 31 dec 1926) |
|
|
Geboren op 25 juli 1933 in Du Quoin, Illinois, als Kenneth Charles Swofford, zoon van Howard Raymond Swofford en Goldia Marie Bronson. Toen hij daar opgroeide, was het gewoon een van de vele mijnstadjes in Illinois. Zijn moeder werkte als bediende in een schoenenwinkel. Zijn vader en grootvader, mannen met een Welse mijnwerkersachtergrond, waren beiden mijnwerkers. Maar hij koos niet voor dat beroep. Hij ging naar de universiteit — de University of Illinois — en studeerde bedrijfskunde. “In die tijd was bedrijfskunde studeren dé juiste keuze.” Zijn opleiding werd onderbroken door zijn militaire dienst in de Koreaanse Oorlog, maar na zijn tijd in het leger ging hij terug naar de universiteit — ditmaal de College of Liberal Arts, Southern Illinois. Opnieuw volgde hij bedrijfskundevakken, maar nadat hij drie keer zakte voor de basiscursus boekhouden, besefte hij dat dit misschien niet de juiste carrière voor hem was. Hij had altijd al interesse gehad in acteren — schooltoneel en dat soort dingen — dus schakelde hij over naar drama. Tijdens zijn opleiding vormde hij samen met een groep acteurs een klein gezelschap dat wekelijks eenaktervoorstellingen gaf in een plaatselijke nachtclub. Hij was niet alleen acteur, maar regisseerde ook en schreef twee van de stukken die ze opvoerden. Als student werd Ken Swofford gekozen voor de mannelijke hoofdrol, Hal, in de productie van het beroemde Broadway-stuk Picnic aan de Southern Illinois University. Hal was een rusteloze zwerver die veel opschudding veroorzaakte in het liefdes- en gezinsleven van een familie in Kansas. Picnic werd opgevoerd door de Southern Players van S-I-U (Carbondale, Illinois) in de week van 24 februari 1958. Na zijn afstuderen in 1959 met een diploma in theater sloot hij zich aan bij verschillende theatergezelschappen. Al snel ontmoette hij een meisje. Barbara Ann "Barbee" Biggs was 19 en hij 26 toen ze elkaar leerden kennen bij een zomertheatergezelschap aan de Southern Illinois University in Carbondale, Illinois. In 1959 trouwden ze en begonnen meteen een gezin. Hij speelde nog een zomer in het zomertheater van New Salem, Illinois State Park. Tijdens deze zomers had hij hoofdrollen in acht voorstellingen. In 1959 maakte hij een tournee van 42 voorstellingen door Illinois, Indiana en Kentucky met een productie van Bus Stop, waarin hij de hoofdrol van Bo Decker speelde. De meest gehoorde vraag in het Front Street Theater in Memphis in september 1960 was: "Wie is die grappige nieuwkomer met het rode haar en de sproeten?" Het programma van The Caine Mutiny Court-Martial onthulde dat dit Ken Swofford was. Regisseur George Touliatos had hem voor het eerst auditie laten doen in december 1959 op de American National Theater Convention in Washington D.C. en later opnieuw in Memphis in het voorjaar van 1960. Ken had toen net een seizoen gespeeld in het Paul Bunyan Playhouse in Bemidji, Minnesota. Bij Front Street had hij naast acteren ook taken als toneelmeester. Getrouwd en met een pasgeboren dochter verhuisde zijn gezin met hem mee naar Memphis. Hij bleef een tijdje bij het gezelschap en speelde in stukken zoals Mister Roberts (21 september 1960) en Bus Stop (november 1960)... |
|
|
Drie jaar later maakte Swofford zijn televisiedebuut in een aflevering van General Electric Theater (CBS, 1962). Daarna verscheen hij in Surfside 6 met Troy Donahue ("Portrait of Nicole", ABC, 26 maart 1962). Vervolgens had hij ongenoemde rollen in Captain Newman, M.D. (Universal, 25 december 1963) en in de Cary Grant-film Father Goose (Universal, 10 december 1964). In How Much Loving Does a Normal Couple Need? (ook bekend als Common Law Cabin) (Eve Productions, juli 1967), een sexploitatie-film geregisseerd door Russ Meyer, "moest" Ken worstelen met Babette Bardot. |
|
  Boven links: Linda Evans en Ken Swofford in een aflevering van The Big Valley getiteld "A Day of Terror " (ABC, 12 december 1966). Boven rechts: In How Much Loving Does a Normal Couple Need? (ook bekend als Common Law Cabin) (Eve Productions, juli 1967), een sexploitatiefilm geregisseerd door Russ Meyer, "moest" Ken worstelen met Babette Bardot. |
|
| Columbo, de creatie van Richard Levinson en William Link, had een aflevering getiteld Candidate for Crime (NBC, 4 november 1973), waarin Ken de rol speelde van het slachtoffer Harry Stone, die werd vermoord door Nelson Hayward (Jackie Cooper). | |
  Boven links: Columbo's "Candidate for Crime" (NBC, 4 november 1973), met Ken als Harry Stone en Jackie Cooper als Nelson Hayward. Boven rechts: Ken Swofford, William Devane, Philip Bruns en Peter Strauss in de Tv-film Judgment: The Court Martial of the Tiger of Malaya (ABC, 11 juni 1974). |
|
    Above: Jim Hutton (Ellery Queen), David Wayne (Inspector Richard Queen) en Ken Swofford (Frank Flannigan) |
|
Ken Swofford verscheen regelmatig als de strijdlustige journalist Frank Flannigan in Ellery Queen, eveneens een creatie van producenten Levinson en Link. In een interview uit 1975 zei Swofford: “Ze vertellen me dat ik vaker in de show mocht verschijnen als de show werd verlengd.” Helaas mocht dat niet zo zijn. Terugblikkend op het einde van de NBC-serie Ellery Queen, waarin hij vijf keer te zien was, verzuchtte Ken: “Ik vond het heerlijk om aan die show mee te werken. Ze hadden zulke geweldige gaststerren, mensen die ik altijd al had willen ontmoeten. Weet je, ze hadden zelfs Eddie Bracken in een gastrol?” “De producenten gaven echt om de show en deden nooit iets halfslachtig. Ze streden altijd voor kwaliteit. Elke show die ze maken, is goed genoeg voor mij.” En dat bleek ook waar in de daaropvolgende jaren. Hij was ook bevriend met de derde bedenker en schrijver van de Ellery Queen-serie, Peter S. Fischer, die enkele afleveringen had geschreven. Het was dan ook geen verrassing dat Ken verscheen als J.J. Devlin in The Eddie Capra Mysteries (NBC, 8 september - 8 december 1978, 9 afleveringen), waarvan Fischer ook de schrijver en bedenker was. Daarnaast speelde hij Lt./Captain Griffin in Switch (CBS, 21 maart 1975 - 10 februari 1976, 6 afleveringen), een serie waarin Eddie Albert en Robert Wagner de hoofdrollen vertolkten als een ex-gevangene en een gepensioneerde agent die samen een privédetectivebureau runnen. |
  Boven links: Ken Swofford, Vincent Baggetta, Michael Horton en Wendy Philips in een publiciteitsfoto voor The Eddie Capra Mysteries (NBC, 1978-79). Boven rechts: Ken, zoals te zien in "Cleo and the Babe", een aflevering van Voyagers! (NBC, 14 november 1982), samen met William Lucking, die Babe Ruth speelde. Ken was niet alleen een gepassioneerd lezer, maar ook een grote honkbalfan die van de Cleveland Indians hield en zoveel mogelijk wedstrijden keek. |
|
Tijdens het derde seizoen van Fame (NBC, 15 oktober 1983 – 13 december 1985, 53 afleveringen) werd Ken Swofford's personage, Quentin Morloch, een populair figuur. Echter, gefrustreerd door de richting die de serie opging, verliet hij abrupt de cast in het vijfde seizoen. Tijdens de opnames van de kerstaflevering Ebenezer Morloch—een bewerking van A Christmas Carol—sloeg Ken de lunch over, maar bestelde wel meerdere biertjes. Na de lunch, tijdens de laatste scène met de “Kerstgeesten,” barstte zijn frustratie los. Toen regisseur Nick Sgarro “Cut” riep, weigerde Ken te stoppen en begon in plaats daarvan een scheldtirade vol krachttermen tegen uitvoerend producenten Donald Reiker en Patricia Jones. Hij beschuldigde hen ervan Bill Blinns oorspronkelijke visie te hebben veranderd, en richtte zich daarbij rechtstreeks tot de camera. Een kopie van de beelden werd naar de studio gestuurd en vervolgens doorgestuurd naar het juridische team van MGM. Ken werd daarop onmiddellijk ontslagen. (4) |
  Boven links: In Fame is Ken "Quentin Morloch" de vice-president van de School of the Arts: een eerlijke, bescheiden man met een uitstraling van verborgen kracht. Hij is krachtig gebouwd – het erfgoed van een vroege honkbalcarrière en zeker geen man om mee te spotten. Een eerlijke man, die de waarheid respecteert en leugens veracht. Hij is zelfs beschreven als een beer - 90% grizzly en 10% teddy! Maar zeker een beer wiens hart op de juiste plaats zit, vooral als het gaat om zijn school en de leerlingen. Boven rechts: Fame "Ebenezer Morloch" (NBC, 13 december 1985) met Ann Nelson. |
|
Hij werkte opnieuw samen met Levinson, Link en Fischer aan verschillende afleveringen van een andere detective-serie, Murder, She Wrote met Angela Lansbury (CBS, 6 oktober 1985 - 13 december 1992, 11 afleveringen). Hierin speelde hij meerdere personages en keerde hij zes keer terug als Lt. Catalano. In 1985 woonde het gezin in Woodland Hills, in een tweeverdiepingen-ranchhuis, volgepakt met boeken, niet bijpassende banken, foto’s en andere bijzondere souvenirs uit hun leven. |
  Boven links: Als sheriff Tugman tegenover Angela Lansbury's Jessica Fletcher in "Truck Stop" (CBS, 2 april 1989), een aflevering van de populaire serie Murder, She Wrote. Boven rechts: Ook in "The Great Twain Robbery" (CBS, 25 november 1990), een aflevering van Murder, She Wrote in zijn terugkerende rol van Lt. Perry Catalano. (L-R) Keith Mitchell, Roy Dotrice en Ken Swofford. |
|
In 1989 werd Swofford veroordeeld tot 28 maanden gevangenisstraf voor een zware overtreding wegens rijden onder invloed. Ken pleitte no contest (niet schuldig, maar zonder verweer). “Afgezien van dit ongeluk, zou u man van het jaar kunnen zijn,” merkte de rechter op. Later zette Ken zich in tegen rijden onder invloed terwijl hij zijn acteercarrière hervatte. Hij sprak ook de voice-over in voor een documentaire van Mothers Against Drunk Driving. Uiteindelijk wist Ken zijn leven weer op de rails te krijgen en bleef hij gestaag werken tot hij in 2004 met zelfgekozen pensioen ging en naar Noord-Californië verhuisde. |
  Boven links: Met David Hasselhoff en Billy Warlock in Baywatch ("If Looks Could Kill", 25 november 1991). Boven rechts: "A Christmas Secret", een aflevering van Murder, She Wrote (CBS, 13 december 1992) met Diane Baker en Ken. |
|
Af en toe maakte Ken nog een korte comeback. In 2018 verleende hij zijn stem aan het titelpersonage in de korte film Happy the Angry Polar Bear, geschreven en geregisseerd door zijn kleinzoon Brandon. Een van zijn vijf kinderen, Stephen Swofford, werkt als producent en production manager in Hollywood. |
  Boven links: Ken en Barbee vieren hun 50ste huwelijksverjaardag! Boven rechts: Samen met kleinzoon Brandon. |
| Op 85-jarige leeftijd overleed Swofford op 1 november 2018, zoals zijn kleinzoon Brandon Swofford aankondigde. Hij was reeds lang een bewoner van Pacific Grove, Californië. |
|
Notities: * Hij speelde in The Andersonville Trial, zoals hij verklaarde in een interview (Sedelia Democrat, 29 april 1973). De enige vermelding die we konden vinden, was een toneelstuk dat op 14 november 1963 in het Studio Theater in Northridge, L.A. in première ging, waarin Ken de rol van aanklager Chipman vertolkte. Het artikel vermeldt ook dat hij een van de getuigen speelde in de oorspronkelijke productie uit 1956 in de Player's Ring. De programma's, feiten of datums in het rood moeten nog bevestigd worden. |
Klik op Uncle Sam als je denkt ons te kunnen helpen...!  |
|
Andere referenties
|
| Dit profiel hierboven maakt deel uit van Ellery Queen a website on deduction. Deze acteur speelde in de Ellery Queen tv-serie van 1975-1976. Vele van de profielen op deze site zijn samengesteld na zeer nauwgezet onderzoek van diverse bronnen. "Please quote and cite ethically!" |
|
Pagina aangemaakt 17 maart 2025 Versie 1.0 - Laatste update 17 maart 2025 |
t
e r u g n a a r L i j s t v a n
V e r d a c h t e n
|
|
Inleiding | Plattegrond | Q.B.I. | Liist Verdachten | Wie? | Q.E.D.
| Moord en
scene | Nieuw |
Auteursrecht Copyright © MCMXCIX-MMXXV Ellery Queen, een website rond deductie. Alle rechten voorbehouden. |