NAAR PAGINA: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8

lhoewel ze maar in weinig boeken haar opwachting maakt,
maakt ze toch onlosmakelijk deel uit van de Ellery Queen saga. Terwijl ze in de radioverhalen vanaf het begin (1939) verscheen in "The Adventure of the Gum-Chewing Millionaire" (18 jun 1939) deed ze dit in de boeken relatief laat.

In dit eerste radioverhaal werd ze omschreven als een "blonde professionele typiste" en ook in The Last Man Club (1941) een verhaal dat gebaseerd is op één van de vroege hoorspelen horen dat Nikki "levendig, blond en knap" is. Haar thuisadres vinden we in West 94th Street.  ²⁰  Vanaf haar verschijning in de boeken werd de haarkleur omschreven als rood. Volgens de verhaallijn van Dood in de Schoenen  (1943) ontmoette Ellery Nikki niet voor de zaak Potts. Ze wordt omschreven als een "kleine slanke juffrouw met mooi rood haar". 

Haar eigenlijke naam was Sheila Potts (naar haar moeder) of Sheila Brent (naar haar vader)...en ze was bovendien uiterst rijk (miljonair). Ondanks deze "handicap" nam ze, tegen salaris, toch de job van Ellery's secretaresse aan... Dus was Nikki was niet eens haar echte naam. Ze wijzigde die op aanraden van Ellery... Eerst stelde deze nog voor ze te veranderen in Susie McGargle uit Kansas City maar dat scheen haar niet te bevallen tot Ellery een tweede poging waagt. (naar een heldin in één van zijn boeken) “… N-i-k-k-i . De achternaam Dempsey paste echter niet... Nikki Jones? Nikki Brown? Nikki Green? Nikki Keats? Nikki Lowell? Nikki Fowler? Ja, het moest eindigen op -er en bestaan uit twee lettergrepen. Parker. Farmer. Porter...Porter. Nikki Porter dat is het!”

Ze maakt een optreden in twee van de Calendar-verhalen (1952) als nieuw figuur in de persoon van EQ's secretaresse en partner, Nikki Porter. Een laatste keer komt ze op riante wijze voor in het uitstekende Met Rode Letters (1953) waar we te horen krijgen dat Nikki haar jeugd in Kansas City doorbracht. Ze verschilt hier op verschillende gebieden van de drie andere Nikki's. Kansas City mag dan ook wel de plaats waar Harvey Morrell, een vriend van de familie, vandaan kwam in het radioverhaal "The Adventure of the Lost Child" (26 nov 1939) in Dood in de Schoenen  (1943) is haar familie dan weer afkomstig uit New York waar ze ook was geboren.

Rand B.Lee bevestigde uiteindelijk mijn vermoedens: "...veel van de zgn. femme fatale in de Queen boeken vanaf 1940 waren eigenlijk gebaseerd om mijn moeder Kaye Brinker...". Kaye kroop zelf ook in de huid van Nikki in de laatste radioserie van Ellery Queen.

Het beste voorbeeld van een Nikki dubbelganger kan, volgens mij, gevonden worden in Moord op Rijm (1950).  Rima Anderson, schandelijk over het hoofd gezien door menig Queen-critici, staat als een "Nikki Porterachtige" figuur, een normaal meisje met normale alledaagse interesses (natuur). Opnieuw zijn Mr.Queen's gevoelens jegens Rima zeer dubbelzinnig. Echt spijtig dat ze maar éénmaal in de Queensaga voorkomt.

Ook veel later in De Vierde van Drie (1965) heeft secretaresse Judith 'Judy' Walsh een kleine Nikki-achtige rol. Tenslotte mogen we ook

In Ellery Queen, een show die één seizoen lang liep, inspireerde men zich hoofdzakelijk op de luisterspelen, en plaatste men de serie in een 1947 omgeving. Paula Paris maakte haar wel haar intrede maar niet Nikki Porter die tenslotte in de luisterspelen haar hoogdagen beleefde. Integendeel in "The Adventure of Colonel Niven's Memoirs" voert men Ellery's recentste vriendin, Jenny O'Brien op die samen met Ellery zoekt naar aanwijzingen, de ware identiteiten van de verdachten en hun motieven. In "The Adventure of the Eccentric Engineer" waar Ellery wordt geschaduwd door een jonge vrouw die hulp wil bij het schrijven van een liefdesverhaal, hij schijnt haar niet te kunnen kwijtgeraken.

De reden voor de kleine rollen die Nikki of zelfs alle andere vrouwelijke protagonisten te beurt vielen kan misschien simpel verklaard worden... Ellery was nooit een echte "ladies man" omdat de neven dat waarschijnlijk zelf ook niet waren. Ze benaderden hun plot en verhalen op een meer cerebrale manier die weinig plaats liet de hartzaken.
Iedereen zal Nikki de gedroomde wederhelft voor Ellery gevonden. Het lijkt logisch dat de door JJMcC vermelde mysterieuze Mrs. Queen wel degelijk Nikki Porter moet zijn. Dat lijkt zelfs minder een mysterie dan de identiteit van bvb. Ellery Queen’s moeder, welke, tot op vandaag, niet is ontsluierd.

oor wat betreft de verpersoonlijking van Nikki in radio en film
speelden verschillende actrices deze rol. In film deed Nikki haar intrede in 1940 één jaar na haar introductie op radio. In de meeste van de latere films is de invloed van MGM's succesvolle Thin Man series overduidelijk, daar Ellery en Nikki meer begaan zijn met komische dialogen dan met speurneuzen.  

Blijkbaar is niet iedereen een even grote fan zoals mag blijken uit de volgende paragraaf uit een brief gedateerd 20 maart 1943, geschreven aan Fred Dannay door criticus Anthony Boucher: "Ik hou niet van Nikki. Dat komt deels door de stem, maar ook de figuur zelf. Ze is gewoon te verdomd opgewekt. Ze heeft hetzelfde effect op me als die mensen die met helder ogen je heel vrolijk te woord staan terwijl jij de oervader van alle katers aan het ondergaan bent. Ik zag Margaret Lindsay haar nog niet spelen, maar ik vermoed dat ze kreeg wat ze verdient..." (Arthur Vidro)

argaret Lindsay 19 sep 1910-8 mei 1981

Wisselde als actrice A met B-films af en werkte met top acteurs. Bij haar B-filmrollen reken we ook de vrouwelijke hoofdrol in zeven Ellery Queen films. ... (klik op de foto voor meer)

elen Lewis 1915 - ?

Toen Marion 2 maanden uitviel met een ernstige ziekte waren slechts weinig luisteraars zich bewust van een wissel. Helen imiteerde Marion Shockley als Nikki Porter. ... (klik op de foto voor meer)

irginia Gregg  6 maa 1916 - 15 sep 1986

Zeer bedrijvige no-nonsense actrice. Haar specialiteiten waren Westerns (veelal film) en "who-dun-its". Ze speelde tegenover Larry Dobkin in The Adventures of Ellery Queen (CBS). ...  (klik op de foto voor meer)