Bij het maken van de uiteindelijke combinatiedruk, die als een van de illustraties bij dit verhaal is weergegeven, werd het ene negatief over het andere gelegd en werden de twee beelden zo nauwkeurig mogelijk geregistreerd. Daarna werd de afdruk gemaakt. De uiteindelijke afdruk werd ge-airbrusht om dubbele lijnen en andere tekenen van gebrek aan registratie te verwijderen. Het airbrushen werd in dit geval echter uitsluitend gedaan om deze afdruk geschikt te maken voor publicatie, en deze stap in de procedure kan voor gewone doeleinden achterwege worden gelaten.

Naast de zojuist beschreven methode is er nog een andere manier om combinatieportretten te maken wanneer de negatieven van verschillende grootte zijn en de afstand tussen de ogen van de geportretteerden enigszins verschilt. In dit geval wordt de vergroter gebruikt in plaats van de camera.

Het eerste negatief wordt in de vergroter geplaatst en scherpgesteld op de ezel, en een vel rood cellofaan wordt over de ezel gelegd en aan één kant scharnierend vastgezet, zoals in het andere geval met het grondglas van de camera werd gedaan. De ogen en de algemene contouren worden op dezelfde wijze op het cellofaan getekend. Het cellofaan wordt vervolgens opgetild, een vel vergrotingspapier wordt op zijn plaats gelegd en er wordt een opname gemaakt.

Daarna wordt het cellofaan over het belichte vel papier gelegd om het te beschermen, terwijl het eerste negatief uit de vergroter wordt genomen en het tweede wordt geplaatst en afgesteld. De ogen van het tweede negatief worden dan vergeleken met de reeds op het rode cellofaan getekende ogen, waarbij de hoofd- en schoudercontouren zo goed mogelijk op elkaar worden afgestemd. Het licht van de vergroter wordt uitgedaan, het cellofaan wordt opgetild en de tweede opname wordt gemaakt.

Er zal wat geëxperimenteerd moeten worden om de juiste belichting voor elk negatief te vinden. Het is belangrijk dat geen van beide belichtingen te zwaar of te licht is, omdat het de bedoeling is ze zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen. Deze "dubbele vergroting" kan met bijna elk aantal negatieven worden herhaald, zolang men er maar op let dat de ogen en de algemene contouren van hoofd en schouders in elk geval overeenkomen. Natuurlijk, hoe meer meervoudige opnamen u maakt, hoe zorgvuldiger u elke opname moet uitrekenen.

De eerste van de twee methoden kan uiteraard alleen worden toegepast door camera's die zijn uitgerust met een matglazen scherpstelscherm. En voor de beste resultaten is het verstandig een camera te gebruiken die groot genoeg is om een vrij nauwkeurige registratie van de beelden op de film mogelijk te maken. De vergrotingsmethode staat open voor iedereen die een vergroter kan gebruiken. Het werkt het best wanneer de verschillende negatieven gelijkaardig zijn wat betreft de houding van het onderwerp, de grootte en de beelddichtheid. Ongelijke achtergronden worden vaak voldoende door elkaar gemengd om bijna neutraal uit te komen op de uiteindelijke meervoudige afdruk, maar je moet wel letten op het register van witte kragen, enz. In plaats van airbrushen kan de amateur veel doen aan plaatselijk bleken op de uiteindelijke afdruk.

Er is niets ingewikkelds aan het maken van deze meervoudige portretten, op welke manier je het ook doet. Probeer het maar eens uit - u zult aangenaam verrast zijn, en uw vrienden ook, als zij zichzelf in een van deze combinatiefoto's terugzien.-}