Wiedeedhet?: Extra, Extra! - pagina 1 - New York Gazette: "Detective Geeft Aanwijzingen"

Detective Geeft Aanwijzingen

Drie beroemdheden ondergingen recentelijk hun vijftigste verjaardag: Popeye, Mickey Mouse en Ellery Queen. Frederic Dannay, overlevend lid van het Queen team, blikt terug

Door "Ellery Queen"
Ik wordt dikwijls gevraagd hoe Manfred Lee en mezelf aan de naam "Ellery Queen" kwamen voor onze detective.

Boven: Frederic Dannay:He's Ellery (foto Liza Hollander)

"Ellery" was de naam van één van mijn oudste jeugdvrienden in een klein stadje in de staat New York waar ik opgroeide. Ik had de naam nog nooit gehoord, en ik hoorde ze pas opnieuw toen ik in de grootstad belande en er hoorde van Ellery Sedgwick, de uitgever van Atlantic Monthly, en van William Ellery Leonard, de dichter. Het was zo'n vreemde naam en ik hielde er zo van dat ik ze prompt voorstelde en Manny ging akkoord.
De achternaam bekwamen we na vele experimenten. We probeerden een aantal combinaties van lettergrepen uit die een bepaalde mnemotechnische waarde hadden, zodat eens men de naam hoorde men ze ook zou onthouden.
We waren pas 23 jaar oud, het was 1928, en we hadden dan ook geen benul dat het woord "queen" nog andere betekenissen had: we kenden dan ook genante incidenten.

De vroegste mysteries, de eerste zes of zo, vallen onder wat genoegzaam bekend staat als de Golden Age, waar de nadruk op de complexiteit van het verhaal kwam te liggen, de subtiliteit van de aanwijzingen, een verrassende ontknoping, en fair play ten aanzien van de lezer. Het was krachtmeting tussen lezer en auteur.
Manny en ikzelf zagen nog veel vroeger dan de meesten dat het puzzelverhaal aan zijn eind was, en iets nieuws moest worden gevonden, en daar werkten we naar toe. Wanneer een auteur een winnende formule vind, houdt hij meestal hieraan vast. Neem bvb. Erle Stanley Gardner, de meest verkopende auteur in de Amerikaanse geschiedenis onder Amerikanen. Of Agatha Christie die nooit echt van recept veranderde. Maar Manny en ikzelf konden nooit 43 jaren hebben samengewerkt als we gewoonweg een formule hadden gevonden en deze aanhielden. Het plezier zou vlug verloren zijn.

Ellery was in het begin nog een soort ideaalbeeld van hoe Manny en ik onszelf zagen aan 23 jaar. Wanneer na jaren onze samenwerking uiteindelijk ook verschillende decades ging duren, werden we waarschijnlijk ook meer volwassen en geïnteresseerd in de meer ernstige aspecten van het leven, waaronder deze die te maken hadden met sociale bewustwording. En, gezien Ellery een weerspiegeling van onszelf was, veranderde ook hij.

Het is waar dat de kritiek vaak over de eerste boeken doorboomt, maar ik denk dat nadat ik er niet meer ben, ze de latere verhalen zullen ontdekken en zullen moeten toegeven dat ze, achteraf bekeken tot de betere werken behoren. En op de Achtste Dag was een gedurfde poging om de spirituele kwaliteiten van godsdienst in het strikte keurslijf van een detective verhaal te plaatsen; uitgebracht in 1964 kreeg het een lauwe ontvangst. Vorig jaar werd het in Frankrijk als nieuw boek uitgebracht en won er prompt de Grand Prix. Misschien komt de kritiek nu reeds tot inkeer.