rury
Lane's eerste verschijning slaagde er in om de val te ont-
wijken waarin menig eersteling trapt. Allen slagen ze er in de
hoofdfiguren uit een reeks aan de lezer voor te stellen samen met de
typische omgeving waarin die zich voorbewegen maar gaande weg lijdt het
verhaal toch steeds weer onder die typeringen die in vervolgromans dan
weer niet nodig blijken. Hier komt, net als in de vroege Queen boeken
hun sterke punt naar voor... een ijzersterke verhaallijn. Een script dat
hoe dan ook het belangrijkste blijft.
Drury Lane werd geboren in New Orleans, La., op 3 nov
1871 als de zoon van Richard Lane, een Amerikaanse treurspelspeler en Kitty Purchell een Engelse
music hall actrice. Hij kwam
prematuur ter wereld in de coulissen van een tweederangs stock theater "The
Comus" zijn vader afwezig (trok de wereld in) en zijn moeder gedwongen
om met acteren kost en inwoon te verdienen. Zijn moeder overleed tijdens
de geboorte. Drury werd opgevoed door zijn vader en trok van schouwburg
naar schouwburg. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij reeds op een podium
stond toen hij zeven was en zijn eerste belangrijke rol
speelde toen hij 10 was in Kiralfy's Enchantment (Boston
Theatre). Zijn vader
overleed aan pleuritis in 1887 en gaf zijn zestienjarige zoon nog een
laatste advies: "Wordt toneelspeler!"
Eens 23 trad hij voor
het eerst op in Daly's Theatre, NY in Hamlet, een rol die hij
verschillende malen zou hernemen in 1909 in het Drury Lane Theatre in
London. Daar speelde hij niet minder dan 24 keer meer dan het record van
Edwin Booth. Schrijver van Shakespeariana, The Philosophy
of Hamlet, Curtain Calls, .... Lid van verschillende Clubs:
Players, Lambs, Century, Franklin Inn and Coffee House. Lid van
de American Academy of Arts and Letters. Erelid van het Franse Legion d'honneur. Stopt met acteren in 1928 naar verluid wegens
toenemende doofheid aan beide oren. Drury woont in "The
Hamlet", met uitzicht over de Hudson River, N.Y. (station Lanecliff,
Westchester County).
De "Hamlet" het kasteel omgeven door een miniatuur dorp vol mensen die getooid in
Elizabethaanse klederdracht luisteren naar Shakespeareaanse namen - en
dit allemaal op kosten van Lane zelf. Elk huisje een getrouwe weergaven
van een Elizabethaans huis met rieten dak, puntgevels,... compleet met
prachtig aangelegde tuin. Alles was er oud en rook naar
Engeland, het Engeland van Elisabeth. Zijn woonplaats wordt bijna op
dezelfde manier beschreven als ware het de residentie in Citizen Kane.
Misschien iets kleiner in omvang maar met dezelfde grandeur en sfeer. Nog
steeds ontevreden met zijn Shakespeareaanse wereld en in de onmogelijkheid
om dezelfde dramatische wereld te creëren komt Lane tussen in het echte
leven van anderen om dit zo eigenlijk te herschrijven. "Vertrekkende
vanuit de gehoorzaamheid aan het getouwtrek van de meesters' draden, voel
ik nu zelf de impuls om de draden te trekken en zo tot een groots
auteurschap te komen dan met drama ooit kan worden bereikt". Zijn "raison d'être" was macht, om het publiek te overweldigen met zijn
opvoeringen. De macht om te controleren, beginnende met de controle over
het leven van zijn bediende tot en met hun naam toe maar ook om door zijn
aanwezigheid de uitkomst van de drama's van leven-en-dood te wijzigen.
Kortweg om meer macht te hebben dan Shakespeare zelf.
Lang, slank en zeer vitaal ondanks zijn 60 levensjaren zag
hij er meer 40 uit ondanks zijn dikke witte haar. Zijn sterke klassieke
gezicht was jeugdig en rimpelloos. Ook in een van zijn vermommingen
verrieden zijn scherpe, diepliggende grijsgroene ogen zijn leeftijd niet.
Links: Drury Lane - detail van de kaft voor The
Philadelphia Inquirer krantenkanterne 1941. Tekening door W. V.
Chambers.
Hij wordt bijgestaan door Falstaff, de butler en de
kalende "bultenaar" Quacey, die voor 40 jaar diende als Lane's
pruikenmaker en make-upartiest. Naargelang de situatie werd hij
geadresseerd als "Caliban" of "Quasimodo".
In de eerste boeken werd het bestaan van een dochter nooit
vermeld maar in de derde roman kwam hierin verandering met Miss Patience Thumm,
de inspecteurs prachtige en slimme dochter. Deze had haar jeugd
doorgebracht in Europa, en kwam terug naar New York na tien jaar om zich
te vervoegen bij een door haar vader opgerichte detectiveagentschap. De
hiaat van tien jaar tussen de Y en Z tragedie is echter bevestigd door de
twee eerste boeken die duidelijk niet in de jaren twintig plaatsvinden. Barnaby Ross had
gewoon een laat idee om Patience in de cyclus binnen te brengen en om het
detectivewerk van Lane over te nemen. Alhoewel de ideeën voor de twee
laatste boeken prima waren zijn ze door haast en/of een gebrek aan
aandacht letterlijk de mist in gegaan.
De Grosset & Dunlap uitgave uit 1942 van The Tragedy of Z werd
voorafgegaan door een "nota van de auteur", getekend Ellery Queen
die verklaarde wat Drury tijdens die tien jaar deed:
"... In de tussenliggende periode loste Drury Lane vele vreemde en perplexe zaken
op. De meest interessante daarvan zullen we in de toekomst neerschrijven."
Jammer genoeg zijn, bij ons weten, die zaken nooit uitgeschreven. De Drury Lane reeks bleef
wel niet bij een trilogie maar telde in totaal 4
verhalen...
Boven: Drury Lane tekening door R. De Anda voor
The Tragedy of X.
Aan het eind van het laatste boek is
Drury Lane dood; wat uiteindelijk toch moet aantonen dat Dannay en Lee
eenduidig de bedoeling hadden om de serie te beëindigen. In werkelijk
hadden de neven zich voorgenomen om hem te laten herrijzen om nog een
aantal zaken voor te schotelen, maar raakten jammer genoeg verstrikt in
geruzie met Viking, de firma die de
Lane
verhalen uitgaf. Toen ze hun vierde Drury Lane verhaal afhadden waren
Dannay en Lee reeds ver gevorderd met hun ambitieuze plannen voor hun
nieuwe maandelijkse magazine Mystery League.
Eén van de verhalen die ze kozen om te verschijnen in hun eerste uitgave
(oktober '33- rechts) was, zonder de contractuele schendingen van hun beslissing
in te zien, was hun net afgewerkte
Drury Lane's Last Case.
Dit verhaal was zo volledig beschikbaar in elke krantenwinkel voor elke
lezer die er een kwart dollar voor over had. Het was te begrijpen dat de
uitgeverij Viking kwaad was voor deze niet toegelaten en onbedoelde
competitie voor hun nog te verschijnen $2.00 dure harde kafte editie. De
neven werden gedwongen om een aantal zeer ongunstige herzieningen in de
royalties van hun contract met Viking toe te staan, en het venijnige
dispuut overtuigde hen ervan dat de reeds dood en begraven Drury Lane ook
in zijn graf mocht blijven.
(Francis. M.Nevins
"Investigating
Drury Lane" Old-Time Detection Issue
16, Autumn 2007)
NAAR PAGINA:
1 2
3
4
5
6
7
8 |
|