Geboren als Florence Sebastian Kolb in Rochester, New York op 6 januari 1883*. Zijn vader Frank (Franz J.), een kleermaker, was Duits, en zijn moeder Louisa L. (alias "Louise") Weisenberger/ Weisenburg werd geboren in Rochester, Monroe. Later na WOI gaf Florenz aan dat zijn beide ouders uit de V.S. afkomstig waren, volgens een artikel in The New York Sun uit 1925, zou Florenz zelf in Duitsland zijn geboren. Dit zou dan Schifferstadt, Ludwigshafen, Pfalz, Beieren, Duitsland zijn waar zijn ouders vandaan kwamen (zijn grootouders waren Frans).
Zijn broers en zussen waren Francis Thomas Kolb (1877 - 1878), Frank Philip Kolb (1879-1960), Albert Benjamin Kolb (1881-1969).**

Zijn liefhebbende ouders hem, overigens zonder speciale reden, "Florence" noemden. Dus niet Florenz, maar wel degelijk Florence. Jammer genoeg voor de toekomstige acteur werden jongens en meisjes in die tijd in Duitse scholen van identieke schooluniformen voorzien, en droegen beide lange krullen. Hierdoor werd de jongen op school frequent voor meisje aanzien en werd zelfs verplicht om bij de meisjes te gaan zitten. Toen hij zich hierover bekloeg bij de leraar, kreeg hij prompt een vermanend briefje mee naar huis waarin zijn ouders werden terechtgewezen voor het feit dat ze een dochter opkweekten die aan de jongenszijde van de klas wou zitten. Pas toen zijn ouders de zaak op school kwamen bepleiten ging de leraar geloven dat hij echt een jongen was. Tot groot jolijt van de andere jongens op school die geen kans lieten liggen om de jongen met meisjesnaam te pesten. Het was zijn onmiskenbaar mannelijk talent als vechter die een einde aan deze beproeving maakte.

De climax kwam bij het afstuderen waarbij het hoofd van de school, die niet elk van de leerlingen persoonlijk kende, de naam "Florence, Ames'' op het diploma las en "Miss Ames" naar voren riep.
"Nu is het genoeg geweest," zei zijn vader, "We gaan 'Florence' naar Florenza veranderen'" en zo geschiede. 

Hij verwierf het Amerikaanse staatsburgerschap in oktober 1890 en hij werkte in 1900 in een drogisterij.

Op 20-jarige leeftijd begon hij zijn toneelcarrière rond 1903 als jongenssopraan in George Evan's vrolijke productie The Good Old Summertime in Rochester.

Naar verluid kreeg hij toegang tot Broadway toen een lieve, "of niet zo lieve, ik weet het niet meer nu," zangeres hem een duet hoorde zingen met zijn moeder, zelf een koorzangeres, en hem een aanbevelingsbrief gaf voor Julius Witmark, de muziekuitgever uit New York, en hij kreeg prompt een baan als chorus jongen. Zonder ooit een zangles achter zijn naam, - zelfs, gaf Ames zelf toe, zonder een echte zangstem - kon hij toch een jaar lang de baan behouden.

Rond 1906 had de acteur een korte filmervaring die slechts twee weken duurde. De producent was een man genaamd Marion. Zijn uitrusting bestond uit een camera en een rol touw. De studio was een veld op Long Island, en het touw werd gebruikt om het podium af te bakenen. Je moest binnen de lijnen blijven anders werd je niet geregistreerd. Ames werkte in drie of vier korte films. Hij speelde Touchstone, met Lew Cody als Jacques, in een gecomprimeerde versie van As You Like It. De week daarop werkte hij een dag in een omgebouwde kas, die dienst deed als studio in Astoria. Een energieke regisseur schreeuwde tegen een groep spelers, en een vrouw bood aan de toneelkomiek aan te bevelen voor een baan, omdat er een tekort was aan acteurs op het terrein. "Ik zou de baan niet aannemen al gaf hij me een bonus," antwoordde Ames. "Ik ben afgekickt van dit spel. Er is niets aan." De energieke regisseur was Cecil B. de Mille.

Op 26 nov. 1908 trouwde Florenz met Mary F. Irons, een actrice en dochter van William H. Irons en Laura Fleming in Dubuque, Iowa.

Florenz Ames begon dus eerder laat aan zijn acteercarrière. Hij begon hij zijn artistiek leven als zanger en danser in vaudeville, en bracht  kleine sketches met zijn toekomstige vrouw Adelaide "Alice" Winthrop (Dit terwijl hij nog gehuwd was met Mary).

The Billboard meldde op 10 maart 1923 dat Florenz Ames de cast van Lady Butterfly, in het Globe Theater, New York verliet, wij veronderstellen om voor een zieke Adelaide te zorgen. Op 13 oktober 1923 overleed Adelaide. Na het overlijden van zijn vrouw verscheen hij opnieuw op de Broadway scene in Lady Butterfly (1923). Reeds op 31 december huwde hij opnieuw met Helen Jost in Washington D.C.

Hij probeerde wel een nieuwe act op te starten. Niet erg succesvol met ene Dorothy Gompert, een act waar hij na 6 weken repeteren van af zag met een rechtszaak tot gevolg waarbij ze $800 eiste. Hierna vormde hij echter wel een succesvol team met de vrouw van acteur Eddie Dowling, Ray Dooley (zie foto hierboven rechts) (1923).

Reeds in januari 1924 waren Miss Ray Dooley en Mr. Florenz Ames samen te zien in B.F. Keiths vaudeville circuit met A Terpsichorean Dilemma (geschreven door Joe Cawthorne), en aangeprezen als "The Funniest Skit Ever". En opnieuw als duo in april 1924 in Nonsensicalities.

Terwijl Florenz verscheen in Madame Pompadour (Martin Beck Theatre, 10 nov 1924 - 17 jan 1925), onder de artiestennaam Florenz Ames, werd hij bevolen om voor de rechtbank te verschijnen. Eind november bracht zijn eerste vrouw een zaak aan om Florenz te straffen wegens minachting van de rechtbank vanwege zijn nalatigheid om haar alimentatie te betalen. De rechtbank keurde de motie voor zijn straf goed en Ames kreeg de opdracht om te betalen. Toen de kennisgeving aan Ames werd betekend, verklaarde hij dat hij voordat hij aan de eisen zou voldoen, naar de gevangenis van Ludlow Street zou gaan. Uiteindelijk leek hij echter niet bereid om zijn betrokkenheid bij Madame Pompadour op te geven.

In 1925 verkocht Florenz de vaudeville productierechten voor alle vaudeville nummers en productie scènes van "Ames and Winthrop" aan makelaars van Keith.

Zo was hij ook voor de volgende dertig jaar vooral een zanger en acteur van karakterrollen in Broadway musicals.

Reeds een aantal seizoenen hoofd komediant in de Municipal Opera Company, St. Louis was hij te zien in de The Student Prince (Municipal Theater, Forest Park, 10 juni 1929) en bracht er op 19 juni 1929 een voordracht "How to create a humorous role" voor een aantal leden van de Town Club.

Helen Kolb werd een scheiding toegestaan door het Hooggerechtshof van New York. Mevrouw Kolb bracht als grond voor haar vraag overspel aan met een niet vernoemde vrouw in het Broadway hotel op 7 oktober 1929.

Florenz Ames keerde terug in september 1930 na "een behoorlijk aantal succesvolle productie engagementen" in een sketch, getiteld What's Not, geassisteerd door Eulahia Young en Alice O'Donnell.

Begin 1930 trad Florenz op met Alice O'Donnell (geb.1899) in The Count of Luxembourg (Jolson's 59th Street Theatre, 17 feb - 1 mrt 1930) op Broadway om kort daarop op 3 juli 1930 nam Florenz deze Alice tot zijn vierde vrouw. Ze woonden op West End Avenue 243 in NYC.

Hij trad in 1930 opnieuw kort op aan de Westkust samen met Ray Dooley.

De rol waar hij wellicht het meest mee geassocieerd wordt is wellicht die van de Franse ambassadeur in Of Thee I Sing die in december 1931 opende in the Music Box Theater. Hij trok mee op tournee met de rol en nam ze opnieuw op in 1933 in the Imperial.

Gedurende 1934 en 1935 ging hij op tournee in Australië. Sir Benjamin Fuller's productie van The Merry Malones, met Polly Walker die haar Broadway rol heropvoerde, en openden in Melbourne. Onder de acteurs (120!) bevonden zich Florenz Ames, Alice O'Donnell (zijn vrouw), John Moore, Mevr. Rene Maxwell, Leal Douglas, Shirley Dale en Bob Caperon. 

Terug in New York na zijn Australische tournee (apr 1936), speelde Florenz voor het eerst in een dramatisch stuk First Lady tegenover Jane Cowl in de vrouwelijke hoofdrol. Een seizoen in New York en daarna nog een seizoen op tournee.

Hij zal vooral onthouden worden voor zijn rol als de bedreigde meubelmaker in 1937 in George M. Cohan's I'd Rather be Right (Alvin Theater, 1 nov 1937 - 9 juli 1938) en voor zijn amfitheater rollen in 1941, waarvan de meest populaire die van Kolonel Popoff was in de Chocolate Soldier.

In 1942 vervoegde hij het Boston Comic Opera Company en voerde met hen dan ook een aantal Gilbert and Sullivan opera's op zowel in Broadway in het Ambassador Theatre alsook op tournee. H.M.S. Pinafore (14 feb - 26 mrt 1944), Trial by Jury (14 feb - 26 mrt 1944) en The Mikado (11 feb - 26 mrt 1944) waren de populairste. Deze laatste werd "on the road" opgevoerd toen de aanval op Pearl Harbor werd uitgevoerd. Baltimore en Washington ontvingen de opera nog zonder protest. Maar gedurende de tour van het Westen en mid-Westen, weigerden theaters in Pasadena, California, en Des Moines, Iowa om The Mikado te laten opvoeren. Dit ondanks het feit dat het gezelschap het woord "gangsters" had gewijzigd in "gentlemen" in de tekst: "If you want to know who we are, we are gentlemen of Japan."

In 1943 deed Ames zijn beklag over de teloorgang van Amerikaanse theaters."Ken je nog dat prachtige theater rechtover Ford's? Het is een garage nu." Hij verwees naar de Palace. "Ik speelde er nog lang geleden. Maar zijn lot," voegde hij er aan toe, "staat misschien wel symbool voor de toekomst van het Amerikaans toneel. Dat geloof ik toch."