Plattegrond - Wrightsville

alamity Town (1942), introduceert het New England dorp
Wrightsville, waar zich, in de volgende drie decennia, veel van Ellery Queen's avonturen in romans en korte verhalen afspelen. Wrightsville was een plaats waar mensen leefden, werkten en stierven en stierven in een sfeer van fatsoen en onafhankelijkheid. Een typisch Amerikaans stadje, genesteld in het grote Amerikaanse heartland, tot aan zijn collectieve nek in goede oude Amerikaanse maïs. Men kon er vrijelijk ademen alhoewel de industrie toch reeds zijn invloed had laten gevoelen. Waar ligt zijn oorsprong? Zeker op vlak van de misdaadomschrijving lijkt de hoofdinvloed te zijn uitgegaan van Alfred Hitchcock's 1941 film Suspicion. Natuurlijk zijn het Wrightsville's milieu, zijn mensen, intriges, details, algemene vormgeving en al het andere ontsproten aan Queen's eigen visie. Niet rechtstreeks ingegeven door een of andere directe bron maar vorm gegeven door andere werken net zoals alles we doen en laten ook wordt beïnvloedt door wat anderen zeggen en doen. Zo lijkt ook Wrightsville zijn invloed te hebben gehad in het detective-genre meer bepaald een andere buitengewone film van Alfred Hitchcock Shadow of a Doubt (1943) Zijn voornaamste scenarist was Thornton Wilder. Diens toneelstuk Our Town (1938) heeft zeker ook Wrightsville beïnvloedt maar in de film, zonder te zeggen dat Grover's Corners uit Our Town niets aan de stad in de film schonk lijkt toch vooral Queen's Wrightsville de inspiratiebron. Het meisje genaamd Charlie (gespeeld door Teresa Wright) is een bijna volmaakt cinematografisch beeld van Pat Wright, zelfs hun respectieve vaders waren beide bankiers...
We durven zelfs toevoegen dat de naam Wrightsville makkelijk kan verwijzen naar hun vroege idool S.S. Van Dine wiens eigenlijke naam Willard Huntington Wright was!

Richard en Douglas Dannay hebben sindsdien aangegeven dat het de dichtkunst was die de inspiratie vormde voor Wrightsville en wel in de vorm van de Spoon River Anthology (Tragedy of Errors, 1999). Dit is een boek van de hand van Edgar Lee Masters uit 1914-15 en het bestaat uit een verzameling gedichten/grafschriften. Hierin brengen de doden vanop "het kerkhof op de heuvel" details uit hun leven naar voor. De fictieve stad "Spoon River" werd genaamd naar de rivier die dichtbij zijn huis stroomde. Deze vernieuwende aanpak werd gekleurd door Masters' herinneringen uit zijn kinderjaren aan voormalige inwoners van Lewistown en Petersburg, Illinois.

"Wat Spoon River Anthology onmiddellijk populair maakt was de schok van de herkenning. Voor het eerst in Amerika vereenzelvigden mensen zich hier met een gehele leefgemeenschap - niet enkel met dat deel weergegeven door de meer deftige schrijvers. Net als met 'Chaucer's Pilgrims', vertegenwoordigen de 244 karakters die hun epitaph declameren bijna alle lagen uit de bevolking--van Daisy Frazer, de stadsprostituee, tot Hortense Robbins, die zowat de hele wereld afreisde, een huis huurde in Parijs en edelen ontving; of van Chase Henry, de stadsdronkaard tot Perry Zoll, de vooraanstaande wetenschapper, of William R Herndon, de vennoot van Abraham Lincoln. De verscheidenheid is veel te groot voor zelfs een gedeeltelijke lijst. Er zijn schurken, geile bokken, idealisten, wetenschappers, politici, dorpsdokters, atheïsten en gelovigen, gefrustreerde en bevredigde vrouwen. Elk van de individuele grafschriften krijgen een extra betekening omwille van de complexe relaties tussen de figuren onderling. Spoon River is een gemeenschap, een microkosmos, geen verzameling individuen."
(Ernest Earnest, Spoon River Revisited, 1967)

Gezien we nog steeds over een schrijversduo spreken, was het een kwestie van tijd alvorens Manfred's bijdrage aan de mythevorming rond Wrightsville werd blootgelegd. Patricia Lee Caldwell herinnert zich: Mijn oom Hy Miller volgde lessen aan de New York University waar hij Manny Lee ontmoette. Hy had een goede zangstem en speelde wellicht nog één of ander instrument en kort na hun ontmoeting vormde zijn een groepje die op verschillende evenementen ging spelen, zoals op cruises en op enkele vakantiebestemmingen. Dit was de vijf man sterke jazz-band die Manny een tijdlang aanvoerde (hij kon uitstekend viool spelen). Ergens in 1926 vergezelde Manny, tijdens een weekend, zijn vriend Hy naar Philadelphia om er diens familie te ontmoeten. Daar ontmoette Manny Lee de in Claremont-geboren Betty Miller. Het daaropvolgende jaar huwde het koppel (1927-1928).
Toen de Queen neven besloten om Ellery te laten neerdalen in een klein stad ergens in New England, creëerden ze Wrightsville, en namen hierbij verschillende aspecten van Claremont over.
“Ik herinner me nog zeer duidelijk dat mijn moeder me vertelden dat Wrightsville op Claremont was gebaseerd,” zegt Patricia Lee Caldwell. De oude krant Claremont Eagle bracht op 10 juli 1959 een voorpagina artikel waarin Manny Lee onthulde dat Claremont wel degelijk zijn basis vond in Claremont. De regionale krant Union-Leader bracht dit artikel ook.

De eerste drie Wrightsville boeken zijn eerste klasmysteries en zeker superieur ten aanzien van de andere, maar het was Double, Double bood de inwoners van Claremont een speciale gift. De binnenkaft werd voorzien van een plan van Wrightsville, welke opvallend veel op Claremont leek.

Boven: Een plattegrond van Wrightsville zoals die op de binnenkaft van Double, Double (1950, Little, Brown and co.) werd voorzien ...

Beide steden hebben een cirkelvormige Square waarin vijf straten uitkomen als spaken van een wiel. (Claremont heeft Main, Sullivan, Pleasant, Broad en Tremont; Wrightsville heeft Washington, Lincoln, Upper Dade, State en Lower Main.) Beide steden hebben een muziekkiosk direct op het plein. De verwijzingen naar High Village en Low Village in Wrightsville vinden hun oorsprong in Claremont. Het Hollis Hotel in Wrightsville kan zeer gemakkelijk doorgaan voor het Hotel Moody in Claremont. Wrightsville en Claremont hebben beide een kleine luchthaven. Wrightsville en Claremont zijn van een vergelijkbare grootte. Zelfs de afstand van Claremont’s Amtrak station naar de stad komt overeen met hetzelfde traject in Wrightsville.
Daarenboven zijn er speciale karakteristieken van Wrightsville — zoals het feit dat de trein helemaal tot in de stad komt voor een extra halte, alsook het feit dat de dagelijkse krant zijn kantoren heeft op het Square — die overeenkomen met het Claremont uit de mid-20ste eeuw maar niet meer vandaag.

De meeste van J.J.McC’s voorwoorden werden in New York geschreven. Enkel het voorwoord uit The Siamese Twin Mystery (1933) werd voorzien van: “Claremont, N.H.” (Claremont informatie met dank aan Arthur Vidro)

Boven: Claremont, NH, heeft een Square welke rond was... compleet met vijf straten die er op inhaken, een muziekkiosk en standbeeld...

De eerste Wrightville verhalen plaatsen de stad onmiskenbaar in Upstate New York (2) net als de kortverhalen. Howard Van Horn leefde echter in stadje in New England (3), en ook Moord op Rijm, het laatste echte volledige Wrightsville verhaal, plaatst het tegen de hellingen van de machtige New England bergen. Om met het vliegtuig in New York te geraken kon men overstappen in Boston... (7).

Wat komen we nog meer te weten over de wijde omgeving? In de noordelijke vallei tussen de Tweelingheuvels, de Kale berg en de heuvels aan de voet van de Mahogany bergen, situeerde zich Wrightsville's luchthaven waar ook het kerkhof lag. De Noordelijk heuvelweg liep recht naar het zuiden. Fidelty was een arm dorp ten westen van Wrightsville. Waar je nog iets verder Shinn Corners (5) kon vinden. En ... Shinn Corners herinneren we ons levendig als Het Glazen Dorp, een door Ellery Queen geschreven verhaal zonder de gebruikelijke personages en van uitstekende kwaliteit.
De krant Wrightsville Record had klanten in Bannock, Slocum, Limpscot, Fyfield tot zelfs Connhaven. Een uitstap naar Connhaven bracht je over 120 km door Slocum, Bannock, Algonquin, Scottsdown en Fyfield.

Het is overduidelijk dat de streek ten oosten van New York een speciale plaats in het leven van Ellery Queen speelde. Zijn scheppers woonden er en vele van hun verhalen werden er gesitueerd. Zo is het ook niet verwonderlijk dat vele van de personages in The Finishing Stroke doorheen deze streek reisden.

Een doorsnee dorp met een herdenkingspark 'het Groen' genaamd en met een rivier de "Wilg" die er doorheen liep. Op het dorpsplein, het "vierkant" genaamd, maar eigenlijk rond was kon men het Jezreel Monument vinden. De over-over-over-over-iets van John F. Wright (bankier) had Wrightsville gesticht in 1702. De straten vertrokken als spaken uit het centrale plein. Een van die spaken was een brede straat met de Wrightsville Nationale Bank (aan de Noordzijde van het vierkant), het roodstenen gemeentehuis waar de Staatsstraat begon en de Carnegie bibliotheek met daarachter nog andere gebouwen. Een andere spaak was de Lage hoofdstraat met winkels, de burelen van de Wrightsville Record, een kruidenierszaak, het "nieuwe" postgebouw, het "Bijou Theater", J.C. Pettigrew's makelaarskantoor en Al Brown's IJssalon.

Wrightsville werd bevolkt door gemakkelijk herkenbare figuren

Juffrouw Emmeline DuPré, door de niet zo beleefde elementen omschreven als de stadsomroepster, gaf dans en acteerlessen aan de kinderen.
Tom Anderson, de stadsdronkaard.
Juffrouw Gladys Hemmingworth, schreef de roddelrubriek van de 'Record'.
Frank Lloyd uitgever van de 'Wrightsville Record'.
...

Miss Aikin, bibliothecaris in de Carnegie Library op State Street, in Miss Sally's Tea Roome (vlakbij waar Miss Dupre woonde bij the Hill naar beneden) en Miss Emmeline DuPre hebben Ellery's volle aandacht.

Boven: Miss Aikin, bibliothecaris in de Carnegie Library op State Street, in Miss Sally's Tea Roome (vlakbij waar Miss Dupre woonde bij the Hill naar beneden) en Miss Emmeline DuPre hebben Ellery's volle aandacht. (2)

Wie zorgde er voor de handhaving van de wet?

Chief Dakin (1,2,3,4,5)

Boven: Ellery en Chief Dakin die de straal van zijn zaklamp als een bezem hanteert. (2)

Chief Anselm Newby, nam over na de op rust stelling van Chief of Police Dakin (6). Hij werd aangeprezen en kwam uit Connhaven, waar hij een bekwaam politiekapitein was. Jong en hard en voor zover Dakin wist eerlijk en op de hoogte van de moderne politiemethodes. "Maar hij is lang niet zo slim als hij zelf denkt". Dakin waarschuwt Ellery zelfs om uit Newby's weg te blijven. Nadat Dakin over Ellery had verteld zei Newby alleen "Geen enkel New Yorkse slimmerik gaat zich met mijn departement bemoeien." Er was blijkbaar niet veel aan Anse wat aardig leek. Hij was kort en tenger, bijna delicaat gebouwd. Hij sprak met een stille stem die zijn angel in de staart bewaarde; als het zwiepen van een traag gehanteerde zweep. Zijn ogen hadden de kleur van on-organisch blauw, koel als mineraal. De kleine politiechef's ondervragingen verliepen meestal chirurgisch. (6)
In hun tweede zaak is er sprake van, een nog wat gereserveerde maar toch iets vriendelijker houding ten aanzien van elkaar. Ellery noemt hem Anse. Newby rook sigaren. (7)
Openbaar aanklager Odham was er iets vriendelijker tegenover onze held net als zijn voorganger Art Chalanski.

"The Wrightsville Murders" zijn:

1 Calamity Town 1942 - De verliefde Detective

2 The Murderer Is a Fox 1945 - De Moordenaar heet Fox

3 Ten Days' Wonder 1948 - De Tiende Dag

4 Double, Double 1950 - Moord op Rijm

5 The King is Dead 1952 (één hoofdstuk)  Een man,een man, een woord...

6 "The Robber of Wrightsville" 1953 (kortverhaal, in
          Today's Family 2/53 en als "The Accused" in EQMM 12/54)

7 "GI Story" 1954 (kortverhaal in EQMM 8/54)

8 "Eve of the Wedding" 1955 (kortverhaal, EQMM 8/55, als
          "Bride in Danger") "De vooravond van het huwelijk"

  9 "The Wrightsville Heirs" 1956 (novelette, Better Living, 1/56
         herdrukt in EQMM 11/57)

  10 "The Death of Don Juan" 1962  (novelette, Argosy, 5/62
            herdrukt in EQMM 8/64)

11 "Mum is the Word" 1966  (novelette, EQMM 4/66)
            "De Laatste Boodschap"

12 "Wedding Anniversary" 1967   (kortverhaal, EQMM 9/67)

13 The Last Woman in His Life 1970 - Horen Zien en Zwijgen

Meer over de invloed op de Wrightsville verhalen klik hier ...
West 87th Street Irregular Nathanael T. Booth voorzag een excellent artikel dat je hier kunt lezen...

NAAR PAGINA: 1 • 2 • 3 • 4