NAAR PAGINA: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 |
KINDERTIJD
llery
Queen is het pseudoniem van twee neven, Frederic Mevr. Rebecca Lepofsky noemde Manford naar de hoofdfiguur
uit een liefdesromannetje dewelke ze las kort voor haar bevalling. De dokter liet zich
deze naam niet erg welgevallen en registreerde de jongen op de geboorteakte als Emanuel.
Iets gelijkaardigs gebeurde toen haar zus Dora Nathan negen maand later van een jongen
beviel, dezelfde arts scheen zich dit keer niet akkoord te verklaren met de door de ouders
gekozen naam Daniel en vulde dit keer de geboorteakte in voor ... David Nathan. Dit bleef
evenwel zelfs voor de dichtste familie een 'geheim' zoals Richard Dannay ook
kon getuigen: "Na zijn dood, vond ik een
kopie van de aanvraag om zijn naam te veranderen in Frederic Dannay getekend -- David
Nathan!". Beiden wijzigden reeds als jonge
mannen hun naam, Lepofsky verkorte en verengelste zijn achternaam en
koos als voornaam een naam met als betekenis "man van vrede", Dannay
stelde zijn achternaam samen uit de eerste letters van zijn geboortenaam en koos
"Frederic" als voornaam uit bewondering voor Chopin. Familie en
vrienden bleven hen evenwel als "Manny" en "Dan" of "Danny" aanspreken.
Nu ging hij samen met Manny naar Boys' High. Meer als broers dan neven deelden ze dezelfde interesses als bvb. baseball en detective verhalen. Halverwege hun tienerjaren tijdens het komen en gaan van en naar school, terwijl ze een tram of taxi deelden...lieten de neven hun fantasie de vrije loop. Ze beraamden de meest onmogelijke misdaden, speelden met ideeën,... . Zo planden ze ooit eens een gesloten kamermysterie in, de voor hen "heilige" plaats, een bibliotheek. Ze concentreerden zich hierbij meer op het "hoe" dan op het "waarom"... Maar uiteindelijk wijzigden ze de locatie naar een museum en werkten het verhaal uit. |
Manny studeerde af van Boy's High
in 1921 en
ging door naar the N.Y. University, terwijl hij wat bijverdiende als boodschapper voor de
Western Union. "In
de jaren 20, toen vader als Emanuel Benjamin Lepofsky zich inschreef aan de
New York University, kwam hij tot ontdekking dat Joodse studenten tot die
etnische groepen behoorden die weerhouden werden om op de hoofd campus van
NYU te komen. Later, toen hij bijna van de Greenwich Village campus van NYU
kwam af te studeren met een summa cum laude graad in Engels, vertrouwde
vader een vriend aan de faculteit toe dat hij er van droomde om een prof
Engels aan zijn alma mater te worden. Waarop de vriend antwoordde, “Ah,
Manny, geen Jood zal ooit een positie krijgen in het NYU systeem—jullie zijn
allen zo veel slimmer dan de ongelovigen, het zou gewoon niet eerlijk
tegenover de rest van ons.” Waarop mijn vader besloot zijn droom van
professorschap te laten varen en ook zijn naam wijzigde
("The Story is the Thing", Rand B. Lee)
Dannay had zo zijn eigen ambitie: een dichter worden. Maar
reeds zo vroeg was hem een veel minder gunstig lot beschoren. De drooglegging betekende al
vlug dat zijn vader de zaak moest stilleggen en hij moest in zijn derde jaar Boy's High
verlaten. Gelukkig was werk vinden in 1921 zelfs voor een zestienjarige geen probleem en zo
zette hij ook zijn naschoolse job van waterjongen aan de kant om de familie te helpen.
Zijn eerste voltijdse betrekking was die van boekhouder maar het werd zeker niet zijn
laatste. In de daaropvolgende zeven jaar huppelde hij van job naar job en geleidelijk aan
werd de financiële positie beter. Dannay kon zijn High School diploma behalen
(1922) en nam zelfs
een aantal schilderlessen aan het Arts Students' League. Tegen 1928 werkte
Fred als schrijver en artistiek regisseur voor
een New Yorks reclamebureau. Zo verliet hij de United Advertising Agency
voor een plaats bij het copy departement van de
Caples Company, een nationaal reclamebureau. Hij was er "art director"
tenminste tot 1932 en ook kunst en typografisch adviseur bij Superior Typography, Inc.
Die interesse dreef hen bvb. naar
het verhaal van
Joseph Bowne Elwell één der beste bridgespelers nog in leven, de zogenaamde
"Wizard of Whist", die zelfs de Koning van Engeland en de miljonair Vanderbilts instrueerde. Hij was de auteur van een aantal bestverkopende
bridgehandboeken, een onofficiële "spycatcher" en geheim agent, een
zware gokker op de effectenbeurs, de eigenaar van een grote stal racepaarden,
projectontwikkelaar van een landgoed in Florida, dealer van illegale likeuren en met
bovendien nog een aantal industriële avonturen. Er wordt aangenomen dat Joseph Elwell de inspiratie vormde voor F. Scott Fitzgerald's Jay Gatsby in zijn boek, The
Great Gatsby. Maar vandaag de dag wordt Joseph Elwell vooral herinnerd als de man die
in een authentieke "gesloten kamer" moord om het leven kwam ---één die tot op de dag van
vandaag onopgelost bleef. Iemand zag zijn kans om zijn met kunst volgestouwde huis in
Manhattan binnen te dringen, Elwell in het hoofd te schieten om vervolgens in het ijle te
verdwijnen.....Elwell in de kamer achterlatend met de deur van binnenuit gesloten!
The Slaying of Joseph Bowne Elwell is Jonathan Goodman's fascinerende verslag van het
corrupte leven en de mysterieuze dood van een van zeer bizarre figuur. Het is dan ook niet
verwonderlijk dat de zaak Elwell diende voor vele misdaadverhalen als basis diende
(waaronder de wellicht bekendste, S.S. Van
Dine's The Benson Murder Case), maar ook voor films, en een toneelstuk. Het
wordt ook gezegd dat deze zaak de basis hielp leggen voor het partnerschap tussen
Frederic Dannay en Manfred Bennington Lee. Ze zouden hun tienerfantasieën aan de kant
zetten om plaats te maken voor een "ernstig" boek in de stijl van Van Dine. Ze hadden
enkel de vonk nodig die hun voornemens ook deed aanslaan...
|
|
Inleiding |
Plattegrond |
Q.B.I. |
Liist Verdachten | Wie?
| Q.E.D.
|
Moord en scene |
Nieuw |
Auteursrecht Copyright © MCMXCIX-MMXIX Ellery Queen, een website rond deductie. Alle rechten voorbehouden. |