Edward Bancroft Latimer werd geboren op 14 februari 1897 in Philadelphia, Pennsylvania bij Daniel B. Latimer (b. 12 aug 1866 d. 21 maa 1924), een verkoper en Bertha M. Hayney (b. 12 aug 1869 - d. 20 okt 1929).

Als student in de psychologie in Philadelphia en Master in de podiumkunsten had Latimer had wel enkele zeer uitgesproken ideeën over "de psychologie van een publiek", een onderwerp waarin hij wel zeer geïnteresseerd was en waarvan hij beweerde dat iedere acteur zich hierop zou moeten toeleggen. Met het bestuderen en perfectioneren van de maquillage van een acteur kon hij zich uren vermaken.

"De Aeschylean Players", een organisatie uit Tioga, N.J. die veel geprezen werd om haar uitstekende toneelvoorstellingen, traden op met de komedie Polly In Politics. Edward B. Latimer deed niet alleen mee maar was ook de voorzitter van de club. (1914-1915). Het gezelschap speelde meestal op events waar de opbrengst naar een goed doel ging.

Hij begon zijn echte opmars met zijn eerste professionele verbintenis aan "het Little Theater van Philadelphia" bij "The Stage Society Players" onder regie van Mevr. Beulah E. Jay en met een repertoire van Shaw, Galsworthy, Chekov, Ibsen,... .

Om zijn inkomen wat te spijzen nam Ed ook een job overdag. De twee jobs gingen naadloos in elkaar over 's avond speelde hij in het theater rollen gaande van jongere tot bejaarde grootvaders met baard en overdag werkte hij als typist.

Latimer zou er twee jaar blijven. Er is geen reden om aan te nemen dat hij enige opvoering zou missen. Als er meerdere stukken werden opgevoerd per avond dan werd een keuze gemaakt. Hier volgen de voorstellingen, waar we zijn deelneming met zekerheid kunnen bevestigen:

Altruism (Karl Ettlinger) (28 jan 1916, als een Parijzenaar),
The Secretary (Thomas McKean) (24 april 1916),
Eén of meer van de 4 stukken als seizoensopener (20 november 1916):
    The Carrier Pigeon (Eden Philpotts),
    Phipps (Stanley Houghton),
    The Weakest Link (Boulah Marie Dix),
    At Night All Cats Are Gray (Robert Garland),
Misalliance (G.B. Shaw) (22 jan. 1917),
What the Doctor Ordered  (E.A. Thomas) (19 feb. 1917)
A Doll's House (Henrik Ibsen) (12 maart 1917, als Dr. Rank, kreeg hij als enige,
                                een lovende kritiek),
Candida (G.B. Shaw) (9 & 15 april 1917, als Eugene Marchbanks waarmee hij
                   naar verluidt "perfect de fijne, brandende geest van de dichter vatte".
                   De kritieken gaven evenwel aan dat dit beter was dan hun vorige
                   opvoering van het stuk, later in zijn carrière werd dit stuk als zijn
                   toneeldebuut omschreven...),
The Lingerie Laureate (Lee Pape) .

Sommige optredens vielen op bij het zeer gerenommeerde B.F. Keith circuit en werden vervolgens gecontracteerd voor opvoeringen in het "B. F. Keith's (New) Theatre" in Philadelphia:

Het komische toneelstuk "The Late Lamented" (2 juli 1917) met William Whitney en Henry L. Fox in de hoofdrollen, had ook andere "Stage Society Players" in de bijrollen van deze vaudeville act: Frances Lee, Violet E. Ross, Fanny Albertman en Edward B. Latimer.

Edward B. Latimer maakte (wat omschreven stond als) "zijn vaudevilledebuut" met Marie Baer in het vernieuwende stuk The Lingerie Laureate (Lee Pape) (8 juli 1917). De sketch was eerder het komische succes geweest in Stage Society's meest recente seizoen.

Na twee jaar in zijn geboortestad de basis te hebben gelegd werd hij aangenomen door Lewis & Gordon als één van hun acts, die vervolgens een volledig seizoen te zien was op het Orpheum Circuit (1917-1918).  Zo maakte hij zijn eerst trip "on the road" met een eenakter op het Orpheum Circuit, reizend van Philadelphia tot aan de Westkust.

De eerste verjaardag van de opening van Fay's Theatre (aka Fays Theatre, Providence, R.I.) onder leiding van Edward M. Fay werd 19 november 1917 ingeluid met een goed gevuld publiek dat getuige was van een programma van vaudeville en speelfilms. Marcel Delancourt, Edward B. Latimer, Margaret Lee, Hazel Webb en Edward Brady waren te zien in een zeer actuele en patriottische act, getiteld Between Love and Duty.

Rondtrekkend langs de kust was Edward ook te zien naast Mae Murray in de theaterversie van Danger, Go Slow (voorjaar 1919) in een regie van Robert Leonard. In het daaropvolgende seizoen ging hij op transcontinentale tournee met Frank Wilcox's voorstelling It Pays To Advertise (1919-1920), waarin hij te zien was als Ambrose Peale.

Vervolgens sloot hij zich aan bij theatergezelschappen:  bij de "Mae Desmond Players" uit Philadelphia; de "Majestic Players", London, Canada; zomertoneelgezelschap in Hamilton, Ontario, Canada bij de "William Grew Players" in het Grand Opera House met Civilian Clothes (vanaf mei 1921); hij spendeerde ook tijd als afgevaardigde van de 100 per cent Equity investeringsmaatschappij in Lynn, Mass. en ging op tournee met het stuk Charley's Aunt.

In mei 1921 werd hij lid van de vakbond die Amerikaanse acteurs en toneelmanagers in het theater vertegenwoordigde: de Actors' Equity Association (kantoor Chicago).

Edward ging een seizoen (sep 1921- maa 1922) werken in het Lyceum Theatre in Paterson, N.J. bij de "Frances McGrath Resident Players" welke komedies* bracht als Turn to the Right, Cappy Ricks, The Brat, Broadway and Buttermilk, Ten Nights in a Barroom, The Divorce Question, Dawn O' the Mountains, The Man from Home, The Naughty Wife, Jerry en Getting Gertie's Garter.

Dit leidde tot zijn engagement bij "The Permanent Players", Winnipeg, Canada. Toen zij het seizoen openden op 7 augustus 1922 veroverde hij naar verluidt snel een plaats in de harten van iedereen. In de eerste week van september deed het toneelstuk Thelma het goed. Friday the Thirteenth was hun aanbod in de nieuwjaarsweek (januari 1923) en Edward Latimer speelde daarbij een zeer noodzakelijke rol nodig voor de ontknoping van dit mysteriedrama. In hun 35ste week in het Winnipeg Theater, presenteerden "de Permanent Players" het stuk It's a Boy (9 apr 1923). In mei 1923 kondigde hij aan dat hij wellicht op tournee zou gaan met een gezelschap in New York.

Vervolgens tekende hij een vijfjarig contract bij de "Century Players" van de John B. Mack Co. of Lynn, Mass. (ca 1923). Die traden op in het Auditorium Theatre, Malden, Mass.

Op 19 december 1923 verscheen Edward als klerk in hun uitvoering van Driftwood (Owen Davis), enkel om de volgende week tijdens het kerstseizoen een kolossale productie van The Roundup te brengen.

Op 7 februari 1924 huwde Ed met Catherine Weber, een secretaresse, in de St. Pauls Cathedral in Boston.

Kort daarop stond hij al terug op het toneel met de "Century Players" in The Cat and the Canary (11 februari 1924)  met in de week daarop een veelgeprezen versie van The Merchant of Venice (5 maart 1924) waarin Ed het "erg goed" deed in de rol van Gratiano.

Op 29 maart 1924 werd Edward Latimer "van de Century Players" beschreven als niet alleen een bekwaam acteur maar ook een belezen journalist, die bijdragen had geleverd aan het vakblad The Billboard en andere publicaties, waaronder het luchtige huisprogramma van het Auditorium Theater, Lynn, Mass.

Wanneer de "Century Players" Alias Nora O'Brien (2 april 1924) brachten speelde Edward de rol van Henry Ruggs. Op 7 juni 1924 meldde The Billboard dat Ed er in de slotweek nieuwe lauweren oogstte als Karl Pfeiffer in Friendly Enemies. Hetzelfde gold voor zijn vertolking van Isidore Solomon in Welcome Stranger. "Voorwaar, deze jonge acteur maakt snelle vorderingen in de richting van een Broadway-productie als de recensies in de lokale kranten een maatstaf zijn voor zijn werk."

In augustus 1924 contracteerde Paul Scott een cast voor de John B. Mack "Century Players", Lynn, Mass. waar Edward Latimer dus deel van uitmaakte. Mr. Scott stelde ook andere gezelschappen samen. Edward die bij een gezelschap zat dat door Paul Scott was gecontracteerd voor de Goldstein Bros. in het Mountain Park Casino, Holyoke, Mass., en de intentie had om terug te keren naar de John Mack Company, sloot zich ook aan bij de cast van de "Park Players", Manchester, New Hampshire (9 augustus 1924).

Edward en Catherine's eerste kind, Agnes F., werd geboren op 15 oktober 1924 in Westfield, New Jersey.

De "Stanley James Players" at the Opera House waren in hun negende week in Lowell, Mass. (10 nov. 1924) met Edward Latimer als lid van een uitstekende cast. Ze bleven er 35 weken waarna "The Stanley James Players" openden (1 juni 1925) in The Orpheum, Montreal met de komedie The Best People (Avery Hopwood & David Gray).

Toen op 7 september 1925 "The Century Players" hun reguliere seizoen in het Auditorium Theater in Massachusetts heropenden, hadden verschillende acteurs de hele zomer elders gewerkt. Wilmer Walter en Edward Latimer keerden terug uit Montreal.

Amateurspelers van toneelgroepen uit zeven steden in Noord-Texas verenigden zich in de presentatie van de Nugent-komedie Kempy in twee voorstellingen in het Little Theater van Gainesville, Tex. "Ed Latimer Jr., in een karakterrol, was goed geschminkt, maar zijn stem vertoonde de spanning van de imitatie van een oudere man" (14 mei 1926).

Op 19 november 1927 meldde The Billboard dat Ed Latimer, publiekslieveling in Lynn, een gastoptreden deed bij de "John B. Mack Players" (Auditorium, Salem, Mass.).

Edward's tweede kind, Edward B. Latimer Jr., werd geboren op 3 november 1928 in Massachusetts.

In 1930 stond hij ook op het podium in hoofdrollen bij musical toneelgezelschappen zowel in het burlesque als gewone Broadway circuit van New York.

Dave Kraus, uitbater van het Fox-Jamaica Theater, Mutual Circuit burlesque house veranderde het beleid van het huis (5 april 1930). Kraus had een muzikaal gezelschap bijééngebracht voor de voorstelling van Not Tonight, Dearie, in de openingsweek, met Go Easy Mabel, My Lady Friends en soortgelijke stukken die zouden volgen. John B. Mack ensceneerde de toneelstukken en Ed Latimer voegde zich bij de cast waar Paul Donah de hoofdrol speelde. Als het concept winstgevend zou zijn, zou het worden overgenomen in het Mutual Burlesque Circuit en zo de zwanenzang van het burlesque circuit inluiden...

"The Harvey Players" in het Hippodrome Theater in Baltimore met Charles Phipps als regisseur brachten de klucht in drie-aktes Bedfellows (6 december 1930), met Ed Latimer en Gladyce Harvey in de hoofdrollen.

In augustus 1932 was hij ook te zien als Sloppy in het Broadway stuk genaamd The Devil's Little Game (Provincetown Playhouse, 1 aug 1932).

Edward B. Latimer werd directeur in het St. Mary's Auditorium in Plainsfield, N.J. tijdens het 12e seizoen van voorstellingen door de "Players Club". Op 30 december 1932 regisseerde hij de komedie Nothing but the Truth (James Montgomery). Dankzij zijn regie bleef het stuk van begin tot einde een snel en grappig tempo behouden. Hij was er nog steeds aan het regisseren toen de "Players Club" op 28 april 1933 de komische drieakter Lombardi, LTD (Frederic & Fanny Hatton) op het podium bracht.

Ze openden het seizoen op 14 mei 1936 met een uitvoering van When Ladies Meet (Rachel Crothers), de week erna gevolgd door Another Language.

Edward B. Latimer regisseerde er niet alleen, zo deed hij het ook uitstekend als de dronken vrederechter Egbert Busty, in de komedie Unexpected Husband (23 juni 1936) gebracht door de "Repertory Players" in het Masonic Temple Theatre, Binghamton.

Ed Latimer werd ook programma directeur bij WBNF radio in Binghamton.

Radio, het "nieuwe" medium begon aan zijn opmars en deed volop beroep op de talenten uit theater, stock, en vaudeville. Door zijn specialisering in eerlijke personages, zware jongens, accenten en vertellingen in de jaren 30 (vanaf 1936) begon hier voor Latimer meteen ook een mooie carrière. Zoals hij in het theater had gedaan, begon hij hier met het combineren  van regisseren en acteren.

De eerste radio uitzendingen met Ed Latimer die we kunnen bevestigen zij die eind 1936. Bokser James Braddock werd toen (WJZ, 9 december 1936) acteur in een serie met zijn naam. Het vertelde het verhaal dat Braddock uit Hell's Kitchen naar de prijsring bracht. Edward B. Latimer maakte deel uit van de cast van James Braddock. Het is onbekend hoe lang de serie duurde.

Rond deze tijd (1937) werden Catherine and Edward gezegend met een derde kind: Frances Maria.

WHN was een van de eerste radiostations in New York City. In 1928 werd het gekocht door de Loew's Theatre Organization (eigenlijk Marcus Loew Booking Agency), die zich bezighield met het boeken, beheren, regisseren en exploiteren van theaters in de Verenigde Staten.

The Radio Almanac (for New Yorkers) (WHN, 5 apr. 1937) voor de WPA Federal Theatre Radio Division was een levendige, goed geschreven kijk op de gebeurtenissen in New York met Ed Latimer. Het bevatte een dramatisering van hoe schrijver Irvin S. Cobb zijn eerste krantenbaan in New York kreeg. (WPA=Work Projects Administration, eerst nog Work Progress Administration)

In 1937 mocht Ed Latimer WPA Federal Theater Radio Division's de oudste radio reeks regisseren: Pioneers of Science, bezig aan zijn tweede jaar op WHN. Zijn eerste uitzending "The Life of Galileo" kon men horen op 7 oktober 1937.

Er volgden nog meer uitzendingen waarin Edward ook de titelrol speelde. In de reeks Men of Art speelde hij de titelrol in "Mark Twain - Clown by Request" (T.O. Day) (WHN, 20 sep. 1937). In november regisseerde hij verder ook voor Men of Art (WHN, nov. 1937).

Hij speelde de hoofdrol in het drama Tish (CBS, 14 okt 1937 - 28 feb 1938).

Americans at Work (CBS, 4 mei 1938), de eerste aflevering van de wekelijkse serie gesponsord door de CBS Adult Education Board, was een gecombineerde dramatisering, vertelling en interview over zandhazen**, met onder meer Frank Gallup, Dean Carleton, Carl Franck, Arnold Moss, Edward Latimer,...

Wings for the Martins (NBC-Blue, 1938 - 1939) geproduceerd door het Office of Education, National Congress of Parents and Teachers, dramatiseerde sociale problemen voor zij die betrokken zijn bij het opvoeden van gezinnen. Het draaide rond de fictieve familie Martin die te maken kreeg met de alledaagse problemen van het opvoeden van vier jonge kinderen met Adelaide Klein (moeder) en Ed Latimer (vader).

Tussen 1938 en 1940 was hij in een indrukwekkende lijst radio shows te horen:

Mrs.Wiggs of the Cabbage Patch (NBC, 1938),
Just Plain Bill (NBC, 1938),
David Harum (NBC, 1938),
Mr. Keen Tracer of Lost Persons (Blue, 1938),
Alias Jimmy Valentine (Blue, 18 jan. 1938 - 27 feb. 1939) met Bert Lytell,
Columbia Workshop (CBS, 26 maa. 1938 - 19 apr. 1942, min. 9 episodes),
The Ghost of Benjamin Sweet (CBS, 1938) met Karl Swenson.
The Gay Nineties Revue (CBS, 2 juli 1939...),
Arch Oboler's Plays (Blue, 16 sep.- 25 nov. 1939, min. 2 episodes),
Gang Busters (CBS, 1940),
Society Girl (CBS, 1940),
By Kathleen Norris (CBS, 1940),
Listener's Playhouse (NBC, 6 juli 1940).

Ergens in 1940 kreeg ons koppel ook hun vierde kind Thomas/Bruce.

In Home of the Brave (CBS- NBC, 6 jan - 19 sep 1941), radio's "tedere verhaal van galante mensen", speelde Ed Latimer aanvankelijk nog de rol van Doc Gordon tegenover Casino (Sammie Hill). Wanneer Tom Tully in september de reeks verliet nam Ed de rol van Joe Meade van hem over. (Foto hieronder links)