Lee Philips werd geboren als Leon Friedman op 10 januari 1927 in New York City, New York, V.S. Zijn ouders waren Abraham & Frances Friedman respectievelijk afkomstig uit Polen en Rusland. Hij volgde onderwijs in de openbare scholen van Brooklyn waarna hij ging studeren (Bachelor in de Kunst) aan het Adelphi College, Garden City, Long Island in New York met o.a. ook Harold Clurman (een latere theaterregisseur and toneelcriticus). Reeds toen hij studeerde begon hij met optreden met de, door studenten opgerichte, groep Interplayers in het off-Broadway in bvb. The Circle Theatre, ....

Het was Philips' bedoeling om schrijver te worden maar, op advies van veteraan showman John Golden, die hem in een schoolproductie aan het werk had gezien, koos hij voor acteren.

Philips studeerde af in creatief schrijven en na afstuderen (Class of 1950) huwde hij een andere Adelphi laureaat actrice Jean Allison op 16 november 1951.

Hij werkte in de speelgoedafdeling van een New Yorkse winkel en in de kerstperiode in het postkantoor. Tezelfdertijd studeerden zij acteren bij Sanford Meisner.

Na een eerste mail te zijn opgetreden in The Big Story (NBC, 31okt 1952) verscheen hij op TV al vroeg in twee klassieke televisie producties: een aflevering van The Philco Television Playhouse genaamd "Marty" (Goodyear/NBC, 24 mei 1953) alsook in Studio One's  versie van "12 Angry Men" (CBS, 20 sep 1954) waar hij, als Lee Phillips, de rol van jurylid 5 voor zijn rekening nam. Zeker een van de hoogtepunten in de geschiedenis van de televisie. Het script werd in 1955 herschreven voor het toneel en in 1957 verfilmd.

De carriere van de sobere, knappe dramatische acteur, die ook bij de zeemacht diende, begon in Broadway waar hij in januari van 1954 debuteerde met het kortlopende Mademoiselle Colombe (Longacre Theatre, 4 jan 1954 - 27 feb 1954). In Wedding Breakfast mocht hij de hoofdrol Anthony Franciosa vervangen (48th Street Theatre, vanaf 11 jan 1955 tot de sluiting in 26 feb 1955).

Jean Allison en Lee Philips behaalden persoonlijke triomfen in de John Van Druten-komedie The Moon is Blue, die kassarecords brak in het Theatre-Go-Round in Virginia Beach. Zijn eerste doorbraak kwam er toen hij gekozen werd als artiest voor Time of the Cuckoo bij een nationaal rondtrekkende gezelschap. Eerst nog tegenover Shirley Booth (1 maand), later met Mary Astor en daarna met Edna Best. Zijn vrouw Jean Allison sloot zich ook aan bij het gezelschap. Zijn huwelijk hield evenwel niet stand en werd in onderling overleg opgeheven. Daarna kwam wat succes met de rol van "de echtgenoot" in Broadway's Middle of the Night (Anta Theatre, 8 feb 1956 - 25 mei 1957).

Philips ontmoette zijn vrouw Barbara Schrader wanneer ze werkte als productie assistente voor de TV reeks Appointment with Adventure (Episode "Devil Beast", CBS, 25 mrt 1956) waarin hij zelf ook te zien was. Hij trad nog op een de Off-Broadway productie U.S.A. (Lucille Lortel Theatre) op 18 december om een paar dagen later, op 23 december 1956 te huwen. Op 9 oktober 1957 werd hun eerste dochter Caitlin Meg geboren. Zowel Philips als zijn vrouw waren fan van de gedichten van Dylan Thomas en kozen de naam van Thomas' echtgenote voor hun dochter.

Boven links: Lee Philips' populariteit zou pas echt goed pieken toen hij op het witte doek de rol van Dr. Michael Rossi speelde in Lana Turner's filmversie van Peyton Place (20th Century Fox, 11 dec 1957).
Boven rechts: Robert Stack en Lee Philips op de set van Peyton Place.

Zijn populariteit zou echter pas goed pieken toen hij op het witte doek de rol van Dr. Michael Rossi speelde in Lana Turner's filmversie van Peyton Place (20th Century Fox, 11 dec 1957).  Niet echt zonder problemen. Turner's geliefde van dat ogenblik, de beruchte Johnny Stompanato, zou bij iedere scene tussen Philips en Turner van achter de camera's nauwgezet toezien op de activiteiten.

Reeds over de helft van het seizoen met de live uitgezonden afleveringen van de serie The Further Adventures of Ellery Queen (NBC, 1958), nam hij de rol van Ellery Queen over van George Nader. Blijkbaar wees Mike Wallace van ABC TV de titelrol in NBC-TV's Ellery Queen af. Op een gegeven moment (29 januari 1959) werd Gig Young als de belangrijkste kandidaat voor de rol beschouwd. Nader wist alleen dat Lee een van een half dozijn was die in overweging werd genomen. "Ik weet dat ze aan Alfred Drake denken," zei hij, "maar ik denk dat hij te duur is." Hij noemde ook Steve Forrest en Ron Randall onder de aspiranten. Maar toen de productie van de serie naar New York werd verplaatst, nam Lee Philips de EQ-rol over en werd de inspecteur volledig weggelaten. Philips gaf Ellery gestalte als een zelfbewuste man met voldoende voeling, wat uiteindelijk ook veel dichter bij de originele concepten lag. Alleen gebruikmakend van originele scripts werd de show opgenomen op videotape en de titel verkort tot Ellery Queen.

Boven links en rechts: Lee Philips op de set van "A Girl named Daisy" (NC, 27 maart 1959) een episode van de TV reeks The Further Adventures of Ellery Queen.

Boven links: Lee Philips als Dr. Ray Brooks in The Fugitive episode "Never Wave Goodbye" (ABC, 18 okt 1963).

Boven rechts: In de Twilight Zone episode "Queen of the Nile" zien we Lee tegenover Ann Blyth (CBS, 6 mrt 1964).

Boven links: Lee Philips als George in "Double Trouble" (ABC, 9 okt 1969) een aflevering van The Ghost & Mrs. Muir.

Boven rechts: In eigen regie deed Lee Philips een cameo als dominee in "Shivaree", uit de reeks the Waltons (CBS, 30 jan 1975).