In april 1947 huwt hij te New York Norma Dolin. Vanaf 1949 voorzagen zijn TV optreden hem van een inkomen. Toen Norman en Irving Pincus The Adventures of Ellery Queen (1950-1951) voor het eerst op tv brachten kozen ze voor Elliott als Sergeant Velie.

Tussen 1951 en 1952 was Sullivan ook regelmatig te gast in The Philco Television Playhouse. Hij speelde ook enkele malen in Off-Broadway producties. Zo was hij een vervanger voor de rol van Rabbi David/ Prosecuting Angel/ The Principal in The World of Sholom Aleichem die liep van 1 mei 1953 tot 23 mei 1954 in The Barbizon-Plaza Theatre. (7)

Maar zijn meest opgemerkte optreden kwam ongewild tot stand buiten de ontspanningssector. In augustus 1955 werd hij opgeroepen voor het "House Un-American activities Committee" op basis van getuigenissen van meer gewillige getuigen (Jerome Robbins, Martin Berkeley, Lee J. Cobb, Nicholas Bela) die aangaven dat Elliott aanwezig was op Communistische bijeenkomsten.
Hij werd beschuldigd van het inhuren van communistische entertainers en het opvoeren van een show waarbij de FBI en de "Bill of Rights" in het belachelijke werden getrokken op een zomerkamp voor kinderen en volwassenen. Specifieke personen in het publiek in de Wingdale Lodge, in Wingdale, N. Y. waren "geshockeerd" door de voorstelling op July 4. Sullivan beweerde evenwel dat de "Bill of Rights show" enkel een "satire" was van omstandigheden die vandaag de dag bestaan en niets te maken hadden met Communistische filosofieën.

Rep. Francis E. Walter (D-Pa) voorzitter van het comité, vroeg Sullivan of hij geloofde dat hij werk kreeg "ondanks het feit dat je een Communist bent.''
"Ik denk dat je een zeer vooringenomen vraag stelt," antwoordde Sullivan.

Toen de voorzitter suggereerde dat de mogelijkheid dat een mogelijke aanklacht voor minachting voor hem geen verschil leek te maken, vloog de acteur uit: “Natuurlijk maakt dit voor mij een verschil. Minachting— Ik heb een vrouw en twee kinderen en wil absoluut werken. Ik doe de opmerking dat het mij geen verschil zou maken af als nonsens. Het maakt een zeer ernstig verschil in mijn hele leven.”

Sullivan was toen aan het werk als Directeur Ontspanning in de Wingdale Lodge, een interraciaal resort dat het ganse jaar open was en sommige van Amerika's beste zwarte artiesten op zijn podia had verwelkomd. In een open brief in The Jackson Advocate laat in augustus 1955 nam hij de moeite één en ander toe te lichten. "Ik ben trots op mijn beroep en op de bijdrage die het aan het culturele leven in Amerika levert. Daar ik mezelf als een goed Amerikaan beschouw, heb ik steeds gevochten om de cultuur van ons land te verrijken door te vechten tegen de gemene discriminatie die zwarte artiesten van gelijkwaardige werkmogelijkheden houdt in radio, televisie, film en theater. ... Ik heb dan ook invloed gehad bij de aanwerving van menig zwarte artiesten die een baan in andere resorts werden geweigerd. ... Ik probeer hier alleen enkele zaken uit te leggen van dingen die ik deed, die volgens mij, makkelijk de toorn van enkel Zuidelijke leden van het Comité konden opwekken. Het wordt zelf eentonig zoals een eerlijk persoon die vandaag een standpunt inneemt over een fatsoenlijke kwestie, onmiddellijk gebrandmerkt en besmeurd wordt en als gevolg daarvan van zijn levensonderhoud wordt beroofd. Ik heb het gevoel dat ik een van degenen ben die wordt gelyncht vanwege hun strijd tegen segregatie, en dat het geen kwaad zou kunnen om iedereen enkele feiten toe te lichten."

Sullivan werd in 1957 beschuldigd van minachting van het Congres na zijn verschijning als "onvriendelijke getuige". Hij werd vrijgesproken door Federaal Rechter Sidney Sugarman in 1961 in een eendaagse rechtszaak zonder jury op basis van een techniciteit - de aanklagers hadden nagelaten aan de aanklacht de resolutie toe te voegen waarbij de hoorzittingen van de commissie werden gelast.

In 1959 was hij een permanent lid van de Phoenix Theatre Repertory Company.

In 1962, verhuisde hij naar Londen, waar hij een lid werd van de British Actors Equity en zijn carrière verder zette in Britse en Europese producties. Toen de BBC een miniserie maakte van Anne of Green Gables (1972) maakte hij een opmerkelijke passage in de rol van Matthew Hamilton. Hij had ook een kleine rol als pompbediende in de film versie van The Great Gatsby uit 1974.

Andere referenties
(1) IMDb
(2) IBDB
(3) Wikipedia
(4) Radiogoldindex
(5) The New York Times
(6) The L.A. Times
(7) IOBDB

Bijkomende video & audio bronnen
(1) Edward the Seventh (1975) Ep 3: "The New World" - 
     YouTube
(2) The Persuaders (1972) Season 1 Ep 20 "Read and Destroy"
(3) The Dirty Dozen (1967) Clip YouTube