Boven rechts: Sydney Smith in een Ellery Queen publiciteitsfoto.

Hij trad opnieuw op onder de naam Sydney G. Smith  op Broadway als Jensen in Allure (Empire Theatre, 29 okt. 1934 - 3 nov. 1934).

Sydney probeerde zijn acteertalent ook elders ten gelde te maken met zijn eerste rollen op radio: Dot and Will (1935-37); Your Unseen Friend (1936-37) en Grand Central Station.

Sydney Smith speelde Horatio in Orson Welles' tweedelige radiobewerking voor The Columbia Workshop van "Hamlet" met Orson Welles zelf (Hamlet), Joseph Cotton (Laertes),... (CBS, 19 sep. en 14 nov 1936).

Op 26 september 1936 opende Horse Eats Hat?, een komedie door Orson Welles en Edwin Denby geadapteerd in het Maxine Elliott's Theatre, New York. Ze liep 10 weken met in de hoofdrollen Orson Welles zelf, Joseph Colton, Arlene Francis, Sydney Smith, Virginia Welles, Sarah Burton en Paul Lawrence. (26 sep. 1936 - 5 dec. 1936)

Zijn zus Margarette studeerde in 1935 af aan de Universiteit van Iowa, waar ze reeds enkele maanden in het theater had gestaan. Als afstudeergeschenk bood haar broer Sydney haar een trip aan om hem in New York te bezoeken. Hij spendeerde ook vele uren aan haar als persoonlijke coach in stem en microfoontraining. Met resultaat want in minder dan zes maanden, speelde ze al een rol in Columbia's School of the Air. Ze kreeg rollen als Mary Krueger in Girl Alone, als Beulah Sherman in Dan Harding's Wife, en ook Arnold Grimm's Daughter, (1937), (dat deel uitmaakte van The Gold Medal Hour) had 1937 "Margarette Shanna" in in de hoofdrol als Constance Grimm. Op 5 nov 1937 huwde ze met Elliott Woodruff, een investeringsmakelaar uit Chicago. Na haar kinderen te hebben grootgebracht, keerde ze terug naar opleiding en het beoefenen van pianomuziek.

Net voor hij de 2 toneelrollen van Green en Sir Pierce of Exton opnam in King Richard II (St. James Theater, Sep 15. 1937 - Oct 16. 1937) was Sydney in de zomer van 1937 te horen als Sebastian samen met Orson Welles, Cedric Hardwicke, Tallulah Bankhead en Helen Menken in een radiouitvoering van William Shakespeare's beroemde komedie Twelfth Night. (CBS, Aug 30. 1937)

Sydney zelf kreeg een radiorol in het populaire Light of The World (1938) (dat ook deel uitmaakte van The Gold Medal Hour) als Hezekiah, een jonge Prins uit Judah, die verliefd werd op de mooie dochter van de wever, Hephzibah gespeeld door Claire Niesen.

Hij gaf gestalte aan een vurige Laertes in William Shakespeare's Hamlet, opgevoerd in het Hanna Theatre in Cleveland, Ohio naast Maurice Evans (Hamlet); Carmen Mathews (Ophelia); Mady Christians (Gertrude); Henry Edwards (King)... (23 oktober 1939). Deze tournee zat tussen de twee voorstellingen van het stuk op Broadway (St.James Theatre, 12 okt. 1938 - 1 jan 1939 en 44th Street Theatre, 4 dec 1939 - 6 jan 1940) om nadien opnieuw doorheen het land te trekken (Erlanger, Buffalo, 19-21 feb 1940).

Maar één van de vele rollen in stukken van Shakespeare die hij speelde op Broadway alvorens hij die rollen ook opnam in verschillende van de Shakespeare adaptaties die Orson Welles voor CBS maakte in het midden tot late jaren dertig.

Sydney Smith, de hoofdrol uit Light of the World, nam ook vrijwillig dienst als hulp brandweerman. Toen hij in de kazerne kwam werd hij verrast door de woorden, "Down, down I come. Like glistering phaeton, wanting the manage of unruly jades," uit de mond van een brandweerman die van een paal af gleed. Dat was immers de tekst uit King Richard II, waarin Smith de rol van Thomas Mowbray en Sir Stephen Croop (St. James Theatre, Apr 1. - Apr 27. 1940) speelde, en hij was natuurlijk zeer verwonderd. De grinnikende brandweerman verklaarde dat dit korps ook verantwoordelijk was voor de controle op brandveiligheid van het St. James Theater. Alle brandweermannen kenden de tekst van buiten, niet alleen van Richard II maar net zo goed van Hamlet of Henry IV. Syd voelde zich er meteen thuis. (31 jan, 1942)

Nadat hij te horen was met rollen in So This Is Radio (1939), Keeping Up With Rosemary (NBC, 4 jul - 5 sep 1942) kwam zijn eerste radiosucces met de rol van Abie Levy in het immens populaire Abie Irish Rose (1942), een rol die in het tweede jaar werd overgenomen door Richard Coogan.

Hij speelde Radius in de Broadway flop R.U.R. (.Ethel Barrymore Theatre, 3 dec - 5 dec 1942). 

Boven links: Mae Murray met Sydney Smith tijdens een uitzending van Your Unseen Friend (CBS, 1937).
Boven rechts: Sydney Smith als Laertes met Katharine Locke die Ophelia gestalte gaf in Hamlet (1939).
Boven links: Abie (Sydney Smith) en zijn Ierse Rose (Betty Winkler) starten de nieuwe NBC- zaterdagreeks van de klassieker Abie's Irish Rose met een ouderwetse schaking van de bruid (1942).
Boven rechts: In Harriet had Helen Hayes de rol van Harriet Beecher Stowe met naast haar Sydney Smith (1943) (Voor alle duidelijkheid Sydney droeg hier een pruik).

De Broadway productie van het toneelstuk van de hand van Florence Ryerson en Colin Clements Harriet werd opgevoerd in het Henry Miller's Theatre in New York City. Het opende op 3 maart 1943 en liep 377 opvoeringen lang tot 1 april 1944. Het stuk vertelde het verhaal van Harriet Beecher Stowe, de auteur van 32 boeken waaronder de klassieker, In de negerhut van Oom Tom, het had Helen Hayes in de hoofdrol en Sydney Smith gaf Henry Ward Beecher gestalte.
In deze biografische komedie koost Smith blijkbaar voor een een tactvolle en begrijpende aanpak om de figuur van Brooklyn's preker te vertolken.
Toen hij in een interview werd gevraagd of  hij gaf om de figuur die hij speelde antwoordde hij: "Door wat ik van hem nu heb opgestoken kan ik wel stellen dat we niet op dezelfde golflengte zitten. Ik zal hierdoor wellicht een aantal Beecher aanhangers voor het hoofd stoten, maar de man lijkt me gewoon niet eerlijk. ...Om een nepfiguur te spelen moet je in jezelf geloven als nepfiguur, anders kom je op het podium zelf niet echt over ..."

In augustus 1943 bracht Dodie Yates, regisseur van Young Dr. Malone en When a Girl Marries, twee weken van haar vakantie door met de productie van Ladies in Retirement in het Guild Playhouse in Stamford, Conn. Casting: Carl Gose, Carl Eastman (Life Can Be Beautiful), Harold Vermilyea (Amanda of Honeymoon Hill), Rod Hendrickson, Delma Byron (Kate Hopkins), Ralph Bell, Clayton Collyer, Lesley Woods, Sydney Smith, Nancy Douglas, Ronald Liss (Just Plain Bill), Jackson Beck, Jack Smart, Lawson Zerbe, Jackie Grimes. Een bewijs dat veel radioacteurs bijklusten tijdens de vakanties. 

Sydney's echt grote doorbraak op radio kwam er toen hij werd geselecteerd om de bekende schrijver van detectiveromans te vertolken in The Adventures of Ellery Queen gedurende het seizoen 1943. Hij was één van de zeven acteurs die de stem van Ellery Queen interpreteerden op CBS, en hij behield de rol bijna vier jaar. Het is interessant op te merken dat de hoofdrol in deze reeks minder publiciteit te beurt viel dan de ondersteunend cast, Santos Ortega als Inspector Richard Queen en Marian Shockley als Ellery's assistente Nikki Porter. Dit kwam omdat men de illusie probeerde aan te houden dat het de 'echte' Ellery Queen was die men op radio kon horen. Om die illusie aan te houden hield NBC de identeit van de hoofdrolspeler geheim. Net als Hugh Marlowe voor hem ging Smith op bepaald ogenblik helemaal op in zijn rol Ellery Queen denkend dat hij werkelijk Ellery was  Op 18 augustus 1944 trad Sydney Smith aan als "Ellery Queen" in Bill Stern's Sports Newsreel. (Een plezier die Bill daags voordien had voorgedaan door de rol van 'armchair detective' in een Queen uitzending op te nemen).

DuPont's Cavalcade of America werd gemaakt om voor een groot stuk weerwerk te bieden aan beschuldigingen die het chemisch bedrijf te beurt vielen tijdens de Eerste Wereldoorlog. De langlopende reeks met losse verhalen bouwde op een indrukkende reeks met verschillende bekende acteurs van 1935 tot 1953. Smith maakte daar geregeld deel van uit vanaf 1944 tot het einde van de reeks. Hij vond ook meer literatuur verbonden detective werk met Crime Club (1947), waar het publiek wekelijks in een mysterieuze bibliotheek terecht kwam om er moordverhalen te aanhoren.

Op radio speelde hij diverse rollen in Life Can Be Beautiful (1948 - 49),  Rosemary (1944 - 45), Home Sweet Home (1944), David Harum (1944), The O'Neils (1944), en vertolkte de hoofdrol in Richard Lawless (1944 - 46) en die van verteller in  Real Stories from Real Life (1947-49).

TV begon voor het eerst interesse te vertonen toen hij werd gevraagd op te treden in een sketch show The Admiral Broadway Revue (3 juni 1949), in The Big Story ("George Goodwin, Atlanta Georgia Reporter", 23 dec 1949), alsook in een aflevering genaamd "The Champion" (5 juni 1950) uit de reeks Robert Montgomery Presents. Hiermee startte een televisiecarrière die tot 1968 zou lopen. Om ongekende redenen werd Sydney in zijn carrière vaak gevraagd om rechter te spelen.

In 1950 keerde hij nog eens naar de zaal terug als dr. Emmett in de komedie The Curious Savage (Martin Beck Theatre, 24 okt. - 18 nov. 1950). The Man That Corrupted Hadleyburg, (Erlanger Philadelphia, april 1951) een toneelstuk gebaseerd op een verhaal van Mark Twain, en geregisseerd door Ezra Stone draaide rond een stad en de man die het tot verderf bracht. Het had een bijzonder grote cast van wel meer dan 50 personen aangevoerd door Russel Collins, Mabel Taliofero, Jonathan Harris, Sydney Smith,...

TV begon hem op regelmatige basis gastrollen aan te bieden: Studio One (3 rollen, 1951-52), Frontiers of Faith (NBC, 3 rollen, 1954), Mama (1955), Highway Patrol (15 okt 1956), Cheyenne (1 jan 1957), The George Burns and Gracie Allen Show (4 maa 1957), General Electric Theater (17 maa 1957), The Man Called X (27 maa 1957) om er maar enkele te noemen. We moeten zeker ook The Way of the World (1955 -) vermelden waar actrice Gloria Lewis, als Linda Porter, de vaste presentatrice was voor deze dramaserie voor overdag, met bewerkingen van verhalen die verschenen in toonaangevende vrouwenbladen. Sydney speelde in 22 afleveringen.

Misschien wel juist door dit toegenomen TV werk verhuisde hij met zijn familie  in 1957 naar Hollywood, Californië. In datzelfde jaar overleed zijn moeder op 17 maart. Hij werd in de cinema opgemerkt als Rechter Judge Frisbee in Gerd Oswald's Valerie (United Artists, 1 aug 1957) tegenover Sterling Hayden en Anita Ekberg.

Top links: Rechter Judge Frisbee in Gerd Oswald's Valerie tegenover Sterling Hayden en Anita Ekberg (1 aug 1957)
Top rechts: Alweer rechter! Sydney Smith in Perry Mason's "Case of the Fiery Fingers" (3 mei 1958).
Boven links: Sydney als goedhartige General Hess in de Lassie aflevering genaamd "Junior GI's" (4 jan 1959)
Boven rechts:  Weer Lassie met Sydney Smith. In "Judgment Seat" zien we hem als, de meer gemene Ed Carter (28 feb 1960).

Terug op het toneel aan de Oostkust als Junius Brutus Booth, de jongere en ook de understudy voor Lorne Greene's rol van William Winter in het toneelstuk Edwin Booth (46th Street Theatre, 24 nov. - 13 dec. 1958).

Op het grote scherm werd  Sydney Smith meestal een rol aangeboden als officier, Admiraal of Generaal. Zijn meest bekende optreden was deze van Majoor Generaal Vernon Pollard in No Time For Sergeants (Warner Bros., 5 juli 1958), maar hij was ook te zien als generaal in de film Tonka (Walt Disney Productions, 25 dec. 1958) en als admiraal in The Gallant Hours  (United Artists, 22 juni 1960).

Op TV voorzagen o.a. Mike Hammer (1958), M Squad (3 okt. 1958), Rescue 8 (4 afleveringen tussen 1958-59), The Dennis O'Keefe Show (4 afleveringen tussen feb. en mei 1960), Wanted: Dead or Alive (21 dec. 1960), The Untouchables (2 afleveringen 1 feb. en 20 nov. 1962), The Virginian (21 nov. 1962), en Ben Casey (31 dec. 1962) hem allen van opvallende gastrollen, af en toe onder de naam "Sidney Smith". De meest terugkerende rollen kreeg hij toen hij (verscheidene) rechters gestalte gaf in zowel de Perry Mason serie (tussen 1958 en 1964) als in Bonanza (1963-1968).

Top links: Smith alweer als rechter in "A Passion for Justice" (29 sep .1963) deel van de TV reeks Bonanza.
Top rechts: Branded episode genaamd 'The Golden Fleece' met Sydney Smith (L) als Secretaris Richardson en William Bryant als President Ulysses S. Grant (2 jan 1966).
Boven links: Sydney Smith (L) met Madge Blake in Batman ("The Joker Goes to School", 2 mrt. 1966).
Boven rechts: Sydney Smith (R) als Peter Green in een scene uit "The Survivors" aflevering van Bonanza (10 nov 1968).

Na optredens in Branded (2 afleveringen, 1965-66) en Batman (2 maart 1966) beëindigde hij zijn acteercarrière in 1968 in series als Bonanza (de laatste van 4 op 10 nov), The Wild Wild West (6 dec) en tot slot nog een rol in Judge for the Defense (2 afleveringen 1 maa. en 28 dec).

Hij nam vervolgens de positie in van geassocieerd schoolprofessor in de theaterkunsten (lessen in acteren en mondelinge vertolking) en gaf onderricht aan de Universiteit van Northern Illinois, een positie die hij behield van 1969 tot zijn op ruststelling in 1976. Sydney ruilde vervolgens DeKalb, Illinois in voor Seattle, Washington. Daar sloot hij zich aan bij het Seattle Repertory Company als een van hun acteurs. Volgens zoon Christian was hij er nog steeds lid van toen hij overleed  (8)

Sydney Smith overleed in King (Seattle) op vrijdag 3 maart 1978. Een herdenkingsfonds in zijn naam werd opgericht ten voordele van het Leukemie Tumor Fonds van het Swedish Hospital.

Toen hij stierf, richtte het Theater Arts Department van de Northern Illinois University (NIU) een "Sydney Smith Memorial Fund" op ter ere van hem. Het heeft nu een kapitaal van zes cijfers, gewijd aan studiebeurzen voor theaterstudenten. Zijn zoon Christian voegt toe: "Jaarlijks ontvang ik brieven van de ontvangers van die beurzen waarin ze hun waardering delen voor de middelen die zijn verzameld onder de naam van Sydney. Ik herinner me dat mijn vader meer dan eens uitriep hoe gezegend hij was om de geneugten van het onderwijzen te hebben ontdekt. En hij reflecteerde dat hij alleen maar wenste dat hij die vreugde eerder had ontdekt." (8)

Na het verlies van haar man in 1978 verhuisde Ester dichter naar haar dochter en kleinkinderen in Seattle, WA. Mrs. Smith overleed op 29 december 2007 op de leeftijd van 102!