Wat zou er gebeuren indien Maigret, Ellery Queen
en Hercule Poirot elkaar in
Tokio ontmoeten? Hun rijke gastheer schijnt het te
weten. Enkel voor zijn eigen plezier om zijn favoriete detectives aan het
werk te zien. Er is ook een oudere Japanese detective aanwezig Kogoro
Akechi, de held uit de boeken van Edogawa Rampo.
Het verhaal laat de technieken van de verschillende
meesterdetectives botsen met de Japanese cultuur. Twee jaar voor de
ontmoeting werd in Tokio een spectaculaire diefstal gepleegd. 300
miljoen yen werd op onverklaarbare wijze gestolen en van
de daders geen spoor. Door de weinig sporen te
volgen en gebruik te maken van een beschrijving van het profiel van de dief,
besluit M Sato, een oudere miljonair om de hele
diefstal onder de neus van zijn gasten opnieuw uit te voeren.
Dus hij zoekt op basis van het psychologisch profiel een
proefkonijn om 300 miljoen yen van zijn eigen centen
te laten stelen. Het doel? Op het spoor komen van
de eerste dader op basis van de feiten en de daden van zijn aangestelde dief.
De vaststellingen van de vier detectives leiden uiteindelijk tot een zeer
verrassende ontknoping. Het verhaal is niet overal, in alle talen,
verkrijgbaar. Zo is er een Franse versie verkrijgbaar als Les grands
détectives n'ont pas froid aux yeux alsook een Braziliaanse versie O
Grande Desafio (1992).
Het
originele boek uit 1977 heet
Meitantei nanka kowakunai (Die
bekende detectives zijn niet bang) en is
overigens de eerste in een serie van vier, allen met
het viertal Queen, Maigret, Poirot en Akechi in de
hoofdrol. Het tweede deel heet
Meitantei ga Oosugiru (Teveel
bekende detectives), nummer 3
Meitantei mo raku janai (Ook
bekende detectives zijn niet gemakkelijk) en tot
slot deel 4 in 1983 Meitantei ni
kanpai (Proost aan de bekende
detectives).
Terwijl hij zijn werk uit 1981 The Great Detectives schreef viel Julian Symons niet alleen de eer te beurt om Fred in Larchmont te
ontmoeten. Hij kreeg ook de gelegenheid om een eigen theorie aan Fred zelf
voor te leggen. Daarin argumenteerde hij dat er eigenlijk twee Ellery's
moeten geweest zijn -- de eerste met de pince-nez en de latere post-Halfway House. Hij construeerde een theorie dat de eerste Ellery in
werkelijkheid Ellery's jongere broer, Dan was. Fred vond de theorie
zeer vindingrijk was maar ook dat Julian de veranderingen die mensen ondergaan
onderschat. Hij ging zelfs zover om de theorie niet overtuigend te noemen. Julian
voorzag dit boek ook met de pastiche
"Dan and the blonde Sabrina" een verhaal rond een vermist beeldje "Sabrina".

 n september 1982
zien we "The Adventure of the Logical Succesor" van J. Randolph Cox verschijnen, en wel in Volume 32, Number 3
van voluit The
Baker Street Journal - An Irregular Quaterly of Sherlockiana. Deze
editie voor de NY Baker Street Irregulars laat Ellery Queen,
in 1919 terwijl hij aan Harvard studeert, een bezoekje brengen aan
"de
Grootste Detective". "On
Opening the door I saw a young man dressed in tweeds and carrying a
stout walking-stick. He was fully six feet in height, spare and square
shouldered, and not unathletic. His eyes were those of a thinker,
silver-grey in colour. The one aspect of attire which seemed out of
place was the pair of pince-nez eyeglasses, the lenses of which he was
engaged in polishing. They were an incongruity on such an athletic
figure. ...". Het laat Ellery zeggen: "...
I've read your accounts of Mr.Holmes's cases since I was a boy. My aunt
brought me a copy of your Adventures of Sherlock Holmes when I was sick"
alsook "In fact, it was probably that book that made
me want to become a writer." Beide verwijzen natuurlijk naar Dannay
veeleer dan naar Ellery als een geheel. Dit is ook geen
detectiveverhaal op zich maar geeft ons wel een inkijk in Sherlock's gedachten
over Ellery Queen's
toekomst ("...both of his chose careers").
Michio Tsuzuki 's "Jiraiya in Ginza" (1982) situeert
zich in 1936 wanneer Ellery een bezoek brengt aan Japan. Tijdens het
bezichtigen van Ginza (Tokyo) doet er zich, "verrassend genoeg", een moord
voor. Niet alleen vinden ze op de rug van het slachtoffer een tattoo portret
van Jiraiya (een fictionele dief en tovenaar) terug maar ook een laatste
boodschap voor het sterven…(Michio Tsuzuki is de eerste hoofdredacteur voor
de Japanese EQMM)
Het is echt spijtig dat vele van deze verhalen praktisch
zo goed als onbeschikbaar
zijn. Jon Breen
beschrijft "The Persian Fez Mystery" of "The
Tragedy of Q" van Joe R. Christopher (1983) als één van de meest intelligente
eerbetonen aan de Queen stijl. Men vind ze terug in het (30 kopijen!)
vriendenboek Queen's Books Investigated of Queen is in the Accounting
House en het onthult dat Elroy Queep "..alleen in zijn boeken de politie te
slim af was, in het echte leven waren zijn suggesties steeds verkeerd..."

Boven: Manfred B. Lee en Fred Dannay in een tekening van de hand van Aya Fukushima
(Boon Fukushima) een Japanse freelance illustrator en textielontwerper
die ons verraste met deze weergave van de beroemde foto. Klik op de zijn
naam om zijn website te bereiken (Afbeelding met toestemming van
Aya
Fukishima).
De bewondering voor de werken voor de Ellery Queen werken in Japan is
nooit gezien. Niet verwonderlijk dat er ook verschillende items in deze
sectie terug te vinden zijn. In
Yuki Misshitsu, Snow Locked Room, (1989) van Rintaro Norizuki,
wordt commissaris Norizuki Sadao in het midden van de winter uitgenodigd
door, zoals later blijkt, een vrouwelijke afperser, op haar
gastenverblijf. Ze wordt er verhangen teruggevonden in een nabijgelegen
gebouw op het domein. De lokale politie denken al snel aan zelfmoord
daar de versgevallen sneeuw niet belopen is en de enige sleutel zich in
het gebouw lijkt te bevinden. Overtuigd van vals spel roept Sadao de
hulp in van zijn zoon
Rintarou Norizuki (zelfde naam als auteur van het boek!). Norizuki schreef
ook een werk genaamd The
Adventures of Norizuki Rintarou.... Duidelijk meer een hommage dan wel
een pastiche maar close enough.
(Nigel Holmes,
Snow Locked Room)
Dat is ook het geval bij Arisugawa Arisu.
Net als bij Queen is de hoofdfiguur een detective schrijver die dezelfde
naarm draagt als de auteur van het boek. (Arisugawa werd geboren als Uehara
Masahide, maar baseerde zijn auteursnaam op de Japanese versie van de
naam “Alice” dit uit liefde voor Alice in Wonderland alsook
voor de rockster uit de jaren 70 Alice Cooper. Maar de echte held is
niet de fictionele Arisugawa, maar diens beste vriend, de briljante en
soms slecht gehumeurde criminoloog Himura Hideo. De fictionele Arisugawa
beschrijft de zaken die Himura's aanneemt,
waardoor hun relatie veel weg heeft van die van Watson en Holmes. Arisugawa's
verhalen vertonen ook veel van de bekende kenmerken uit de klassieke
werken van detectie, waaronder de gesloten kamermysteries, schijnbaar
waterdichte alibis, onverwachte motieven en slimme manieren om
medemensen te vergiftigen. Arisugawa steekt zijn affectie voor
Ellery Queen nauwelijks onder stoelen of banken en dit
is te zien in de titels van zijn werken waaronder zijn eerste boek genaamd Moonlight Game, The Tragedy of
Y '88, (1989) en sommige van zijn
boeken en bundels kortverhalen:
"The Russian Tea Puzzle"
(kv, 1994),
The
Swedish House Mystery (boek,
1995),
"The Brazilian
Butterfly Mystery" (kv, 1996),
"The English Garden
Mystery" (kv, 1997),
"The Persian Cat Mystery"
(kv, 1999),
The Malayan Railway Mystery (boek,
2002),
"The Swiss Watch Mystery"
(novellete, 2003),
"The Morocco Crystal Mystery"
(kv, 2005),
The Indian Club Mystery (boek,
2018),"and
"The Canadian Coin Mystery" (kv, 2019)
(Steven Steinbock , Wikipedia Wikipedia.jp,
Nigel Holmes,
Death in Nara by the Sea)
Boven: Steven Steinbock en Arisugawa Arisu (Alice) in Osaka,
Japan in maart 2020 - Photo courtesy of Steven Steinbock
De 70ste verjaardagseditie van
EQMM
bevatte twee pastiches . Edward D.Hoch's
"The Circle of Ink" (EQMM, sep
1999) plaatst Ellery en zijn nog steeds getrouwde
vader (met Jesse Sherwood)
in Universiteitsmiddens waar
een moordenaar
een inktcirkel op de handen
van z'n slachtoffers achterlaat. In
Jon L.Breen's "The Gilbert and
Sullivan Clue" kwam Ellery zowaar in aanraking met Y2K. (Klik
op het Podcast icoon en geniet! ...)
|
Ellery Queen
bekeek het levenloze lichaam van
West, languit onder de tafel
waar hij meespeelde in een spel
met hoge inzet. Hij was geslagen
met een vuurtang.
"We hebben de andere drie
vogels," zei inspecteur Queen.
"North's
vingerafdrukken staan op het
moordwapen, maar hij wil niet
bekennen. Hij zegt dat hij het
vuur heeft aangestoken."
"Wat is er gebeurd bij hun
laatste deal, pap?" vroeg
Ellery.
"Volgens North," zei de
inspecteur, "speelde Zuid met
vijf klaveren. West leidde de
aas en nog een harten, en Zuid
vocht dit aan, dwong de troefaas
zich bloot te geven en nam zes
troeven, vier ruiten en een
schoppen. Wat doet dat er
eigenlijk toe?"
|
 |
Alweer Edward
Hoch zorgde er zelfs voor dat Ellery Wrightsville nog eens aandeed in "The
Wrightsville Carnival" (EQMM sep/okt 2005).
Terwijl voor hetzelfde nummer
Josh Pachter en Jon.L.Breen "The German Cologne Mystery"
schreven. Het verhaal met als ondertitel een Ellery Queen parodie
liet het Inspecteur
Wretched Breen een gesloten deur neerhalen van kamer
521 in het snel achteruitgaande Hotel Madrid.
Dit na een telefoontje van zijn zoon, de gevierde detective schrijver en
amateur detective Celery Breen.
"The Japanese Armor Mystery" (日本木製鎧甲之謎 ,2005) van
Ma Tian is dan weer een Chinees verhaal uit de
Nieuwe Orthodoxe stroming waarin Queen het antwoord moet vinden op
enkele ogenschijnlijke eenvoudige vragen:
Waarom een oudere man doden die reeds op zijn stervensbed ligt, en waarom
werd de verdachte dood terug gevonden in een houten namaak Samurai pak? Dit kortverhaal werd vertaald naar het Engels door Steven Steinbock en maakt
deel uit van de bloemlezing
The Further Misadventures of Ellery Queen
(2020).
De Japanner Kazuo Miyamoto maakte zijn debuut onder de naam Kaoru
Kitamura. Hij wordt beschouwd als een pionier van het "alledaags mysterie".
Aanvankelijk, omdat in zijn eerste boeken de niet vermelde eerste persoon
 een
vrouwelijk studente was, en de naam Kaoru niet gender specifiek is, werd
gespeculeerd dat Kitamura een vrouw was. Deze speculatie werd beëindigd toen
hij zijn identiteit bekendmaakte bij het aanvaarden van de Mystery Writers
of Japan Award in 1991. Op zich al een eerbetoon aan EQ. Daar liet hij het
niet bij... in 2005 bracht hij een uit de kluiten gewassen pastiche uit The
Japanese Nickel Mystery. Ellery Queen wordt door een
uitgever en detectiveschrijver uitgenodigd om Japan te bezoeken, en wordt er
aangetrokken door een reeks kindermoorden in Tokio. Het verhaal voorziet in
een man die een duizend Yen biljet kan veranderen in twintig muntstukken van
vijftig yen en laat onze detective een verband aanwijzen met een voorgaande
zaak.
Volgend
op een discussie in een
lezersforum in maart 2002 over And on the Eighth
Day probeerde Dale C. Andrews het schrijven van een "nieuw" soort pastiche
uit. Het voorzag een bestaand verhaal van een epiloog. Dale was zo
vriendelijk het verhaal hier aan te bieden.
Het is, vanzelfsprekend, voorzien van een "spoiler warning" dus als je de
ontknoping niet wil zien kijk dan vooral elders!
Onze correspondentie gaf uiteindelijk aanleiding tot
het schrijven van de pastiche "The
Book Case" by Dale Andrews en Kurt Sercu
(EQMM,
mei 2007)
. In het verhaal
komt een hoogbejaarde Ellery Queen Harry Burke
te hulp bij het vinden van de
dader. Ellery's hulp werd ingeroepen omdat het slachtoffer werd gevonden
midden in een collectie van Ellery Queen boeken....
Maxwell E. Siegel's
"Once Upon a Crime"
werd neergepend in 1951 maar pas veel later, in 2007 gepubliceerd worden
(Old-time Detection Issue Nr.16 )
het omvat zowat alle
Ellery Queen figuren (waaronder JJMcC) en in het
verhaal besluit Ellery
om, naast zijn eigen naam, drie 'niet bestaande namen' op de glazen deur
van zijn bureel in 545 Fifth Avenue te plaatsen: "Frederic Dannay,
Manfred B. Lee and Barnaby Ross". Nikki viel terug op haar eerste naam
Sheila Brent en Mevr. Ellery Queen blijkt uiteindelijk
Paula Paris te zijn geworden! Lee schreef in zijn antwoord aan Mr.Siegel
dat ondanks de pluspunten van het verhaal: "... dit het soort verhalen
zijn die we gewoonweg niet kunnen overwegen. Een uitgever die zichzelf
begint te verheerlijken in zijn eigen publicatie is ondenkbaar, om niet
te zeggen een slechte manier van handelen."
Matthew J. Elliott is, naar
eigen zeggen, een bekroonde
scenarioschrijver, auteur,
voice-over artiest, presentator,
redacteur en bijdrager voor
RiffTrax
uit Lancashire, Engeland. Zijn
miniserie The New Adventures
of Mickey Spillane's Mike Hammer
met Stacy Keach in de
hoofdrol uit 2008 werd
genomineerd voor een Audie Award.
"Ik ben mysterieschrijver
geworden door
Ellery Queen.
Hilary Caine zou niet bestaan
als Ellery er niet was geweest."
Zijn "tongue in cheek" Hilary
Caine mysteries spelen zich af
in "The Golden Age" van de
Britse mysteries uit 1930.
Hilary Caine is een jonge vrouw
met een unieke gave om misdaden
op te lossen. Ze wordt
aangenomen door het Engelse
roddelblad Tittle Tattle
Magazine als hun
privé-detective. Zij lost de
misdaad op, zij schrijven het
verhaal.
Voor het eerst gepubliceerd in
2008, zijn er niet minder dan 25
Hilary verhalen
te beluisteren.
In
het
september/oktober nummer van 2009 publiceerde EQMM een prequel
voor
"The
Book Case" met de titel "The Mad Hatter's
Riddle". Dit verhaal speelt zich af in 1975
waar Ellery wordt gevraagd om in
Hollywood advies uit te brengen bij het filmen van de
NBC Ellery Queen series. Specifiek voor de
aflevering "The Mad Tea Party", zoals de echte
fans zich zullen herinneren de enige in de reeks die op een authentiek
Ellery Queen
verhaal is gebaseerd.
En jawel, hoor... jammer genoeg (geen verrassing daar) slaat het noodlot
ook op de set toe...
"And you, El, are also looking
fit. Still writing those
convoluted whodunits?
No. I gave up writing detective
stories about four years ago. I
still edit the magazine. I guess
it's my vineyard."
Ellery Queen's Mystery Magazine plaatste een
voorproefje
op hun pagina...

Boven: "The Mad
Hatter's Riddle" van de hand van
Dale C. Andrews Met een tekening
door Laurie Harden (gebruikt met
toestemming Laurie Harden en
EQMM)
|