Wiedeedhet?: Extra, Extra! - pagina 2: Montreal Gazette: 'Ellery Queen' was geen zacht gekookt eitje.

aarmate de jaren vorderen lijken verjaardagen elkaar sneller op te volgen. Dat is zeker zo voor de verjaardag van het overlijden van Manfred B. Lee op 3 april 1971. Alhoewel hij en zijn neef tientallen jaren samenwerkten aan het Ellery Queen "project" was het pas later dat men probeerde te achterhalen wie nu welk aandeel had in de werking van dit buitengewone duo. De harde discussies tussen de neven, het veronderstelde "writers' block" bij Lee, ontdekkingen over ghostwriterschap,... leken allemaal aan te geven dat de één of de ander minder aandeel zou hebben gehad in het eindresultaat. Dit is in wezen oneerlijk tegenover hen beiden. Vermits, voor mij, het laatste woord nog steeds bij het team zelf ligt: ze bleven samenwerken en hadden een fenomenale output aan boeken, radioscripts,.... allemaal onder diezelfde naam: Ellery Queen.
Een bravourestukje die deze site nog steeds in de verf blijft zetten. Geen loze bewering als we ook weten dat The Tragedy of Errors nooit werd afgewerkt na Lee's dood, nu meer dan 47 jaar geleden.

We reproduceren hier een klein artikel gepubliceerd in the The Montreal Gazette, van 3 oktober 1973, dus twee jaar na Lee's heengaan. Het geeft een visie weer op de samenwerking gegeven door Christopher Rebecca Lee, Manny's dochter.

"Ellery Queen" was geen zacht gekookt eitje

GAINESVILLE. Fla. - (AP) - Christopher Rebecca Lee, een 30-jaar-jonge eerstejaars universiteitsstudente, zegt dat haar vader, de schrijver van de detective verhalen Ellery Queen, "niet zo voorkomend was als zijn boeken zouden laten uitschijnen."
"Aan de ene kant hebben we Ellery - lang en donker" gaat Miss Lee voort over haar vader's verzonnen speurder. "En aan de andere kant hebben we vader - klein en dik." Het is moeilijk om de overgang te maken.
"Mijn vader was een vrij dominante persoonlijkheid in zijn huis .. Waar veel waarde werd gehecht aan intellectuele competentie. Bijgevolg waren we allen, zonder dat dit echt zijn bedoeling was, doodsbang van hem."

Miss Lee zegt ook dat haar vader, Manfred Lee, die in 1971 kwam te overlijden haar beslissing om een job als New York public relations vaarwel te zeggen ten voordele van de studies zoölogie aan de Universiteit van Florida deze herfst zou hebben toegejuicht.
"Hij begon met schrijven als een gok," zegt ze in het interview. "Hij was van mening dat voor zijn eigen kinderen dit niet de beste manier was om te starten: een goede baan met een behoorlijk inkomen was het voornaamste."
Manfred Lee en zijn neef, Frederic Dannay, vormden een team om 33 detectiveverhalen te publiceren onder het pseudoniem Ellery Queen. Ze zagen elkaar nauwelijks, maar produceerde op regelmatige basis ongeveer 1 boek per jaar. Lee deed het meeste schrijfwerk terwijl Dannay de plot in elkaar stak, de research deed en editeerde.

Miss Lee 1 van Lee's acht kinderen, vertelt ook dat haar lerares Engels uit de vijfde graad een zo'n grote Ellery Queen fan was dat ze zich een beeld had gevormd van haar vader als een knappe "WASP (white Anglo-Saxon Protestant)."
"Toen hij op een dag de school bezocht en zij zich realiseerde dat Ellery Queen een korte dikke man was in overals en rode sokken.... was ze verpletterd."

Miss Lee gaat verder "Ellery Queen's aantrekkingskracht berust in hoofdzaak op het feit dat het meeste van zijn detectivewerk met de hersenen gebeurt. Hij was geen James Bond, een sla-hem-overhoop, schiet-ze-neer figuur. Hij was geen Mickey Spillane.
"Mijn vader was ervan overtuigd dat schrijven iets speciaals was. Dikwijls gaf hij aan dat schrijven een marteling was. Hij had ook iets met lijden, de Joodse ziekte."

Miss Lee vermeldt ook dat ze niet genoot van haar vader's boeken omdat hij maar al te dikwijls uit het dagelijks leven van vrienden en familie puurde. "Zo zou mijn moeder dikwijls koosnaampjes en maniërismen vertonen die al te vaak in de boeken terecht kwamen." gaat ze verder. "Toen ik nog een teenager was verknoeide dit alles voor me. Dan was ik net over glamoureuze vrouwen aan het lezen die prompt één van mijn moeders zinnen uit hun mond lieten rollen."

(Uit The Montreal Gazette 4 oktober 1973)

t e r u g n a a r E x t r a , E x t r a