Richard LeMar Derr werd geboren in Norristown, PA, op 15 juni 1917* als kind van Walter Rodman Sr. en Martha Kulp (b. Nov 10. 1883). Richards' grootmoeder was een Mennoniet (Doopgezinde). Naar verluid maakte Richard reeds "voorpagina nieuws" vijf uur na zijn geboorte toen deze een Liberty Bond op zijn zoons naam kocht. Tegen de leeftijd van vijf jaar had Walter zijn zoon reeds het maken van een martini aangeleerd: "The best in town."

Hun vader overleed rond 1926. Derr's moeder en 7 jaar oudere broer Rodman moesten het gezin in het onderhoud voorzien. Richard maakte een overeenkomst met zijn broer. Hij zou na school gaan werken om bij te klussen om Rodman naar het college te kunnen sturen. Eens Rodman dan gevestigd was, kon hij de dienst terugbewijzen. Na afstuderen echter, zou Rodman huwen en de overeenkomst "vergeten". (Williams)

Terwijl hij naar Stewart Junior High ging, "diepte zijn stem uit en de bevreemdende slankheid maakte plaats voor een blonde knappe kerel met stevige kaaklijn." Derr was dan ook bepaald populair op school. Hij solliciteerde en kreeg dan ook de hoofdrollen voor de toneelstukken, gaf een schoolkrant uit, was de Vice President van zijn Senior Class, de President of the Honor Society, en "Burgemeester" van de school. "Ik moest altijd George Washington spelen in één of ander stuk maar vooraleer ik de rol van George op mij nam, kon ik inlopen als Robin Washington, George's halfbroer, tot mijn neus groot genoeg was om ook de hoofdrol te spelen."  Hij studeerde twee jaar vroeger af op zestienjarige leeftijd.

Na dit afstuderen aan Norristown High School (Pennsylvania) in 1933, ging hij werken als bankbedienden in de Norristown bank. Hij studeerde aan het American Institute of Banking, en maakte er op 3 jaar een vierjarige cursus af. Drie jaar lang bleef hij ook acteren bij "The Dramateurs," een amateur gezelschap uit Norristown, welke kleine standaard periodestukken bracht.
 

Nog steeds met het doel voor ogen om professioneel acteur te worden werd Derr student van Jaspar Deeter - de directeur/lesgever van het Hedgerow Theatre, een repertorium theater bij Moylan, Pennsylvania waar hij zich, drie jaar lang, in zijn stiel ging bekwamen (1938-40, tijdens de avonden, want overdag werkte hij nog steeds in de bank).

Zijn acteercarrière bloeide pas echt nadat hij was opgetreden aan de zijde van Joe E. Brown in Elmer the Great en ook te zien was in Walter Hampden's Richelieu in het Maplewood, New Jersey zomertheater. Richard Derr trad dan ook op in een maar liefst 6 uur durende versie van George Bernard Shaw's Man And Superman toen hij er opgemerkt werd door Maynard Morris, een agent uit New York.

Morris bezorgde Derr rollen in diverse toneelstukken, alvorens ook eindelijk zijn doorbraak te beleven. Hij was naar de studio's van 20th Century Fox in New York gehaald om lijnen voor te lezen aan een actrice die er een screentest moest doen. Maar wanneer Daryl Zanuck de screentest in Hollywood bekeek - was het Derr die in de smaak viel. Derr tekende een zevenjarig contract met 20th Century Fox. Hij stapte op de trein naar Hollywood op Thanksgiving Day. Op het station van Pasadena werd hij door studiopersoneel opgewacht en gebracht naar een appartement in Westwood, dichtbij de studio. Derr kocht al snel een wagen, een nieuwe gele Plymouth convertible, voor zo'n $450, die hij in drie maanden van zijn nieuwe salaris afbetaalde. Hij was net 24. Het was 1942.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog naam Derr dienst in  het US Army Air Corps, en deed drie jaar dienst als navigator op vluchten voor het Air Transport Command tussen Miami, Brazilië« en Afrika.

Toen hij vertrok naar de luchtmacht vergezelde Anne Baxter hem tot in Arizona. Uit uniform en terug in Hollywood (Feb 1946) nam hij de draad van de romance met Anne Baxter weer op waar zij gebleven waren. Maar het werd uiteindelijk John Hodiak, de tweede huwelijkskandidaat die uiteindelijk op 7 juli 1946 met Baxter trouwde. In december 1946 werden Richard Derr en Audrey Totter genoemd in roddelrubrieken als een "knap stel verliefd." Echter, in september 1947 werd Ruth Brady gezien met haar "beste vriend," Richard Derr, en "zijn voormalige afspraakje," Audrey Totter. Derr zou nooit huwen.

Terug in Hollywood, was Derr ook te zien in "A" films - zoals The Secret Heart (MGM, 25 dec 1946), The Bride Goes Wild (MGM, 3 mrt 1948), Luxury Liner (MGM, 9 sep 1948), en Ingrid Bergman's Joan of Arc (RKO Radio Pictures, 11 nov 1948).

Na twee weken in het ziekenhuis overleed zijn moeder Martha Derr op 9 april 1947 in Los Angeles, aan de gevolgen van pancreaskanker.

Boven links: Man en vrouw... Het leven is mooi voor Claudette Colbert en Richard Derr, die net in het huwelijksbootje zijn gestapt in Metro-Goldwyn-Mayer's The Secret Heart (MGM, 25 dec 1946), het romantische spanningsdrama van een familie die voortdurend bang is voor het verleden .

Boven rechts: Richard met Jan Sterling op het programma voor John Loves Mary, The Harris Theatre, Chicago, augustus 1948.

Boven links: Derr met Francis Gifford in Luxury Liner (MGM, 9 sep 1948).
Boven rechts: Richard en Barbara Rush in een promotionele foto voor When Worlds Collide (Paramount, 5 nov 1951).

In de late jaren 40, vroege jaren 50 bleef Derr zijn tijd verdelen over film en het podium...en kreeg toen de kans mee te doen in When Worlds Collide in 1951. Hij verbleef in het Gorham Hotel in New York terwijl hij op het podium van Broadway optrad, en kreeg er het script voor When Worlds Collide, toegestuurd door zijn agent Maynard Morris. Derr was niet bepaald een fan van science fiction, wat hij vergeleek met"Flash Gordon, kleine groene mannetjes van Mars, straalpistolen en vliegende schotels." Hij hield wel van het script en uiteindelijk namen praktische overwegingen over en besloot hij er voor te gaan. Het betaalde goed, het schema was kort (vier weken), en zo kon hij tegen de derde week van januari opnieuw in New York zijn. "Om zo niet echt iets belangrijk te missen". Het was een goede beslissing. Want alhoewel When Worlds Collide van Richard Derr een ster maakte, was het één die maar kort aan de hemel te zien was. Kort daarop was hij dan ook terug op Broadway te zien als Max Halliday in Dial "M" For Murder (Plymouth Theatre, 29 okt 1952 - 27 feb 1954), welke zo ongeveer anderhalf jaar liep.

In de jaren 50 deed hij ook diverse kleine gastrollen in TV-reeksen:

   Studio One (CBS, Jan 9. 1950, min. 1),
   The Silver Theatre (CBS, 27 feb 1950, min. 1),
   The Ford Theatre Hour (CBS, 2 juni 1950, min. 1),
   Kraft Television Theatre (NBC, 4 april 1951, min. 1),
   Playhouse 90 (CBS, voor 1959) en
   U.S. Steel Hour (NBC, voor 1959).

Slechts eenmaal speelde hij de rol van Ellery Queen in de episode "Confidential Agent" (ABC, 27 aug 1952) van het tweede seizoen van The Adventures of Ellery Queen ter vervanging voor hoofdacteur Lee Bowman die op vakantie was...

Op Broadway speelde hij Dan King in Plain and Fancy (Mark Hellinger Theater, 27 jan. 1955 - 3 mrt 1956), wat hij herhaalde voor zijn debuut in Londen (Drury Lane, 25 jan 1956) na de laatste voorstelling daar, reisde hij door de Filippijnen en de Hawaïaanse eilanden met het tourneegezelschap van The Man.
Hij verscheen in New York als Mark in Maybe Tuesday (Playhouse, 27 jan - 2 feb 1958) en als Brick op tournee met Cat on a Hot Tin Roof (zomer 1958).

In 1958 werd opnieuw een TV piloot gefilmd voor The Shadow. Er werden zelfs diverse afleveringen voorzien maar het kwam nooit echt tot een serie. Republic, ideeën tot de laatste druppel uit te persen, bracht dit uit in filmtheaters als een uur lang durende film genaamd Invisible Avenger (Republic, 2 dec 1958), en opnieuw in 1962 hertitelt als Bourbon Street Shadows. Deze had wel hoger productiewaarden en was ook niet gebonden aan een toneelpodium. Het opende net als de radio reeks met de stem van "The Shadow". Maar in de plaats van orgelmuziek, echter, zouden de kijkers het geluid horen van een gong die in de achtergrond herhaaldelijk wordt aangeslagen. Lamont Cranston werd gespeeld door Richard Derr, wat een vreemde keuze was om Cranston te spelen gezien zijn blonde haar. In alle andere incarnaties van "The Shadow"was Cranston donker van haar. (John Olsen)

Richard Derr werd aangesteld als presentator van de NBC-TV dinsdagavond-serie Fanfare, een filmanthologie die op 7 juli 1959 van start ging. De serie was eerder aangekondigd onder de naam van Summertime '59.

In Atlantic Beach, New York verscheen hij in 1959 ook in de zomerproductie van Epitaph of George Dillon.

Derr werkte daarna nog vele tientallen jaren voor toneel en televisie. Op toneel o.a. in de titelrol van een tournee van Mister Roberts (zomer 1959); en op Broadway in Invitation to a March (Music Box, 28- 29 okt 1960).

Derr was ook te zien in televisiereeksen als Perry Mason (CBS, 25 nov 1961 - 1 okt 1963, min. 2), The Outer Limits  (ABC, 16 mrt 1964, min. 1) en Mannix (CBS, 30 sep 1967 - 19 okt 1968, min. 2).

Voor wat sciencefiction betreft had hij twee cameo rollen in Star Trek in twee verschillende afleveringen, "The Alternative Factor," (NBC, 30 mrt 1967) als Commodore Barstow en "The Mark of Gideon," (NBC, 17 jan 1969) als Admiraal Fitzgerald.