Naar verluid werkte ze ook als junior journaliste bij de Seattle Times, de jonge welp besloot voor de journalistieke carrière te gaan. Maar na van het acteren te hebben geproefd bij het stock gezelschap stonden haar zinnen op het theater. Om niet te moeten kiezen koos ze het één na het ander om uiteindelijk te besluiten blijvend van beide walletjes te eten.

Ze was van alle markten thuis en deed in haar carrière verschillende jobs (radio schrijfster, regisseur, omroepster, monologuist en actrice) in zowel Chicago, N.Y. als de Hollywood regio.
In 1932-3, op 19 jarige leeftijd, werd ze zwanger en trad prompt in het huwelijk, zij en haar man woonden in Laurel Canyon, dichtbij Hollywood. Op 29 juni 1933 werd haar dochter Anya Petar Hansen geboren.
In 1933 verhuisde Millicent Brinker van Seattle naar Ellensburg om er kotmadam te worden voor studenten van de universiteit. Als "dochter van" nam Kaye ook deel aan enkele studentenopvoeringen.

Ze trad zelfs kort op in enkele films. De enige gekende optredens zijn deze als (niet vermeld in de rolverdeling) gaste in Riddle Ranch (1935) en als Cherry Millett in de Western Desert Guns (1936). Voordat ze bij de radio begon, was ze naar verluidt productieleider voor Harold Lloyd Pictures. 

Ze speelde meestal de 'andere vrouw' en we zagen haar nog het meest in theater en radio. Naar verluid maakte ze haar radiodebuut spelend tegenover Don Ameche. In 1935 nam ze de benijdenswaardige hoofdrol op tegenover Walter Hamden in het Pasadena Playhouse een een try-out van een recent toneelstuk van Flavin, Achilles Had a Heel dit terwijl ze te zien is in producties in de Playbox, een theater in Los Angeles, welke kon rekenen op een rijk publiek.

In 1936 trad ze aan in een toneelstuk tegenover Lesley Howard in  Ferenc Molnar's The Guardsmen welke ook werd uitgezonden over het Columbia netwerk. Miss Brinker kreeg veel lof toegezwaaid door Mr. Howard na de opvoering. Hij zei dat ze een echte actrice was, die alle knepen kende en een prachtige stem had. Kaye zei ooit dat "haar moeder haar strengste criticus was. "Maar," zei Mevr. Brinker hierop, "het telegram dat ik haar na de uitzending toestuurde zal, ook bij haar, geen twijfel laten over hoe trots ik op haar ben." In juni 1936 ging Millicent bij Kaye inwonen om voor het driejarig kind te zorgen terwijl ze aan de Oostkust was.

In Chicago maakt een nieuwe avonturen reeks genaamd Drums zijn debuut op 14 jan 1936. Geschreven door Vera Oldham bekend van Chandu, The Magician, werd deze productie omschreven als een snel voortgaand drama met een mix van mysterie, human interest en exotische atmosfeer. Naast William Farnum, een veteraan van zowel toneel als doek bestond de rolverdeling verder uit Kaye Brinker, Myra Marsh, Bill Royal, Cy Kendall, Carlton Kadell, Louise Larabe, ... . J. Donald Wilson was de verteller. Felix Mills voorzag de incidentele muziek.
Kaye Brinker, zogezegd één van Farnum's interessante en veelbelovende ontdekkingen kon zich beroemen op een charmante stem, wat veel deed voor de romantische interesse in dit detective drama dat vier avonden op de week kon worden beluisterd. Volgens de kranten was haar optreden in de eerste reeks Drums, zo succesvol dat ze meteen na het beëindigen er van werd weggekaapt naar New York om er er een groot Broadway contract op te strijken en dus werd tegen september 1937 haar plaats bij Drums ingenomen door Sally Creighton.  In realiteit speelde Kaye sinds 1936 op Broadway.

Geregisseerd door John Hayden en geproduceerd door A. H. Woods, opende de originele Broadway productie van het Ayn Rand toneelstuk Night of January 16 op 16 september 1935 en liep voor 283 voorstellingen tot 4 april 1936 in het Ambassador Theatre in New York City. Daarna trok het rond in verschillende theaters (o.a. Selwyn Theatre) en tegen september 1936 speelde Kaye Brinker er de rol van "Karen Andre","de penthouse sirene met de geëmancipeerde ziel". Juffrouw Brinker heeft het, voor een hoofdrolspeelster in een dramaproductie, unieke voorrecht dat zij het einde van haar rol niet kent als zij voor elke voorstelling het toneel opgaat. Haar lot wordt elke avond bepaald door een jury gekozen uit het publiek. Ongeveer de helft van de tijd is ze "schuldig" en de andere helft "niet schuldig".

Op 19 november 1936 werd Sears - Then and Now (WJSV) uitgezonden waarin  Guy Kibbee, Kaye Brinker en Hoagy Carmichael, componist van populaire liedjes hun opwachting maakten.
Vanaf juni 1936 werd Modern Cinderella aka Broadway Cinderella vijf weekdagen uitgezonden op WGN Chicago, (nadien CBS), in februari 1937 voegde Kaye zich bij de cast.

Samen met Milton Charles, een ervaren orgelist in het theater, maakte Kaye Brinker, toneelactrice en monologiste, haar radio debuut als ster in haar eigen programma, A Lady Lives, op WBBM. Het programma was er te horen elke maandag, woensdag en vrijdag. (Radio Daily, Wednesday March 24, 1937).

Op 15 mei 1937 leidde Kaye Brinker het Northwestern en De Paul debat: "Should Woman Have a Career?" (WBBM)

Van mei tot september 1937 deed Kaye Brinker een programma op WBBM voor Commonwealth Edison genaamd Every Woman. Daarvoor schreef ze haar eigen komische sketches in monologen. Naar verluid leverden de slimme uitspraken en streken van de driejarige Anya, menig idee op voor Kaye's Every Woman.

Kaye Brinker, Clyde Lucas, muzikant en Franklyn McCormack van Poetic Melodies, waren te gast in Eddie Thompson's Behind the Mike (dec 1937). Kaye las ook publiciteitsspots in voor Wrigley's Poetic Melodies.

Ze stopte als production research director bij CBS-WBBM in Chicago toen ze ook begon met Manhattan Mother,  een script show vijf dagen per week (jun 1937/ 27 maart 1938 - 5 april 1940) waarbij zij samen met Margaret Hillas de rol van Pat speelden. Dan Sutter en Louise Fitch (Dale) namen de andere hoofdrollen op zich. Patricia Locke (née Dwyer), gaf haar carrière op om voor haar dochter Dale in New York te zorgen. Toen het uitzendlocatie van de series van Chicago naar New York verhuisde nam Kaye ook daar haar rol op.

Ze speelde haar laatste rol voor een Chicago microfoon met Reese Taylor en Audrey McGrathy in het theaterdrama Curtain Time, (The Herald Statesman, Yonkers, N.Y. Friday, September 2, 1938) die aflevering genaamd "Retake," was een komedie gebaseerd op de theateractiviteiten in Manhattan, van de hand van Russell Huckins.

Kaye Brinker en Alvan Sommerfield, promotie manager voor een Nationaal magazine (Collier) werden in de echt verbonden door Judge Edward B. Casey van het gemeentelijk hof Chicago in het Sherman hotel op 16 juni 1938.

In 1938 stond Kaye aan het hoofd van een auditiecomité en was zo verantwoordelijk voor de research bij producties. Dit laatste hield onder andere in dat ze audities van de nieuwe stemacteurs overzag. Om ervoor te zorgen dat de acteur werd beoordeeld louter op stem en niet op uiterlijk, nam het auditiecomité plaats in een speciale lounge, weg van de studio, waar men dan enkel de stemmen liet horen. Terwijl de jury zich ontspande in hun comfortabele stoelen en zetels maakten ze notities over het talent. Om niet de kritiek te krijgen dat sexappeal vaak de beslissend factor was, gaf WBBM vrouwelijke personeel de opdracht vrouwen te beoordelen. "Het is pathetisch," zegt Kaye Brinker, "of ze hebben prachtige stemmen maar kunnen hun ziel niet blootleggen of ze kunnen perfect het gevoel overbrengen maar hebben niet het instrument om te kunnen zingen. En die zeldzame keren dat ze dan toch beide hebben, ontbreekt hen vaak dat bepaalde iets nodig om box office appeal te hebben."

Kaye was gastvrouw in een show genaamd True to Life en die liep van 1939 tot 1940. De maker van slimme monologen die "True to Life," mochten genoemd worden is niemand minder dan de jonge Kaye Brinker die de stukken zowel schreef als tot leven bracht voor een groot publiek.

Kaye is misschien vandaag de dag nog het meest gekend voor haar "Virginia Dare Wine/Tobacco" radioreclames uit de veertiger jaren. Gedurende die tijd kreeg ze dan ook honderden fanbrieven van militairen uit de ganse wereld. De onderstaande advertentie voor Russeks Persian Lamb Fur Coats uit 1940 stelt Kaye toch enigszins voor als vechtend tegen het traditioneel rollenpatroon. Zo leren we dat ze niet alleen haar eigen scripts schreef maar ze ook nog eens regisseert en er zelfs in acteert... waardoor er haar "zeer weinig tijd blijft om te winkelen". Een ander artikel roemt haar vele kwaliteiten en stelt zijn lezers gerust met: "Ze kan, desondanks, ook koken.  'Manfred houdt van goed eten,' vertrouwde ze ons toe."

In maart van 1940 werd ze geopereerd omwille van appendicitis. Tijdens haar ziekte verving Marge Anderson haar in Manhattan Mother.

In 1940-41 was Kaye ook te horen in een serie genaamd We The Abbotts, over een doorsnee Amerikaanse familie in het stadje Middledale die moeite had om de touwtjes aaneen te knopen, waar Kaye optrad als Isabel Kenyon naast John McIntire, Betty Garde,...

In het censusrapport van 1940 census staat dat ze dan in Darien Town, Connecticut leefde samen met haar man Alvan Summerfield, met wie ze twee jaar eerder in het huwelijk trad, alsook dochter Anya Hansen en haar moeder Millicent. Ook dit huwelijk was geen lang leven beschoren.

Tegen die tijd was ze gekend voor haar werk in Amanda of Honeymoon Hill alsook in de Johnny Presents serie en ze nam een rol aan in de populaire reeks Mr. District Attorney,  "The Case Of The Man In Black" (5 aug 1941), ... .

Op 30 augustus 1941 maakte Kaye haar Broadway debuut met Gladys George in Distant City.  Het toneelstuk was bedoeld als een van de hoogtepunten van het reguliere seizoen. Hoewel iedereen leek te denken dat de jonge Kaye Brinker een van de grote ontdekkingen was werd ze op 3 sep. 1941 toch vervangen door Gertrude Flynn. Er werden geen redenen opgegeven ...

Kaye speelde ook regelmatig in Our Gal Sunday (als Barbara Hamilton). "Kan een meisje uit een kleine mijnstad gelukkig worden als de vrouw van een rijke Engelsman van adel?"  (Okt 1941)
Kaye speelde een schrijfster in Joyce-Jordan - Girl Interne bij CBS (Okt 1941).

Manny Lee, auteur van Ellery Queen, bezocht een repetitie in de NBC studio op 1 april 1942 en ontmoette er Kaye Brinker, die toen in de aflevering van die week te horen was. Het verhaal speelde zich af in een lobby van een hotel toen Manny binnenkwam. Op een echte 'chaise' had Kaye zich neergevleid. Mooi opgekleed met haar middenrif ontbloot. Manny kwijlde onmiddellijk en was direct verkocht. Ze wist toen ook niet dat Manny samen met zijn neef de Ellery Queen boeken schreef. Manny wilde dit niet kwijt uit angst dat ze hem zou huwen "voor zijn geld". Ze begon vrijwel onmiddellijk een relatie en na drie maanden traden ze, op 4 juli 1942, in het huwelijk.

Gedurende 1943 verhuisden Manny en Kaye naar een charmant oud huurhuis aan 5 Canon St.,Norwalk (Conn.) waar ze leefden met zijn twee dochters uit zijn eerst huwelijk, Kaye's dochter (Anya) van dienst eerste man en hun eigen nieuwgeboren dochter Christopher Rebecca.  

In mei 1943 speelde ze in Romance bij WABC (New York) en CBS (foto rechts). Elke week werd er een populaire liefdesverhaal gedramatiseerd. Journalist Wanda Marvin: " ... Alhoewel ze de tekst letter perfect brengt. Ontbreekt Kaye Brinker's stem de vereiste warmte ..."