Klik op de foto om terug te gaan...

George J. Zachary (1 juni 1911 - 8 mei 1964)
Huwelijken:
(1) Marion Shockley, actrice (5 okt 1939 - ca.1945, gescheiden)
(2) Helen Elizabeth Corbin  (28 mei 1947 - 8 mei 1964, zijn dood)
 dochter: Susan Florette Schackow (2 mei 1948 -)

Zus:
Rita Florette Krieger (May 25. 1913 - Aug 1. 1982)
George J. Zachary rond 1937
Boven rechts: George J. Zachary rond 1937.

George Jacques/Joseph Zachary werd geboren op 1 juni. 1911 in New York, N.Y. Zijn ouders Jacques "Jack" Zaharia (13 maart 1878 - 19 april 1943) en "Lea" Florette Lobell/Loebel (1 april 1891 - 22 januari 1920) waren immigranten uit Roemenië. Zij trouwden in Manhattan op 8 juni 1910 De vader van George werkte als tandarts.

Zachary ging naar de Universiteit van New York waar hij in 1931 afstudeerde met de graad van Bachelor of Science. Daarna doceerde hij Engels en Dramaturgie aan een middelbare school. Hij was een vrij goede amateur violist, maar zijn voornaamste hobby's waren het bouwen van radiotoestellen en het dromen over radioproducties. Hij had een opmerkelijke collectie van meer dan 2000 muziekopnames, waaronder veel zeldzame werken. ****

Hij besloot te kijken of zijn dromen praktisch waren en solliciteerde naar een baan bij CBS (1936) waar hij 6 jaar zou werken. Aanvankelijk werd hij aangenomen als productieman/scenarioschrijver (continuïteit schrijven) voor dramatische programma's, maar al snel mocht hij als leerling enkele van zijn ideeën uitproberen. Zijn interesse dreef hem in de richting van muzikaal amusement. Wat de muziek op de radio betreft, vond hij vooral dat de muzikale programma's niet breed genoeg waren. Hij ontdekte dat radio bepaalde beperkingen had, en kreeg een gezond respect voor een budget. Volgens George Zachary hadden muziekuitzendingen ook een "productieman" nodig, die programma's timede, musici in de studio plaatste om een goede geluidsbalans te bereiken en de lengte en volgorde van aankondigingen regelde. De vereiste vaardigheden voor deze functie waren kennis van muziekliteratuur, het lezen van partituren, kennis van de verschillende functies van microfoons en de grondbeginselen van radiotechniek. 6

Vanaf 1937 werd hij schrijver voor The Columbia Workshop, en al snel opgewaardeerd tot regisseur/producer (1938, 1940 en 1941).

Men Against Death (30 juni 1938 - 29 april 1939, CBS) volgde de eenmanscampagne van schrijver Paul De Kruif tegen ziekte, honger en armoede. Elke week werd een dramatisering van een incident uit een van De Kruif's vijf boeken over medische geschiedenis uitgezonden door een Federal Theatre cast onder leiding van George Zachary van de CBS programma-afdeling.

In 1939 was producer Zachary bij CBS zijn team aan het samenstellen voor de radioversie van The Adventures of Ellery Queen. Om een meer vrouwelijk publiek aan te trekken, voegden Dannay, Lee en Zachary een nieuw personage toe aan de verhalen: Ellery's secretaresse Nikki Porter. Marion Shockley was één van de velen die auditie deden voor de rol. George Zachary, toen de regisseur van de show, wilde Marion niet. George argumenteerde dat Marion gewoon niet geschikt was voor de rol, maar drie andere Network officials overstemden hem en het Shockley meisje kreeg de rol, en werd zo de eerste actrice die Nikki Porter vertolkte, Ellery's secretaresse en low-key love interest.

Marion en George Zachary, de producer van de radioserie, trouwden in het geheim op 5 oktober 1939, en Zachary zorgde ervoor dat Nikki uit de scripts werd geschreven tijdens de weken dat het pasgetrouwde stel op huwelijksreis was in Puerto Rico.

In oktober 1939 was hij één van de drie mannen die de leiding hadden over de muziekafdeling. George, achtentwintig jaar oud, diende als waarnemend hoofd. Zachary deed geleidelijk aan steeds minder muzikaal werk en steeds meer dramatische producties. Zachary werd omschreven als "donker, pezig".

In een speciaal programma van The Columbia Workshop speelden regisseurs Earl McGill en George Zachary een Ellery Queen mysterie "The Strange Case of the Leap Year" zonder verhaal op 29 februari 1940. 1940. Het is CBS's idee om het schrikkeljaar te vieren. In deze aflevering ging iedereen dingen doen die ze normaal niet deden ...

regisseur George Zachary (rechts) leidt een repetitie van een toneelstuk van de "Columbia Workshop" (1940).
Boven: regisseur George Zachary (rechts) leidt een repetitie van een toneelstuk van de Columbia Workshop (1940).

Hij regisseerde de eerste aflevering "Battle of Music" (15 juli 1940) voor de mislukte radioserie Forecast. Gezien zijn interesse is het geen verrassing dat George deze regisseerde. "Een onderhoudende strijd van de bands", met een symfonisch orkest en een swing band om een tegen een te spelen, strijdend voor de titel van "de betere band." Albert Spaulding zorgde voor de vioolmuziek. Gordon Gifford en Joe Venuti traden ook op.

Voor Ellery Queen deed het gerucht de ronde dat de goede regie van Zachary was "weggegooid" alleen omdat hij geen Young & Rubicam man was. Hij werd op de loonlijst gehouden omdat hij deel uitmaakte van de pakketprijs, maar vooral om duimen te draaien en zijn hart op te vreten. Lee en Dannay hadden een reeks van ruzies met de producenten en leidinggevenden van Young & Rubicam. Na een bijzonder hevige uitbarsting weigerden de twee schrijvers nog langer contact te hebben met de Y&R directeur van de show. Alle communicatie moest worden doorgegeven door CBS directeur Zachary. (Sep 1940)

Hij en Marion woonden op 100 West 55th Street New York, N.Y.

Nikki en Ellery zijn net zo aantrekkelijk in het echte leven als in de ether bij het verlaten van de roeiboot naar Mark Warnow's tweemaster zijn, van links naar rechts, Ellery Queen, radio's super speurder, in het echte leven, Hugh Marlowe; George Zachary, producer en regisseur; Nikki Porter (Marion Shockley); Warnow staat aan dek. - ED (Foto door Walter Seigal) (uit "Radio Guide" 40-01-05)Detail uit een publiciteitsfoto uit 1939 voor "Ellery Queen", producent George J. Zachary en actrice Marion Shockley.
Boven links: Nikki en Ellery zijn net zo aantrekkelijk in het echte leven als in de ether bij het verlaten van de roeiboot naar Mark Warnow's tweemaster zijn, van links naar rechts, Ellery Queen, radio's super speurder, in het echte leven, Hugh Marlowe; George Zachary, producer en regisseur; Nikki Porter (Marion Shockley); Warnow staat aan dek. - ED (Foto door Walter Seigal) (uit Radio Guide 40-01-05)
Boven rechts: Detail uit een publiciteitsfoto uit 1939 voor Ellery Queen, producent George J. Zachary en actrice Marion Shockley.

In november 1940 werd aangekondigd dat vanaf 1 december Zachary een nieuwe Coca Cola musicalserie zou regisseren. Onder de titel Company's Coming met als subtitel To Your House van Coca-Cola stonden op het programma Albert Spalding, m.c. en solist Andre Kostelanetz. George Zachary regisseerde en het script was van George Faulkner.  In wezen was het programma een aanpassing van Battle of Music, zonder Raymond Paige of het classic-versus-swing idee. Zachary regisseerde in die tijd ook Short, Short Story voor Campbell's soep. Verder stond Zachary ook vast als regisseur van Ellery Queen toen het weer in de lucht kwam.

Althans voor een korte periode werd hij benoemd tot chef van de radioproductie van het N.Y. Ward Wheelock agentschap (febr. 1941).

George regisseerde ook de programma's The Campbell Playhouse (11/29/40 tot 06/13/41, aanvankelijk met creatieve inbreng van Orson Welles) en Goodrich Rubber's 100 Men and a Girl.

In maart 1941 meldden de kranten "Negro Poems To Be Dramatized On CBS Network". "Twee gedichten die de diepe emotie van het negerras uitdrukken zullen worden gedramatiseerd door de Columbia Workshop en op zondag 30 maart worden gepresenteerd." George superviseerde en regisseerde beide producties. *

Pas toen Zachary in 1942 Ellery Queen verliet om programmaleider te worden voor het radiobureau van het Office of War Information, gaf hij openlijk toe getrouwd te zijn met Marion Shockley. Als hoofd van de nieuw opgerichte productie divisie hield hij toezicht op alle programma's die werden geproduceerd door het Radio Bureau, dat bij de reorganisatie de voormalige radioafdeling van het Office of Emergency Management overnam, en hij zou er optreden als adviseur voor alle regeringsdepartementen en bureaus over programma's die bedoeld zijn om de oorlogsinspanning te helpen. Hij kreeg de leiding over alle programma's geproduceerd voor OWI, WPB, OPA en OBT. **

Hobe Morrison, de dramaredacteur en Broadway criticus van Variety organiseerde in 1942 een bijeenkomst van zes vooraanstaande regisseurs (die elkaar tot dan toe niet kenden) in een onopvallende achterste kamer in Sardi's restaurant om te praten over de oprichting van wat "The Radio Directors Guild" werd. De Gilde, die in mei 1942 in het Berkshire hotel in N.Y. werd opgericht, telde aanvankelijk 37 radioregisseurs, afkomstig van reclamebureaus, netwerken en free lance organisaties. George Zachary, freelance regisseur, werd voorzitter van de Gilde.  Een positie die hij ten minste tot december 1943 bekleedde. Andere mede-oprichters waren regisseurs Irving Reis, Orson Welles, Norman Corwin, Earl McGill, Jerry Devine (?) ...

George bleef actief als regisseur van de zondagmiddagshow The Pause that Refreshes on the Air.
Marjorie Lawrence, de Australische sopraan van de Metropolitan Opera, wier benen veertien maanden geleden verlamd raakten, hervatte haar professionele carrière in het programma (6 sep. 1942). Onder de titel This is the Army waren leden van de cast van de Irving Berlin soldaatmusical te gast in het Andre Kostelanetz-Albert Spalding (violist) programma voor CBS Coca Cola. Zij zongen de deuntjes uit de Broadway show (13 sep. 1942). De weken daarna was Oscar Levant pianosolist in George Gershwin's Rhapsody in Blue, James Melton (27 sep) en Nadine Connor (4 okt) aan de beurt. George regisseerde in opdracht van het D'Arcy agentschap.
De Andre Kostelanetz show voor Coca-Cola ging naar de kust voor een eenmalige uitzending op 27 december om de muziek van de nieuwe Walt Disney-film, Saludos Amigos, in première te brengen. De reis werd geregeld door het Bureau van de Coördinator voor Inter-Amerikaanse Zaken, dat "Saludos" heet vanwege het Latijns-Amerikaanse onderwerp. De film werd door Disney geproduceerd aan de hand van tekenfilms en live-opnamen die tijdens zijn Zuid-Amerikaanse reis vorig jaar werden gemaakt.
Naast Kostelanetz maakten onder anderen Yasha Frank, producer; George Zachary, regisseur; Ted Cott, m.c: Lou Robbins, arrangeur; Gilbert Seldes, continuïteitschrijver: Bernice Zazonick, van het D'Arcy agentschap, en Mevr. Zachary.
Om de reis naar de kust te kunnen maken voor de show van 27 december, werd Mevr. Zachary (Marion/Marian) uit het Ellery Queen programma geschreven. (Variety, woensdag 23 december 1942)

Zachary's regisseerde een nieuwe OWI-Mutual wekelijkse serie My People die "The Negro In War Effort" uitbeeldde. Er waren gasten uit alle lagen van de bevolking. Mevrouw Franklin D. Roosevelt, zanger Roland Hayes en twee prominente "Negro-opvoeders" waren te gast in het eerste programma op 13 februari 1943. 1943 met ook een dramatisch eerbetoon aan Abraham Lincoln. *

In juli 1943 was Marion naar verluidt "een aanstaande moeder", maar zij en George werden niet gezegend met een kind. Vanaf september 1943 werd Marion voor negen weken wegens "ernstige ziekte" op Ellery Queen vervangen door Helen Lewis. Het echtpaar scheidde ca. 1945.

George produceerde en regisseerde een landelijke radiosaluut voor de Third War Loan Drive in 1943. De show bevatte een toespraak van President Franklin D. Roosevelt en optredens van Bing Crosby, Jimmy Durante, Charles Boyer, Ronald Colman en Robert Young. Ondanks de potpourri van stemmingen en amusementsfacetten, had het geheel het aspect van een knap in elkaar passende mozaïek. De timing was foutloos, wat de bekwame regie van George Zachary extra benadrukte.
In november 1943 maakte het hoofd van het OWI Domestic Radio Bureau bekend dat Zachary ontslag had genomen als Hoofd van de Afdeling Productie en Redactie. Naar verluidt had hij ook radio verzorgd voor het ministerie van Financiën.

Begin 1944 werkte hij op zaterdagavond bij NBC en werd hij benoemd tot luitenant (j.g.) bij de marine, waar hij zich op 15 januari meldde.  Dus van 1944 tot 1946 diende Zachary overzee bij de Marine en won een Bronzen Ster. Hij diende in de staf van Admiralen Nimitz en Halsey.

Na zijn ontslag uit de Marine werd hij gecontracteerd door Kenyon & Eckhardt, New York om de zomereditie van Ford Sunday Evening Hour op ABC te produceren, met ingang van 30 juni 1946. Dus liefhebbers van muziek... klassieke selecties, volksliederen, populaire deuntjes uit speelfilms en Tin Pan Alley werden getrakteerd op Ford's nieuwe zomershow Festival of American Music (ABC-KECA) op 30 juni 1946. "Er zijn veel programma's over Amerikaanse muziek op de radio geweest," zei George die het programma vanuit Hollywood produceerde, "maar zelden heeft iemand geprobeerd om het hele scala van muzikale inspanning te bestrijken. 'De Ford show' zal een panoramisch beeld geven van de Amerikaanse muziek, beginnend bij haar nederige oorsprong onder het volk en eindigend bij haar groei naar volwassenheid op het scherm, het podium en in de concertzaal." Componist en dirigent Leigh Harline zou dirigeren en Alfred Drake, bariton en ster van Oklahoma was de zingende ceremoniemeester zijn. Het liep 13 weken in totaal.

Rond deze tijd scheidde hij van Marion Shockley. Hij keerde terug naar C.B.S. als televisieregisseur.

Hoewel hij de overstap naar de TV maakte, behield hij een speciaal plekje in zijn hart voor radioacteurs "Het is volkomen waar dat de radioacteur niet de mogelijkheid heeft zich te ontwikkelen die hij in het theater zou hebben, maar zijn hele optreden heeft een ander doel en perspectief. Ik ken geen radioacteurs wiens optredens merkbaar verbeteren door te repeteren. Als een gewone radioacteur bij de eerste lezing een karakterisering niet goed krijgt, heeft het geen zin te proberen hem te veranderen, ik weet dat ik in een gat zit, maar van een toneelspeler verwacht ik over het algemeen een slechte eerste lezing, en het verontrust me niet. Ik weet dat hij in de rol moet groeien en dat het in de uitvoering veel beter zal gaan. Maar radioacteurs zijn in radio-acteertechniek veruit superieur aan toneelspelers. Radio heeft de meest veelzijdige groep acteurs ontwikkeld die het amusementsveld ooit heeft gekend!"


Op 14 september 1946 werd het Gilde echt als volwaardig aanzien en kreeg het een internationaal charter van de AFL. Dit betekende dat de vakbond, nu autonoom, lokale afdelingen kon oprichten, zijn eigen wetten kon maken en zijn eigen fondsen kon beheren. Billboard berichtte op 21 september. 1946 George als voorzitter van "The Radio Directors Guild". Terwijl het krantenbericht het als slechts tijdelijk beschreef. Op 5 februari. 1947 meldde Variety dat zijn netwerkcontract was heropend, aandringend op een loonsverhoging van 20% van de kosten van levensonderhoud. Plannen en agenda werden besproken door hun voorzitter George J. Zachary. In mei was Ed Byron hem opgevolgd en bleef George aan als vice-president.

Op 27 mei 1947 trouwde hij in Princeton, Mercer, New Jersey met Helen Elisabeth Corbin. ***

In 1947 doorkruiste George het land. Zo ging hij naar Hershey, Pa., om The Vaughn Monroe show te produceren voor Camel (augustus 1947), om de volgende week al in Atlantic City (sep 1947) te staan voor de aflevering van de week nadien.

Voor Ford Theatre produceerde/regisseerde George het volledige eerst seizoen (5 okt 1947 tot 27 jun 1948) van deze nieuwe wekelijkse serie dramaturgieën van een uur via NBC met de beste werken van toneel, scherm, radio en literatuur, zowel oud als nieuw, naast originele toneelstukken. Het openingsdrama (5 oktober 1947) was een moderne bewerking van Mark Twain's The Connecticut Yankee gemaakt door Lilian Schoen. Op 16 november regisseerde hij een uur durende radiobewerking van Carmen Jones, de Oscar Hammerstein II versie van Carmen met de originele muziek van George Bizet.

George Zachary's debuut als regisseur voor TV's Studio One kwam er met Dashiell Hammett's "The Glass Key" op 13 april. 1948 De regisseur, probeerde een aantal fancy visuals, zoals een boef die op de cameralens slaat - net zo gratuit, en net zo charmant, als de cowboy die op ons schiet in de Great Train Robbery van 1903. Er zijn ook stukjes film ingevoegd, een praktijk die gedurende de hele Gouden Eeuw zou worden voortgezet. George werd in 1950 vervangen als één van de show's terugkerende regisseurs door John Peyser.

 Op 2 mei 1948 werden Helen en George gezegend met een dochter Susan Florette. In die tijd werkte George nog steeds voor Kenyon & Eckhardt, Detroit als producer director voor The Ford Theatre.  Dus toen in juni van dat jaar het Ford Theater voor de zomer uit de lucht ging, liet producer-directeur George Zachary zijn andere opdrachten schieten om zijn eerste vakantie in zeven jaar te nemen. Hij en zijn vrouw en dochter brachten juli, augustus en september door in Weston, Conn.

Bill Lewis, K & E radio topper, zou de rechten op de uitvoering teruggeven aan de schrijver, waarmee K & E zich aansluit bij de grote agentschappen in het voldoen aan de nieuwe eisen van scenarioschrijvers dat zij de rechten op hun werk behouden voor toekomstige verkoop.
In het geval van Ford Theatre zal K & E de tweede uitvoeringsrechten hebben, waarbij $1.000 ("de helft van het oorspronkelijke honorarium") naar de schrijver gaat. Vandaar het voorrecht van de schrijver om te onderhandelen voor pix, toneel, televisie of een andere verkoop.  Als eerste producent probeerde George Zachary goede maar niet te beroemde radioartiesten te gebruiken. Hij koos dus voor populaire radiosterren in plaats van Hollywoodsterren, wat maar beperkt succes opleverde. Lage kijkcijfers dwongen de vervanging van Zachary door Fletcher Markle. De show verhuisde naar Californië en begon beroemdheden uit Hollywood in te zetten. Deze combinatie zorgde voor een hitsige radioshow.

In the instance of Ford Theatre, K & E will have second performance rights, with $1,000 ("half of the original fee") going to the writer. Hence the writer's privileged to dicker for pix, stage, tele or any other sales.  As its first producer George Zachary tried to use good but not too famous radio performers. So he went with popular radio stars instead of Hollywood stars which offered limited success. Low ratings forced the replacement of Zachary with Fletcher Markle. The show moved to California and began starring celebrities from Hollywood. This combination made for a hit radio show.
Nog een detail uit een publiciteitsfoto uit 1939 voor Ellery Queen, producer George J. Zachary en actrice Marion Shockley.George Faulkner (chef continuïteit), George Zachary (schrijver producent) en Howard Teichmann (script editor) hameren op een andere Ford Theater productie (Feb 1948)
Boven links: Nog een detail uit een publiciteitsfoto uit 1939 voor Ellery Queen, producer George J. Zachary en actrice Marion Shockley.
Boven rechts: George Faulkner (chef continuïteit), George Zachary (schrijver producent) en Howard Teichmann (script editor) hameren op een andere Ford Theater productie (Feb 1948).

Toen Frederick (Ted) Long eind augustus 1949 werd benoemd tot adjunct-directeur van de radio- en televisie-afdeling van Geyer, Newell & Ganger, nam Zachary ontslag als televisieproducent en -regisseur bij CBS om zijn nieuwe aanstelling te aanvaarden.

In juli 1949 waren de vakbonden van radioprofessionals (waarvan "The Radio Directors Guild" een van de top drie was) gealarmeerd geworden over de onthulling van een "zwarte lijst" die bedoeld was om velen van hen uit de gelederen te verwijderen. Toen William Sweets (voormalig voorzitter van RDG) was gedwongen ontslag te nemen als directeur van Gang Busters en Counterspy vanwege sponsordruk op verpakker Phillips Lord. De vakbonden waarschuwden voor de mogelijke repercussies en spanden samen tegen degenen die in verband werden gebracht met communistische activiteiten en "verdacht" werden geacht.
De onthulling dat George Zachary en Marx Loeb hebben getekend bij Lord om de regie opdrachten over te nemen op de twee gesponsorde shows vormde een probleem voor "The Radio Directors Guild". Vooral omdat Zachary de opdracht van Sweets op zich neemt, gezien zijn status als lid van het nationale comité van de gilde en zijn stem in het leiden van de activiteiten van de gilde.

NBC's Embassy Club aka Bob & Ray maakte zijn debuut op 7 oktober 1952 Bob Elliott & Ray Goulding keerden er terug in een nieuwe wekelijkse serie met Florian Zabach, violist, en Audrey Meadows, musical comedy ster van Broadway. George regisseerde.

In 1953 verliet hij CBS en werd uitvoerend vice-president en partner in het reclamebureau Platt, Zachary & Sutton.

Zachary had een ruime ervaring in radio en televisie als regisseur en producer. Onder de vele televisieprogramma's die hij heeft geproduceerd of geregisseerd waren Studio One (te beginnen met Dashiell Hammett's "The Glass Key" op 13 april. 1948 en eindigend in 1950 toen hij werd vervangen door John Peyser), The Web (CBS, Jul 1950), Playhouse of Stars (1951-1959), The Life of Riley (1944-1951) en It Pays to Be Ignorant (1949-1951). De andere radio programma's die hij maakte waren o.a. Gang Busters (1949-50), The U.S. Rubber Show, en Father Knows Best (1950-54).

Precies gezien deze ruime ervaring was het dan ook geen verrassing dat George werd benoemd tot manager radio- en televisieproductie voor Lever Brothers co. (augustus 1954). Hij was verantwoordelijk voor de productie van Lever's radio- en televisieprogramma's en commercials door de reclamebureaus van het bedrijf en voor de ontwikkeling van nieuwe programma's en talent. Hij hield contact met de Lever bureaus en hield de media nauwlettend in de gaten, alert voor programma's die Lever Brothers nog niet had geprobeerd, maar die de moeite waard leken te zijn.

Eén zo'n voorbeeld was Big Town. Lever Bros. had de show in 1937 als zijn eigen pakket gekocht. In december 1955 kreeg het de meeste luisteraarreacties in de 18 jaar dat het programma bestond (5 daarvan alleen al op TV). In die tijd werd voor een opstelwedstrijd van 1000 dollar aan Big Town-kijkers in de leeftijdsgroep van 11-19 jaar gevraagd een opstel in te zenden over het onderwerp "Hoe ik het probleem van jeugddelinquentie zou oplossen". Er kwamen meer dan 15.000 reacties binnen.
Jarenlang bleef de cops 'n robbers show redelijk onopgemerkt. Lever Bros. heeft het programma in zijn geheel omgevormd tot een semidocumentaire, waarin op geloofwaardige wijze burger- en gemeenschapsproblemen worden behandeld, die op basis van de originele krantenberichten voor Tv-gebruik werden aangepast. "Omdat de personages zich niet langer gedragen als schurken, zijn onze kijkers geneigd 'Big Town' te zien als hun eigen stad," zei George J. Zachary toen. "We krijgen 800 brieven per programma die ons meer vertellen dan louter de cijfers alleen zouden kunnen," vervolgde hij. "Een jaar geleden hadden we niet durven dromen dat 'Big Town' zou worden beschouwd als een programma van de publieke omroep. We verkopen er misschien geen vrachtwagenladingen zeep door, noch zal A.C. zijn verkoop van oliefilters zien stijgen, maar het heeft ons allen zeker een enorme hoeveelheid goodwill van de consument opgeleverd. In de huidige markt is dat iets dat niet goedkoop is."

Zelfs commercials werden door hem onder de loep genomen. Zachary verklaarde: "Gefilmde commercials hebben een synthetische kwaliteit en zijn tweedimensionaal, terwijl live commercials een driedimensionale kwaliteit hebben. Daarom moet er een manier worden gevonden om gefilmde commercials een driedimensionale kwaliteit te geven, anders verliezen wij omzet." Film was echter economisch, fouten konden worden gecorrigeerd en sponsors konden dezelfde boodschap onbeperkt herhalen. Maar de slechte kwaliteit van film doet deze inherente voordelen teniet. Dit leidde tot de vraag of de stations vaker 35mm film zouden gebruiken.

Rond augustus 1958 nam George Zachary ontslag als radio- TV programma manager van Lever Bros. en maakte een gecombineerde "zaken- en plezierreis" van twee maanden met zijn gezin naar Europa. Naar verluidt was de heer Zachary na zijn terugkeer betrokken zijn bij een pakketproductiebedrijf.

Zachary bekleedde soortgelijke functies bij agentschappen en producenten. Hij werkte voor Wightman Productions in 1959, bekleedde de positie van directeur van programma productie bij Lennen & Newell, Inc. en was directeur TV productie bij General Artists Corp., New York, talentenbureau waar hij als verbindingsman fungeerde tussen de creatieve afdeling en de verkoopafdeling (16 feb. 1959).

In augustus 1959 werd Zachary benoemd tot supervisor Tv-radioprogrammering bij Kenyon & Eckhardt, Detroit (waar hij ongeveer 11 jaar eerder had gewerkt).

Hij was verantwoordelijk voor de productie en supervisie van radio's Have Gun, Will Travel (1958-1960).
George stierf aan een hartaanval in Sarasota, Fla., 8 mei. 1964 waar hij enkele jaren had gewoond. Hij werd maar 52 jaar oud.

 
Notities:

George's werk lijkt bijna gedreven door het latere "adagium" van Ellery Queen om
     "...de misdaad te bestrijden - niet alleen geweldsmisdrijven en misdrijven van
     oneerlijkheid, maar ook misdrijven van onverdraagzaamheid, discriminatie
     en slecht burgerschap
". Hoewel  de strikte (kranten)formuleringen uit die tijd erop
     lijken te wijzen dat het nog enkele decennia nodig had om hun bedoeling waardig te
     zijn.


**
WPB (War Production Board) , OPA (Office of Price Administration) en
     OBT (Office of Business Transformation).

*** Helen Elisabeth Corbin (10 sep. 1909, Rockville Mo. - 15 feb. 1986,
       Gainesville, Fla.)

**** Toen de kranten publiceerden dat George Zachary, directeur van CBS,
         2.000 grammofoonplaten had en niet wist hoe hij ze moest stapelen, stuurden
         bewonderende fans tientallen brieven met suggesties en minstens drie
         amateurtimmerlieden mailden gedetailleerde plannen voor gemakkelijk te
         bouwen kasten.


De programma's of datums in het rood moeten nog bevestigd worden.


Klik op Uncle Sam als je denkt ons te kunnen helpen...! Click if you think you can help out...!

Andere referenties
(1) IMDb
(2) RUSC
(3) OTRRPedia
(4) This was Radio by Joseph Julian, The Viking Press, New York, 1975.
(5) Old Time Radio Downloads

(6) George Zachary, “Music and Microphone No. 3--The Production Man Justifies His Position,” Musical America 57/1 (January 1937): 29


Bijkomende video & audio bronnen
1) Have Gun, Will Travel "The Return of Doctor Thackery" (radio western) Starring John Dehner as Paladin and with Jeanne Bates, Harry Bartell, Sam Edwards, Lawrence Dobkin, Lou Krugman, Ben Wright, and Georgia Ellis, this episode of Have Gun, Will Travel originally aired on Feb. 15, 1959. - Source YouTube Tsnore

(2)
Studio One: The Glass Key (May 11, 1949, CBS) Source YouTube Free The Kinescopes!
(3) Ford Theater episodes (1, 3 and even 6) at archive.org

 

Dit profiel hierboven maakt deel uit van Ellery Queen a website on deduction. Deze persoon regisseerde en/of produceerde diverse afleveringen van de Ellery Queen radio reeks.
Vele van de profielen op deze site zijn samengesteld na zeer nauwgezet onderzoek van diverse bronnen. "Please quote and cite ethically!"


Pagina aangemaakt 18 september 2022  
Laatste update 14 januari 2023
  

t e r u g   n a a r    L i j s t   v a n   V e r d a c h t e n


 
Inleiding | Plattegrond | Q.B.I. | Liist Verdachten | Wie?  | Q.E.D. | Moord en scene | Nieuw | Auteursrecht
Copyright © MCMXCIX-MMXXIV   Ellery Queen, een website rond deductie. Alle rechten voorbehouden.